Թվում է, թե բոլոր հայտնի հեքիաթներն ու իրենց հերոսների կերպարները մանկուց սովորել են սրտով: Բայց եթե մի փոքր խորանում եք, պարզվում է, որ լավ առասպելական պատմությունները ունեն վաղ տարբերակներ, թաքնված իմաստներ կամ բոլորովին այլ հեղինակներ:
Մենք Adme.ru- ում ենք, թե ինչպիսի արարածներ են թաքնված գրքերի պայծառ էջերի, սիրված մուլտֆիլմերի եւ կինոնկարների հետեւում, հանվել դրանց վրա:
1. Աստրիդ Լինդգրեն «Կարլսոն, ով ապրում է տանիքում»
Հեյդում դեռեւս եւ երկիմաստ տղամարդու ծնունդը նախորդել են երկու այլ հեքիաթներ, որոնք գրում են Աստրիդ Լինդգրենին: Այնուհետեւ նա ուշադիր ուսումնասիրեց ստացված հերոսներին, նրանք վերցրեցին իրենց լավագույն հատկությունները եւ ստեղծեցին նրա ամենահիասքանչ պատմությունները: Նախ, հայտնվեց Նիլս Կառլսոնի հեքիաթը: Առաջին Կարլսոնը փոքրիկ էր, չգիտեր ինչպես թռչել եւ ապրել առնետի մեջ, քանի որ նա ընկերացել էր իր տիրուհու հետ: Նա լավ տղա էր եւ ոչ բոլորովին նիհար: Նիլսը օգնեց իր ընկեր Բերտիլին քրոջ կորստից հետո գոյատեւել մենակությունը: Գրողի երկրորդ հերոսը ավելի շատ նման է Թոմ Կառլսոնին, որը մեզ հայտնի է: Լիլոնկվաստը «Լույսի եւ մթության միջեւ» գրքից աղմկոտ էր, հումորային մարդու զգացումով եւ գիտեր, թե ինչպես թռչել առանց հատուկ սարքերի: Նա դարձավ հիվանդ տղայի ընկեր, անկողնուց դուրս չեկավ: Բայց եսասիրական եւ արագ Կարլսոնի համեմատ, կերպարը ավելի համեստ էր պահում, նա ուզում էր օգնել իր ընկերոջը հասկանալու, որ կյանքում անհնարին ոչինչ չկա, առասպելական երկրի օրինակ: Անդրադառնալով երրորդ կերպարի բնավորությանը, հեքիաթը որոշեց այն զարգացնել, այն ավելի շատ վայրէջք կատարի, իրական մարդ: Այսպիսով, մի մարդ հայտնվեց հեթանոսական ուժերի հետ, անսովոր հատկություն `շարժիչ, նրա մեջքին:
2. Չարլզ Պերրա «Կարմիր գլխարկ»
XIV դարում լսել է հեքիաթը Եվրոպայում կարմիր գլխարկի մասին: Նա համարվում էր ժողովրդական, պատմեց սարսափելի անատոմիական մանրամասներին եւ ավարտվեց շատ վատ: Միայն XV դարում Չարլզ Պերրան որոշեց վերափոխել այն եւ ազատել այն իր կազմման մեջ: Հենց նա էր, ով դրեց կարմիր գլխարկի հերոսուհուն, մինչ այդ, հեքիաթի մեջ ոչ մի բան չի ասվում հագուստի մասին: Պերրոն նրան ներկայացրեց ոչ միայն գլխարկը, եւ Չապեյնը `գլխաշոր, որը քաղաքներում երկար ժամանակ չէր մաշվել, եւ գյուղերում նա դեռ պետք է բավարարվեց: Կարմիր գլխարկը նշանակում է, որ այս փոքրիկ աղջիկը գեղջուկ է, մարդկանցից, եւ պատմությունը, ամենայն հավանականությամբ, երկար ժամանակ: Մեկ այլ հետագայում հեքիաթը հարմարեցրեց եղբայրներին Գրիմը, նրանց տարբերակը եկավ ներկայիս օրվան: Հենց նրանք էին, ովքեր ավելացնում էին համարձակ փայտյա հողամասը եւ ուրախ եզրափակիչը:
