សេដ្ឋវិទូ Vladislav inozemtsev នៅក្នុងអត្ថបទដែលចេញផ្សាយដោយការតវ៉ារបស់រុស្ស៊ីនៅចុងទសវត្សឆ្នាំ 1980 និងដើមទសវត្សឆ្នាំ 1990 (រហូតដល់ឆ្នាំ 1994) ដែលមានតួនាទីសំខាន់ប៉ុន្តែចាប់តាំងពីពេលនោះមកបានផ្លាស់ប្តូរ - មានលក្ខណៈបុគ្គល វប្បធម៌ទំនើបបានបង្ក្រាបអារម្មណ៍តវ៉ារបស់សង្គម។ ទោះបីកំណើនសេដ្ឋកិច្ចខ្សោយក៏ដោយក៏ការកេណ្ឌសេដ្ឋកិច្ចខ្សោយនៅជុំវិញបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចគឺមិនទំនងពួកគេមិនបង្កឱ្យមាន "ការបន្តពូជបន្តការសិក្សានៅក្នុងអនាគតដែលអាចមើលឃើញជាមុនគឺមិនទំនងទេ។
ខ្ញុំចាំថាប្រទេសរុស្ស៊ីដែលមានយុគសម័យមួយទៀត - ពីការរៀបចំរចនាសម្ព័ន្ធឡើងវិញរហូតដល់ឆ្នាំ 1984 ខ្ញុំបានមកកាន់មណ្ឌលហិរញ្ញវត្ថុ Citibank (អ្នកនិពន្ធអតីតនាយកដ្ឋាននៃអឺរ៉ុបខាងកើត Citibank រដ្ឋញូវយ៉ក។ - វេលា) ។ ទីក្រុងនេះបានក្រឡេកមើលអ្វីៗទាំងអស់នៅពេលដែលខ្ញុំបានឃើញគាត់នៅពេលដែលខ្ញុំបានមកទស្សនាវដ្តី USSR ដំបូងក្នុងឆ្នាំ 1963 ដែលនៅតែជាសិស្ស។ នៅគ្រប់ទីកន្លែងមានសិលាចារឹក "បានបិទសម្រាប់ការជួសជុល" ទោះបីជាមិនមានអ្វីត្រូវបានជួសជុលក៏ដោយ។ ចតសួនច្បារនិងស្រះ។ ហាងលក់ធ្នើទទេ។
នៅឆ្នាំក្រោយខ្ញុំបានមកជាមួយអនុប្រធានរបស់ Citibank Ajm Clark នឹងជួបជាមួយអនុប្រធានក្រុមប្រឹក្សាភិបាលនៃក្រុមប្រឹក្សាភិបាលនៃក្រុមហ៊ុន Vorthergbank និងជាប្រធានក្រុមហ៊ុន Fornation របស់ធនាគារកណ្តាល Viktor Gerashchenko ។ លោកអ្នកបានគិតថាលោក Mikhail Gorbachev គឺជាអ្នកធ្វើកំណែទម្រង់ឯកោដោយគ្មានការគាំទ្រប៉ុន្តែជនជាតិរុស្ស៊ីជាច្រើនយល់ថាបញ្ហាមូលដ្ឋានរបស់ប្រទេស: អ្វីដែលត្រូវបានផលិតស្របតាម Mamurn នេះមិនចាំបាច់សម្រាប់ប្រជាជនទេ។ ប្រជាជនដែលមានការអប់រំបានដឹងថានេះជាបញ្ហាជាប្រព័ន្ធហើយអ្នកត្រូវដោះស្រាយវាដោយការខិតខំទូទៅ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ Geranoshko ថា "។
