او از قدرت انتقاد می کند، با اقتصاددانان استدلال می کند و سخنرانی ها را به بالاترین مقامات می خواند. ما درباره Ryu Murakami صحبت می کنیم - شاید نویسنده ی ژاپنی ترین، که قهرمانان خود را از کارگران جنسی و معتادان به مواد مخدر، بازنده ها و بیگانگان مواد مخدر می سازد.
"همه سایه های آبی"انتشار نخستین رمان Ryu Murakami در سال 1976 به یک رویداد قابل توجه تبدیل شد. برخی از منتقدان به نام "همه سایه های آبی" پیشگام ادبیات جدید، در حالی که دیگران کتاب را در یک فضای باز غیر ضروری به عهده گرفتند. قهرمانان آن جوانان از شهر ژاپن در اوایل دهه 1970 بودند. به تازگی از مدرسه آزاد شده، آنها از آینده و بزرگسالان پنهان شده اند، آزمایش جنسی و مواد مخدر را تجربه می کنند. این رمان هیچ طرح باریک ندارد - این یک دنباله ای از قطعات زندگی شبیه به عکس های خصوصی است.
با تشکر از این، نویسنده جایزه معتبر ترین ژاپنی Ryunca Akutagava را دریافت کرد. موراکامی جوانترین مالک بود، در آن زمان او تنها 24 سال داشت. این کتاب "همه سایه های آبی" پیش بینی کرد که پیش بینی های مشابهی از رهبران داروهای ضد فرهنگی در غرب پیش بینی شده است - آثار بریتانیا اتیلز، داگلاس کپلند و ایروینا ویلز نیز به نفع جوانان، که هیچ جایگاهی در جهان را نمی بیند، اختصاص داده شده است.
"تمام سایه های آبی" نیز به خوبی نشان می دهد ماهیت پرویز Ryu - او می نویسد در مورد Frika، بیگانه و حاشیه، و شیوه نوشتن او به نظر می رسد مانند یک فیلم سرد و بی طرفانه است. به نظر می رسد به او بی تفاوت، به ساقه: صحنه ای از عیاشی دوجنسگرا، یک سفر مواد مخدر یا باران خارج از پنجره. بنابراین، "تمام سایه های آبی" نه تنها اولین ادبیات موراکامی بود. در سن 26 سالگی، او اولین کارگردان بود و همین فیلم را در رمان قرار داد.
"سوپ میسو""من فقط Kendji،" قهرمان روم، تقلید از Izmail از Mobi Dick Melville. Kendji با یک راهنمای کار می کند، همراه با گردشگران به Kabuki-Teo - سه ماهه توکیو لامپ های قرمز همراه است. مشتریان سرگرمی را پیدا می کند، با کارگران جنسی مذاکره می کند و سوالات پیش بینی نشده را حل می کند. این فرانک، یک توریست بزرگ آمریکایی آمریکایی است. پیش از سه روز خود از غوطه وری در شب زنده داری توکیو، اما مهمان از ایالات متحده از همان ابتدا راهنمای را ترساند. به نظر می رسد که آمریکایی با اخبار وحشتناک همراه است که آنها در روزنامه ها می نویسند - در سراسر شهر، اجساد دانش آموزان یافت می شوند.
در میهن "سوپ سوپ" یکی دیگر از جایزه های معتبر "یامیوری" را دریافت کرد، و در غرب معروف ترین کار موراکامی شد. رمان های او اغلب مکان ها را در لیست های پرفروشتاران اشغال می کنند، اگر چه دور از ادبیات اصلی است. بنابراین به نظر می رسد زیرا در کتاب های Murakami نه تنها ظلم و ستم، خشونت و ترس وجود دارد. در مورد "سوپ مشی"، اینها بر فرهنگ یک شهر بزرگ و افرادی که در آن زندگی می کنند بازتاب ها هستند. در وقفه های میان باشگاه ها و میله ها، کنجی از سیاست و اقتصاد در تلاش برای درک نحوه کار کلانشهر، منحرف شده است.
"میشو سوپ" به نظر می رسد یک جلسه افشای خود، که در آن کنجی یک جایگزین عجیب و غریب نویسنده را اعمال می کند. او خواننده را در توکیو به عنوان یک جاذبه بزرگ نئون، جنسیت کامل و خشونت نگه می دارد. روم خود را شبیه به فیلم Quentin Tarantino: یک ماجراجویی سریع، غواصی کامل و خون مجازی. اما موراکامی جدی تر از نویسنده "هویج جنایی" است - علی رغم طنز غول پیکر و سیاه، "سوپ سوپ" به یک پست مدرن خوش آمدید، بلکه یک اخلاق بود. از آنجا که او پیشنهاد می کند همه قهرمانان را درک کند: Keji خود، فرانک، کارگران جنسی و مشتریان خود. او بر آنچه که آنها را به چنین طول عمر هدایت می کرد، نشان می دهد، اما آنها را برای انتخاب خود محکوم نمی کند.
"Ecstasy"، "Melancholy"، "Tanatos"در یک مصاحبه، موراکامی گفت: "همه داستانها در این طرح ایجاد می شوند، جایی که شخصیت اصلی به سوراخ می افتد، و سپس تلاش می کند از آن خارج شود یا در آن می میرد." و سه گانه اصلی نویسنده به چنین سقوط اختصاص داده شده است. هر کتاب متخصص در احساسات و دولت های خاص - "اکستازی" مسئول لذت است، بی تفاوتی به "Melancholia" داده می شود، مرگ باقی می ماند "Tanatosu". هر سه رمان توسط قهرمانان مشترک متحد می شوند.
تمرکز چرخه یک رابطه پیچیده بین کارگر جنسی Caiko، خدمه فیلم یازاکی و بازیگر ریویکو است. نخستین رمان "Ecstas" به داستان Keiko اختصاص داده شده است، که داستان داستان را تحریک می کند و آن را به یک ماسوچیست تبدیل می کند. در "Melancoly" ما در مورد چگونگی یازکی به تدریج یک روزنامه نگار ساده لوحانه را گمراه می کنیم. و در نهایی "Tanatos"، روایت به نمایندگی از Reiko انجام می شود، که اسرار روابط هر سه کاراکتر را نشان می دهد.
این سه گانه به نظر می رسد یک دخمه پرپیچ و پر زرق و برق، مونولوگ از قهرمانان در تلاش برای درک خود و موضوعات شور و شوق خود را. Murakami با کمک افکار خود، امکان پذیر است که به کسانی که در جامعه ژاپن به آن تبدیل شده اند صحبت کنند. اندیشه های مرتبط با رابطه جنسی و خشونت به نوعی درمان نه تنها برای افراد خاص یا یک کشور، بلکه یک کل جهان، که مخفیانه در مورد مشکلات مشابه نگران است، تبدیل شود.
"انگل"در ژاپن، موراکامی به عنوان منتقد اجتماعی شناخته شده است. رمان های او در پارلمان مورد بحث قرار گرفت، او بحث را با اقتصاددانان برگزار کرد و توسط بالاترین رتبه های ژاپن سخنرانی کرد. او یک کتاب تقلبی نوشت، جایی که او یک گزینه 122 را ارائه داد که در آن پول صرف پول، که دولت در بانک های خراب شده سرمایه گذاری کرده است. و یک کتاب مرجع برای نوجوانان منتشر شد، جایی که بیش از 500 حرفه با جوانب مثبت و منفی هر یک از آنها توضیح داده شده است: از یک پزشک و کارگران جنسی به یک مکانیک خودرو و یک سرباز. و بسیاری از این انتقاد طراحی شده است تا توجه به مشکلات جوانان و بحران نسل ها را جلب کند. او مشاهدات خود را جمع آوری و ترس از قهرمان "انگل های انگلی" توسط Wihara.
وایرا نمی رود و به هزینه والدین زندگی می کند. او از یک اختلال روانی مرموز رنج می برد، زیرا او به طور مداوم شیوع تجاوز را دنبال می کند. تنها شادی در زندگی او این است که تماشای تلویزیون و تحسین پیشرو Josiko Sakagami، به این دلیل که ذهن خود را تار شده دیگر قادر به آن نیست. بنابراین تا زمانی ادامه می یابد تا Wihara یک لپ تاپ را به عنوان یک هدیه با دسترسی به اینترنت دریافت کند. اولین چیزی که او سایت سرب محبوب خود را پیدا می کند، جایی که او می آموزد که بیماری او چاپ مورد علاقه شماست. و سپس او برای اولین بار از خانه خارج می شود.
حتی در میان شخصیت ها، موراکام وایرا برای ناراحتی خود ایستاده است - شیوع او از ظلم و ستم او را لذت می برد. اگر قهرمانان دیگر رمان های دیگر با موراکامی خود را در مورد آنچه که انجام می دهند، به خود جلب کرد، پس Wihara حتی نکات همدلی را نکشید. "انگل ها" تلاش برای موراکامی برای درک حمله تروریستی در فرقه Aus Sinico (سازمان ممنوع در فدراسیون روسیه)، جایی که مردم به Wiharu وارد شدند. چگونه این اتفاق افتاد که آنها هیچ جایی برای رفتن ندارند و هیچ جا به دنبال امید، به جز در فرقه؟
"توپاز"هنگامی که موراکامی در مورد دلایل توجه به زندگی سرکش می پرسد، او نامه ای را به یاد می آورد که یک بار دریافت کرد. یک دانش آموز دبیرستانی او را در مورد یک نزاع با پدر و مادرش نوشت، از خانه و حل و فصل به پایان رسید. منتظر اتوبوس، او یکی از کتاب هایش را خواند. و متوجه شدم که بسیاری احساس می کنند همانند او این است که بازنده های دیگر وجود دارد. برای چنین خوانندگان موراکامی و داستان های مشابه را می نویسد.
در میان افرادی که صداهای موراکامی نشان می دهد برای شنیدن، توجه ویژه به زنان درگیر در فحشا پرداخت می شود. به طور جداگانه، آنها به مجموعه ای از رمان "Topaz" اختصاص داده شده است. در این داستان ها، بیشتر مربوط به یکدیگر نیستند، کارگران جنسیتی شرح داده می شوند: آنها پر از بی تفاوتی به خود، مشتریان و زندگی انتخاب شده هستند. ترکیبی از شخصیت های رمان تنها تنهایی است. زنان تنهایی خود و کسانی که بدن خود را یک شبه خریداری می کنند. هیچ کس در نهایت هیچ عشق و یا احترام به خود را دریافت نمی کند.
رمان "Topaz"، که به نام این مجموعه، بر اساس فیلم "Tokyo Decadence" بود، که مکان هایی از مرزهای پورنوگرافی عبور می کند و صحنه های طبیعی طبیعی BDSM جنسی را نشان می دهد. اما یک فیلم تحریک آمیز فیلم "فیلم"، توسط داستان همان نام، که در مجموعه گنجانده شده است. در فیلم "فیلم"، Sighara Aoyama تصمیم می گیرد دوباره ازدواج کند. برای انجام این کار، او برای گوش دادن جعلی مناسب است و دختران را دعوت می کند که می خواهند در فیلم بازی کنند. اما هیچ فیلم واقعا نیست، و نمونه ها برای انتخاب یک همسر جدید مورد نیاز است، که شخصیت اصلی را از بین می برد. بنابراین، شکل یک زن، که به عنوان یک محصول نمایش داده می شود، یک تجسم جدید را نشان می دهد. اگر دختران به موضع تحقیر خود در "Topaz" عادت کرده اند، قهرمان "پردازش فیلم"، برعکس، عکس هایی را برای قلدری و خشونت در دوران کودکی، برای نشت و آسیب رساندن به آنها، از آن غیر ممکن است که بهبود یابد .