3. Նիկոլայ Նոսովի «Հետաքրքրաշարժ հղումներ եւ նրա ընկերները»
Dunno- ն իր սովետական երեխաներին թվում էր, եւ դա, իհարկե, հիանալի գրող Նիկոլայ Նոսովի արժանիքն է: Բայց նախատիպը ցածր է, իրականում, ինչպես բոլոր առասպելական շորտերը, Կանադայից էին: Նկարիչ Palmer Cox- ը կոմիքսներ է պատրաստել զվարճալի անտառի փոքրիկ տղամարդկանց մոտ, եւ դրանց վրա ռուս տեքստը ստեղծվել է գրող Աննա Ուոլլինսոնի կողմից: «Երեխայի թագավորությունը» գրքում կերպարների ընդհանուր անվանումը: Մուրզիլկիի եւ անտառի արկածները «Բրաունին» էր, եւ նա զանգեց փոքրիկներից մեկին, ապավինելով բնավորությանը: Այլ հերոսները խոզուկ-վեններ են, Մուրցիլկա, Հարի տուն, դոկտոր քսուք, Դադկո-Բորոդակ:
Առաջին անգամ քիթը 50-ականների սկզբին հանդիպեց Աննա Ուոլլինսոնի գրքերին: Գրողը ցանկանում էր իր ձեւով վերափոխել այս հեքիաթները: Իսկ 1953-ին Նիկոլայ Նոսովը ստեղծեց առաջին գիրքը հակիրճ արկածների մասին: Նա գլխավոր հերոսին պարգեւատրել է WollySon- ի կերպարներից մեկի անունով `եւ զվարճալի Murzilki- ի որոշ առանձնահատկություններ: Նոսովի շատ առանձնահատկություններ է գրել, դիտելով իր փոքրիկ որդի Փեթին: Եվ հենց այդ գրողը, ով սիրում էր Լիդեսիվ գլխարկներ, արկածախնդրություն եւ հնարքներ: Ըստ էության, Նոսովը պարզվեց, որ փոքրիկ մեծահասակ է երեխաների բնավորության մեջ:
4. Alexey Tolstoy «Ոսկե բանալին կամ արկածային Pinocchio
Վեճեր այն մասին, թե Pinocchio- ի խիտ հեքիաթը հետ է բերվել կամ ստեղծել բոլորովին առանձին աշխատանք, նրանք դեռ չեն ընկնում: Նա ինքն է գրել այն նախաբանը, որում նա ասել է, որ նա կարդացել է որպես երեխա «Պինոկչիոյի արկածները», հաճախ փայտե տիկնիկի պատմությունը պատմել իր ընկերներին: Բայց իրականում դա այդպես չէ: Տոլստոյն արդեն մեծահասակ մարդ էր, երբ ես առաջին անգամ կարդացի բեւեռի տղայի մասին հեքիաթը: Բայց գրողը, աշխատելով Պինոկչիոյի վերափոխման վրա, հիշեց իր մանկությունը, իր զվարճանքն ու արտառոց արկածների երազանքները, ուստի Պինոկչիոն շատ նման է Տոլստոյի շատ տեղին, որը նա մանկության մեջ էր: Որոշ հետազոտողներ վստահ են. Սա ամենեւին էլ երեխաների հեքիաթ չէ: Պիրրոյի եւ Կարաբասկ-Բարաբասի պատկերներում գրողը ծաղրել է Ալեքսանդր բլոկը (եւ խորհրդանշականության դարաշրջանի ընդհանուր բանաստեղծություններում), ինչպես նաեւ Vsevolod Meyerield- ի թատերական տնօրենը: Meyerield- ի ամենահայտնի ներկայացումներից մեկը բալագանչիկի բլոկի պիեսի խաղն էր: Ռեժիսորը հայտնի էր իր հուսահատ կերպարով, եւ, ըստ բազմաթիվ ժամանակակիցների, ներառյալ Տոլստոյի, պատկանում էին դերասաններին, որպես տիկնիկներ:
Կապույտ Մալվինայի մազերի գույնը նշանակում էր բավականին սարսափելի բան: Նա ուրվական էր: Կառլոյի Կոլոդի Մալվինայի բնօրինակ պատմության մեջ, բայց կա լազուրի մազերով մի աղջիկ: Գողերը հերոսին հետապնդում են անտառում, եւ Պինոկչիոն տեսնում է սպիտակ տուն, որտեղ հույս ունի թաքցնել: Այնուամենայնիվ, դուռը կողպված է: Վազքի մազերով մի աղջիկ հայտնվում է պատուհանի իր բղավոցների վրա, փակել է գունատ դեմքը: Նա բացատրում է, որ տան բոլոր բնակիչները արդեն տեղափոխվել են ուրիշների աշխարհ, ինչպես ինքն է: Դրանից հետո աղջիկը անհետանում է: Շատ մշակույթներում կապույտ գույնը խորհրդանշականորեն նկատի ուներ մյուս աշխարհը: Հետեւաբար, կապույտ մազերի աղջիկներն ընդգծեցին նրա պատկանող այս աշխարհին: Հեքիաթը շարունակելիս նա դարձավ անտառային փերի:
5. Ալեքսանդր Պուշկին «Ձկնորսության եւ ձկների հեքիաթ»
Ընտրանքներ, որտեղից էր Պուշկինը, ով հողամասը վերցրեց իր հեքիաթի համար, երկուսը: Ըստ նրանցից մեկի, դա մի փոքր փոփոխված ռուսական ժողովրդական հեքիաթ է «ագահ ծեր»: Բայց ավելի հաճախ ասում են, որ սա գերմանական պատմությունն է «ձկնորսի եւ նրա կնոջ մասին», որը պատմեց եղբայրներ Գրիմի ժողովածուում: Նա նրանց հետ չմտածեց, եւ նկարիչ-միստիկ Ֆիլիպ Օտտո գործը, որը ոչ միայն նկարեց, այլեւ առեղծվածային աշխատանքներ է գրել լույսի եւ գույնի սիմվոլիզմի վերաբերյալ: Հետեւաբար, բնօրինակ գերմանական տարբերակում, ամեն անգամ, երբ ծերուկը նոր խնդրանք է գալիս, ծովը փոխվում է առաջին հերթին գույներով. Նախ `թեթեւ կանաչ, եւ վերջնական մոխրագույն եւ արդեն վերջնական հերոսում հոգ է տանում բեռնատարի համար: Գերմանական տարբերակում ձկները բոլորովին ոսկե գեղեցկություն չէ, բայց բենզալ բաբատ:
6. Չարլզ Պերրո «Կատուն կոշիկներով»
Չարլզ Պերրոյի մյուս հեքիաթների նման, «Կատուն կոշիկներով» -ը դուրս եկավ հեքիաթների հավաքածուի մեջ եւ եղել է ժողովրդական պատմության վերադարձը կտրող կատվի մասին: Սկզբում գրողը ամաչում էր իր ազգանունը դնել հավաքածուի շապիկի համար. Բոլոր հեքիաթները նրա համար շատ անառողջ էին թվում, եւ նա արդեն հայտնի էր որպես ամուր գրող: Հետեւաբար, նա հրատարակել է գիրք իր որդու հեղինակության ներքո, որպեսզի պատճառներ չտկան քննարկելու այն փաստը, որ հայտնի տղամարդը սկսեց զբաղվել հեքիաթներով: Բայց գիրքը հիմարություն ուներ: Գրողի հետեւորդները դարձան ազնիվ տիկնայք, որոնք նույնպես սկսեցին փերի հեքիաթներ գրել, այս զբաղմունքը շատ նորաձեւացավ:
7. Եղբայրներ Գրիմմ «Ձյան սպիտակ եւ յոթ գաճաճ»