ខ្ញុំបានប្រាស្រ័យទាក់ទងយ៉ាងខ្លាំងជាមួយនឹងអ្នកធ្វើកំណែទម្រង់ទីផ្សារនិងឧត្តមគតិ។ នៅគ្រប់ក្រសួងនិងអង្គភាពប្រជាជនជឿជាក់: មានតែសង្គមប៉ុណ្ណោះដែលមានការផ្លាស់ប្តូរនយោបាយប៉ុណ្ណោះដែលនឹងផ្តល់ឱកាសឱ្យដោះស្រាយបញ្ហាសេដ្ឋកិច្ចនិងជំនះវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ច។ វិធានការណ៍នយោបាយដែលបានយកក្នុងប៉ុន្មានឆ្នាំនៃការផ្សព្វផ្សាយជាសាធារណៈនិងនៅប្រទេសបូរីស Yeltsin បានចូលរួមចំណែកក្នុងស្ថាប័នផ្សារ - ការផ្លាស់ប្តូរមូលប័ត្រច្បាប់ស្តីពីទ្រព្យសម្បត្តិប្រព័ន្ធធនាគារ។ ហើយអ្នកដែលបានចំណាយលើការផ្លាស់ប្តូរនៅចុងទសវត្សឆ្នាំ 1980 គឺជាស្រទាប់ដែលមានឯកសិទ្ធិស្មើនឹងបុគ្គលដែលទទួលបានជោគជ័យខាងសេដ្ឋកិច្ចនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះក្រុមហ៊ុនដឹកជញ្ជូននៃវប្បធម៌ផ្ទាល់ខ្លួនបំផុតនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ សូម្បីតែ Gerashchenko ដែលមិនអាចត្រូវបានគេហៅថាជាអ្នកដែលចូលចិត្តរបស់អ្នកធ្វើកំណែទម្រង់បានធ្វើឱ្យតម្រូវការនៃការផ្លាស់ប្តូរជាមូលដ្ឋាន។
ពីមនុស្សសាមញ្ញដែលខ្ញុំបានជួបក្នុងឆ្នាំទាំងនោះខ្ញុំតែងតែលឺថាខ្ញុំចង់រស់នៅក្នុងប្រទេសអារ្យធម៌។ ហើយនៅក្នុងពាក្យទាំងនេះពួកគេបានវិនិយោគមិនត្រឹមតែអត្ថន័យសេដ្ឋកិច្ចប៉ុណ្ណោះទេ។ ខ្ញុំចាំបានថាជួរវែងនៅលើ Tverskaya ក្នុងហាងលក់គ្រឿងសំអាងអាមេរិក - ទីមួយនៅទីក្រុងមូស្គូ។ ឬស្ត្រីវ័យក្មេងម្នាក់ដែលមានឈើឆ្កាងគ្រិស្តអូស្សូដក់គឺជាសេចក្តីថ្លែងការណ៍ដ៏រអាក់រអួលសម្រាប់ឆ្នាំ 1987 ដែលបាននិយាយថានាងមិនមែនជាសាសនាទេប៉ុន្តែគាត់ចង់ជ្រើសរើសអ្វីដែលត្រូវពាក់នាង។ សិទ្ធិក្នុងការបង្ហាញភាពផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្លួនដោយសេរី - ហើយថ្ងៃនេះក៏ជាអ្នកលើកទឹកចិត្តខ្លាំងបំផុតដែរ។
ប្រទេសរុស្ស៊ីនៅពេលដែលប្រជាជនរស់នៅក្នុងតំបន់ដែលបានសរសេរបានធ្វើឱ្យកន្ត្រាក់មួយចាប់តាំងពីទសវត្សឆ្នាំ 1990 ។ ប៉ុន្តែការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចតាមគំនិតរបស់ខ្ញុំមិនអាចមាននិរន្តរភាពបានទេបើគ្មានការផ្លាស់ប្តូរនយោបាយ។ សង្គមដែលរងគ្រោះដោយអំពើពុករលួយគឺគ្មានឱកាសសម្រាប់ការរីកចម្រើនខាងសេដ្ឋកិច្ចថេរ។ ការលួចទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ប្រទេសនេះបានធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចរបស់នាងមានធនធានចាំបាច់សម្រាប់កំណើនអ្នកចែកបៀ។ ការគ្រប់គ្រងរឹងលើប្រព័ន្ធនយោបាយរារាំងការផ្លាស់ប្តូរសេដ្ឋកិច្ចចាប់តាំងពីគំនិតផ្តួចផ្តើមសេដ្ឋកិច្ចណាមួយកើតឡើងដោយចៀសមិនរួចក្លាយជានយោបាយ។ នៅក្នុងប្រទេសដែលបានមកអន្ទាក់បែបនេះភាពខុសគ្នារវាងការទាមទារសេដ្ឋកិច្ចនិងនយោបាយបានក្លាយជាលក្ខខណ្ឌ។
យើងទើបតែបានសង្កេតឃើញថាម្ចាស់ឆ្នោតអាមេរិកដកហូតប្រធានាធិបតីបច្ចុប្បន្នក្នុងអំឡុងវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចនិងភាពអត់ការងារធ្វើទាប (មុនពេលមានជំងឺរាតត្បាត) ភាគច្រើនដោយសារតែការភ័យខ្លាចថាប្រធានាធិបតីនេះគំរាមកំហែងដល់បទបញ្ជានយោបាយរបស់យើង។ អ្នកបោះឆ្នោតដែលមានសុវត្ថិភាពបំផុតអ្នកដែលបានអះអាងមិនបានគាំទ្រលោកដូណាល់ត្រាំទេដោយខ្លាចចំពោះការអភិរក្សសង្គមស៊ីវិល។
ព្រឹត្តិការណ៍នៅទីក្រុងវ៉ាស៊ីនតោនថ្ងៃទី 6 ខែមករាបានបង្ហាញថាការព្រួយបារម្ភគឺស្មោះត្រង់។ ប្រសិនបើមិនមានសង្គមស៊ីវិលដែលមាននិរន្តរភាពនៅសហរដ្ឋអាមេរិកការខូចខាតលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យរបស់យើងនឹងកាន់តែខ្លាំងឡើង ៗ ។ ជាសំណាងល្អសភាអាមេរិកមិនបានក្លាយជានិមិត្តរូបដូចគ្នានឹងវិមានរដូវរងារនៅឆ្នាំ 1917 ទេ។
ការកៀរគរនៃសង្គមនៅប្រទេសរុស្ស៊ីដូចជានៅទសវត្សឆ្នាំ 1980 នឹងអាចទៅរួចប្រសិនបើមានស្ត្រេតាឬថ្នាក់ជាច្រើនសម្រេចចិត្តថាការធ្វើកំណែទម្រង់ជាប្រព័ន្ធ។ ដោយសារប្រវត្តិសាស្ត្រព្យុះរបស់ប្រទេសរុស្ស៊ីនៅសតវត្សរ៍ទី 20 វាមិនមែនជារឿងគួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលប្រជាជនរុស្ស៊ីជាច្រើនមិនមានការព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំងអំពីការរឹតត្បិតនយោបាយហើយការយកចិត្តទុកដាក់របស់ពួកគេផ្តោតលើអាជីពគ្រួសារនិងហិរញ្ញវត្ថុ។ ទោះយ៉ាងណាផ្នែកដែលទទួលបានការអប់រំច្រើនបំផុតនៃសង្គមអ្នកដែលច្រើនជាងអ្នកដទៃទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីការផ្លាស់ប្តូរអាចរួបរួមដើម្បីការពារសមិទ្ធិផលដែលបានសម្រេច។ បំណងប្រាថ្នាបានលេចចេញមកនៅទសវត្ស 80 ដើម្បីរស់នៅក្នុងប្រទេសដែលមានអរិយធម៌នៅតែជាអំណាចដ៏មានឥទ្ធិពល។
មតិរបស់អ្នកនិពន្ធអាចមិនស្របគ្នាជាមួយនឹងជំហរនៃការបោះពុម្ពផ្សាយរបស់វីធី។