Расійскае выданне «Важныя гісторыі», французская газета Le Monde і Цэнтр па вывучэнні карупцыі і аргзлачыннасці (OCCRP) апублікавалі расследаванне OpenLux, прысвечанае уласнікам кампаній, зарэгістраваных у Люксембургу. Па інфармацыі журналістаў, у спісе уласнікаў выяўлена больш за тысячу расейцаў. Акрамя двух дзясяткаў бізнесменаў з рэйтынгу Forbes, у ім апынуліся былыя і цяперашнія супрацоўнікі дзяржкампаній, а таксама іх буйныя падрадчыкі.
Расійскія грамадзяне, у ліку якіх топ-менеджэры РЖД, «Раснафты» і «Газпрому», выкарыстоўвалі люксембургскай кампаніі для таго, каб валодаць нерухомасцю ў іншых еўрапейскіх краінах. Праз іх можна атрымаць падатковыя перавагі пры здзелках з акцыямі, аж да поўнага вызвалення прыбытку ад продажу акцый ад падаткаў. Люксембург таксама прывабны для банкаў - тут можна правесці спецыяльныя здзелкі, якія дазволяць вывесці за баланс праблемныя актывы, каментуе «Важным гісторыям» партнёр Paragon Advice Group Аляксандр Захараў. Дзякуючы пагадненням з іншымі еўрапейскімі краінамі да 2016-2017 гадоў Люксембург таксама выкарыстоўвалі, каб мінімізаваць падаткі пры валоданні нерухомасцю ў Еўропе.
Сярод фігурантаў спісу апынуўся Сяргей Тоні - сын намесніка дырэктара РЖД Алега Тоні. Як сцвярджаюць «Важныя гісторыі», Тоні-малодшы праз люксембургскай кампаніі валодае актывамі на суму больш за 50 млн еўра. Нерухомасць яшчэ на 40 млн еўра належыць інвэстыцыйным фондам, які з ім звязаны.
Палацы і вілы пачалі з'яўляцца ў сям'і Тоні ў 2003-2004 гадах, амаль у той жа час, калі Тоні-старэйшы толькі выйшаў на працу ў РЖД, адзначаюць аўтары расследавання. Сярод іншага маёмасці ў сына топ-мэнэджара дзяржкампаніі выявілі старадаўні замак у Францыі, кватэру ў Парыжы паміж Луўрам і Трыўмфальнай аркай, дзве вілы на Блакітным беразе, у Лондане, маёнтак у Празе, два дамы, тры кватэры і зямлю ў курортнай правінцыі Алікантэ ў Іспаніі і нават чыгуначнае дэпо ў Германіі. Інвестыцыйны фонд UFG Global Commercial & Hospitality Real Estate Fund, адным з дырэктараў якога з'яўляецца Сяргей Тоні, валодае камерцыйнай нерухомасцю ў Германіі, Нідэрландах і Італіі.
Журналісты таксама выявілі ў спісе топ-мэнэджараў «Газпрома» - Андрэя Ганчарэнка і Анатоля Казярук. Так, Ганчарэнка з 2009 года валодае зямлёй і будынкамі на элітным французскім курорце недалёка ад Ніцы. Яго фірма Pmb Real Estate купіла тэрыторыю амаль за 3 млн еўра, а будынка - амаль за 7 млн еўра. На добраўпарадкаванне ўчастка выдаткавана яшчэ амаль 29 мільёнаў еўра за 10 гадоў, паказана ў расследаванні.
Яшчэ адной кампаніі Ганчарэнка - Rossa Holding - належыць асабняк у прыгарадзе Парыжа. Фірма купіла гэты дом у 2007 годзе амаль за 7,7 млн еўра і прадала яго ў 2017 годзе, гаворыцца ў матэрыялах «Важных гісторый».
У 2014 годзе Ганчарэнка купіў адзін з самых дарагіх дамоў у Лондане - таунхаус Hanover Lodge. Паводле інфармацыі Daily Mail купля абышлася ў 120 млн фунтаў стэрлінгаў. СМІ называлі ўладальніка нерухомасці алігархам з невядомым крыніцай сродкаў - з 2011 па 2014 года ён купіў у краіне чатыры асабняка. Адвакаты Ганчарэнка заяўлялі, што ён атрымаў «значную прыбытак», калі ў 1990-х гадах працаваў у сферах нерухомасці, аўтамабільнага транспарту і лясной гаспадаркі.
На былога газпромовского дарадцы Анатоля Казярук запісаныя тры Люксембургскі фірмы, якія ў 2008-2009 гадах набылі нерухомасць на французскіх марскіх курортах. Экс-дарадцы «Газпрома» таксама належыць асабняк у цэнтры Парыжа, у паўгадзіне хады ад Эйфелевай вежы. Агульны кошт усёй французскай нерухомасці на момант пакупкі склала больш за 33 млн еўра.
У 2013 годзе СМІ пісалі, што Ганчарэнка і Казярук падазравалі ў вымагальніцтве ў буйных падрадчыкаў «Газпрома»: Ганчарэнка і яго падначаленыя меркавана не выплацілі бізнесмену Мікалаю Прыходзька больш за 3 млрд рублёў за выкананыя па дагаворах працы і перавялі грошы на рахункі афіляваных фірмаў. Таксама яны нібыта спрабавалі атрымаць кантроль над будаўнічымі кампаніямі Прыходзька. Чым скончылася следства, невядома. Ганчарэнка і Казярук пакінулі «Газпром інвест Поўдзень». Зараз Ганчарэнка валодае будаўнічай кампаніяй «Гарызонт». Казярук ўзначаліў адну з найбуйнейшых у Маскве кампаній-забудоўшчыкаў - ГВСУ "Цэнтр". У савеце дырэктараў апошняй ён складаецца разам з Барысам Ратэнберга.
Аўтары расследавання адзначаюць, што люксембургскай кампаніі таксама выкарыстоўваліся і для правядзення буйных здзелак. У 2014 годзе «Раснафта» купіла 13% італьянскага шыннага гіганта Pirelli коштам амаль 553 млн еўра «за кошт сродкаў пенсійных фондаў і фінансавых інстытутаў». Журналісты называюць здзелку «не самай празрыстай». Паперы ў выніку апынулася ў людзей, «блізкіх да кіраўніцтва» нафтавай кампаніі.
Выданне адзначае, што на момант здзелкі з доляй у Pirelli уладальнікам Long Term Investments Luxembourg была маскоўская фірма «Доўгатэрміновыя інвестыцыі», якая на той момант належала настаўніцы танцаў з Масквы Айе Бяловай. Год праз, гаворыцца ў расследаванні, замест Айи Бяловай заснавальнікам «Доўгатэрміновых інвестыцый» стала кампанія «Регионфинансресурс». Яе собственницей была Наталля Багданава, якая да гэтага ніколі не распараджалася вялікімі актывамі і жыла ў спальным раёне Казані. У 2017 годзе ўладальнікам «Доўгатэрміновых інвестыцый» стаў Сяргей Сударыкаў, асноўны ўладальнік групы «Рэгіён». Суразмоўцы «Ведамасцяў» называлі фінансавага дырэктара «Раснафты» Пятра Лазарава «нефармальным саўладальнікам» гурта «Рэгіён». Самі кампаніі адмаўлялі інфармацыю пра сувязі.
«Раснафта»
што ніколі не набывала долю ў Pirelli, а супрацоўнічае з ёй у рознічным бізнесе.