Հայտնի այս պատմությունը արեց եղբայրներ Գրիմը, եւ առաջին անգամ նրան լսեցին քահանայի որդիից: Եղբայրների տարբերակը տարբերվում էր այն տարբերակներից, որոնք մենք հիմա կարող ենք կարդալ: Օրինակ, չար խորթ մայրը երեք անգամ փորձեց ազատվել ձյան սպիտակներից. Նրան բերելով ժանյակ, որը ստիպված էր հետաձգել թունավոր սանրը, ապա խնձոր: Համարվում է, որ ձյան սպիտակ գույնի նախատիպը կարող է լինել Հանգստյան Մարգարեթ ֆոն Վալդեկը կամ բարոնուհի Մարիա Սոֆիա Մարգարեթ Կատարինա ֆոնը եւ und and ans: Երկուսն էլ չեն համապատասխանում հարաբերություններին խորթների հետ: Ավելին, Ստեփանոս Մերի Էրթալն իսկապես ուներ խոսող հայելի: Դժվար է պատկերացնել, որ XVI դարում կարող է նման բան լինել, բայց այս ձայնային խաղալիքը դեռ ցուցադրվում է Լաուրա-գլխավոր թանգարանում: Նախատիպերը եւ թզուկները ցածր ոգեղեն հանքագործներ են, որոնք բնակվում էին քաղաքի մերձակայքում գտնվող գյուղում:
8. Հանս Քրիստիան Անդերսեն «Snow Queen»
Անդերսենի կենսագրագետները պնդում են, որ Snow Queen- ի նախատիպը դարձավ շվեդական օպերային երգիչ enny ennn, որում գրողը սիրահարված էր: Դա անխորտակված սեր էր, աղջիկը ցուրտ էր նրա համար: Վերադառնալով ձյան թագուհու մեջ կան դանիական բանահյուսության առանձնահատկություններ: Ժողովրդական դանիական լեգենդներում մահը հաճախ կոչվում էր սառցե կույս: Միգուցե Անդերսենի ձյան թագուհին շատ ընդհանրություններ ունի ձմռան սկանդինավյան հարթությունների եւ մարումների հետ: Նաեւ ցուրտ է, որքան աննկատելի:
9. GIANNI RODARI «Հետաքրքրաշարժ Chipollino»
Երբ ian աննի Ռոդարին գրել է իր հեքիաթը, ոչ ոք իրեն ուշադրություն չի դարձրել հայրենի Իտալիայում: Բայց նա լռեց ԽՍՀՄ-ում: Այնտեղ էր, որ գրողը դարձավ աներեւակայելի ժողովրդականություն, եւ Սամուել Մարշակը դրան նպաստեց: Իտալիայում նա հայտնի դարձավ ընդամենը մի քանի տարի անց: Աշխատանքի մեջ կա նրբերանգ, որը իջեցվեց, երբ տպագրվեց գրքի կրճատ տարբերակը: Մուլտֆիլմերում եւ կինոնկարներում նրանք նույնպես ուշադրություն չեն դարձրել: Բացի բանջարեղենից եւ մրգերից, գրքում դեռ ճնշված են. Սրանք կենդանիներ են, որոնք պարունակվում են կենդանաբանական այգում, այսինքն, բանտում: Եվ Chipollino- ն շփվում է նրանց հետ. Բանակցեք սարդերի հետ, զրուցելով հնդկական փղի հետ եւ նույնիսկ բարեկամություն է ստանում վտանգավոր շագանակագույն արջերի հետ: Ըստ երեւույթին, դա չի ցանկացել փչացնել կենդանաբանական այգիների հեղինակությունը ցանկացած մեկի մեջ, ուստի քչերը գիտեն հեքիաթների այս մասը:
Եվ որն է ձեր նախընտրած հեքիաթը: Գիտեք դրա ստեղծման պատմությունը: