روزنامه نگاران پروفایل های مالی بریتانیا و صاحب روزنامه، انتشارات انتشارات نیککی ژاپنی، تجزیه و تحلیل آنچه می تواند وضعیتی در حوزه ای باشد که آنها در مورد آن بنویسند. VTimes در عرض پنج روز، نظرات خود را در پنج حوزه بازار کار، امور مالی، انرژی، بخش مصرف کننده، فن آوری ها نشان می دهد.
انرژی
دیوید شپادارد، مدیر بخش Energoressourceتاریخچه بخش نفتی بیش از 100 سال با دوره های بلندمدت رونق و فروپاشی قیمت مشخص می شود: در عین حال قیمت پایین در نهایت منجر به افزایش قیمت نفت شد، زیرا سرمایه گذاری های ناکافی و رشد مصرف، کسری بودجه را ایجاد کرده است . از آنجایی که تقریبا تمام سال 2020، قیمت نفت از 40 دلار به ازای هر بشکه تجاوز نمی کند (و این دو برابر بیش از شش برابر کمتر از شش سال پیش است)، به طور طبیعی فرض می شود که چرخه تغییر خواهد کرد و تا سال 2025 نفت به طور قابل توجهی افزایش خواهد یافت.
با این حال، امروز قطعا بر روی آن حساب نمی شود. سیستم انرژی جهانی بر روی آستانه تحول واقع شده است که یک بار در یک قرن رخ می دهد. با توجه به برنامه های بلندپروازانه دولت برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و افزایش سریع تعداد وسایل نقلیه الکتریکی در جاده ها، انتظار می رود تقاضا برای نفت در حال حاضر در آینده قابل پیش بینی باشد - شاید برای 10 سال. این چشم انداز توسعه صنعت را خریداری می کند، که به رشد ابدی عادت کرده است.
اما حتی اگر تقاضا کاهش یابد، ممکن است فقدان پیشنهادات به وجود آید، اگر شرکت های انرژی متوقف شوند سرمایه گذاری در اطلاعات و معدن را متوقف کنند؟ یا بزرگترین تولید کنندگان سعی خواهد کرد هر بشکه را بکشند، از ترس اینکه آنها در دارایی هایی نشسته اند که به زودی می توانند از بین بروند؟ به عنوان یک آینده ممکن است نگاه کنید، جهان متوجه شد که یک جنگ کوتاه قیمت در ماه مارس بین عربستان سعودی و روسیه آغاز شد.
هیچ کس دقیقا نمی داند که چگونه وضعیت شکل می گیرد. اما رویکرد تقاضای پیک تهدید می شود که ایده های ثابت، حتی چنین ریشه ای را به عنوان یک چرخه نفت تبدیل کند.
Matsuo Hirofumi، خبرنگار ارشد نیککیما در آستانه انقلاب انرژی هستیم. انتقال به جهان با انتشار گازهای دی اکسید کربن صفر باعث تغییر نه تنها در ساختار تقاضا و عرضه منابع انرژی، بلکه همچنین در سیاست و کسب و کار بین المللی است. در پنج سال آینده، تعیین خواهد شد که چه کسی توسط این انقلاب هدایت خواهد شد.
علاوه بر اتحادیه اروپا و ژاپن، جو بایدن، رئیس جمهور منتخب ایالات متحده، وعده داده شد که سطح صفر گازهای گلخانه ای را بعد از سال 2050 ارائه دهد. چین، دارنده رکورد برای این انتشار گازهای گلخانه ای، هدف خود را برای برش آنها به صفر تا سال 2060 تنظیم کرد. برای اجرای این برنامه ها، نوآوری های تکنولوژیکی رادیکال برای اجرای این برنامه ها، تغییرات در ساختارهای اقتصادی و عمومی لازم است. فروش وسایل نقلیه الکتریکی، با توجه به برآورد آژانس بین المللی انرژی، تا پایان سال 2030 باید 20 بار رشد کند و تامین هیدروژن 100 بار است.
به گفته کارشناسان، انتقال مورد نیاز به یک سیستم منبع تغذیه بر اساس منابع انرژی تجدید پذیر، به سرمایه گذاری ها در مبلغ 1.6 تریلیون دلار نیاز دارد که بیش از سطح امروز چهار برابر است.
کشورها و شرکت هایی که فناوری ها را کنترل می کنند که به ما اجازه می دهد تا انتشار گازهای گلخانه ای مضر را در چنین مقیاس کاهش دهند، زمانی که رانندگی به یک جامعه دیافراونیزه، مزیت رقابتی داشته باشد. اگر قرن بیستم دوران نفتی بود که ایالات متحده منجر شد، پس از آن در قرن نوزدهم بود. چالش آنها را به چین پرتاب خواهد کرد. این سهم غالب در بازار فناوری جهانی و محصولات مانند پانل های خورشیدی، تاسیسات باد، ماشین های الکتریکی و باتری ها - لازم است تا اقدامات لازم را برای مبارزه با تغییرات اقلیمی انجام دهند. در چین، برنامه هایی برای توسعه انرژی های تجدید پذیر وجود دارد، آن را کنترل ذخایر زیادی از فلزات نادر زمین، برای مثال، برای تولید وسایل نقلیه موتوری. انرژی یکی از حوزه های برخورد چین و ایالات متحده برای تسلط تکنولوژیکی خواهد بود.
ارائه منابع - اما هیچ سوخت فسیلی، اما لازم برای انتقال انرژی، تبدیل به یکی از وظایف اصلی در حفظ نرخ رشد اقتصادی بالا خواهد شد.
ویکتور دیویدوف و مایکیر Overchenko
نظرات روزنامه نگاران FT و Nikkei را در مورد تغییرات احتمالی در بخش های دیگر هر روز این هفته بخوانید.