நாட்டின் நேரத்தை முடித்துவிட்டு, குளிர்காலத்தில் ஒரு சிட்டி அபார்ட்மெண்ட் முதல் மாடியில் சாளரத்தில் ஒரு கணினியில் இருந்து சிட்னியை செலவிடுகிறேன். வேறு எந்த ஆரோக்கியமும் அனுமதிக்கிறது. வசந்த காலத்தில் காத்திருக்கிறது. டிசம்பர் பிற்பகுதியில் முதல் மகிழ்ச்சி கட்டாயப்படுத்தப்படும், நாள் அதிகரிக்கிறது மற்றும் இயற்கையானது எல்லை கடந்து என்று கூறுகிறது. ஒளி இருக்கும்!
இரண்டாவது சந்தோஷமான நாள் - பிப்ரவரி 2. ஸ்டாலின்கிராடில் பாசிஸ்டுகளின் தோல்வியின் நாள். எங்கள் குடும்பத்தில், இந்த நாள் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது: என் பெற்றோர் - போரில் பங்கேற்பாளர்கள், உத்தரவுகளை மற்றும் பதக்கங்கள் வேண்டும். அப்பா ஒரு அமைதியான வாழ்க்கையில் இறந்துவிட்டார். கடுமையான காயங்கள் காரணமாக, கங்கரனா உருவாக்கப்பட்டது. 1942 இல் என் மனைவி, அவரது தந்தை கொல்லப்பட்டார். மௌனமாக ஒரு கண்ணாடி குடிக்கவும்.
மற்றும் உண்மையான வசந்த மார்ச் 8 அன்று புகழ்பெற்ற பெண் விடுமுறை மட்டுமே வரும்! ஆனால் அவருக்கு முன், அது வாழ அவசியம் ...
குளிர்காலத்தில், அது குறிப்பாக கடுமையானது மற்றும் தோல் அறியப்பட்ட சொற்றொடர் "சாளரத்தில் ஒளி" என்று நடந்து. இந்த ஒளி அனைத்து ஒரு ஒளிரும் சாளரத்தின் ஒரு பார்வை தொடர்புடையது, மகிழ்ச்சி, ஆறுதல் மற்றும் மங்காது கருதப்படுகிறது.
இந்த சொற்றொடரின் தோற்றம் மிகவும் ரொமாண்டிக் தான்: ரஷ்ய மொழியின் சொற்றொடர்கள் "என் கண்களின் ஒளி" என்ற சொற்றொடருடன் இணைகிறது - எனவே ரஷ்யாவில் அவர்கள் ஒரு அன்பான மனிதனை அழைத்தார்கள். அன்பான பெண் தன் காதலியை காதலிக்கிறாள், அவள் தன்னை மறந்துவிடாத ஒரு ஒளியாகும். அந்த நேரத்தில் ஒரு பெண் "என் ஆன்மா" என்று அழைக்கப்பட்டது. எந்தவொரு புள்ளியும் இல்லை - அல்லது போர்களிலும், சாதகமானவர்களிடமோ அல்லது அறிவிலும், அல்லது திறமைகளிலும், ஆத்மா மறந்துவிட்டால். அது எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறது!
ஆண்கள் தங்கள் அன்பானவர்களை எப்படி அழைக்கிறார்கள்? பன்னி, கிஸா அல்லது வேறு ஏதாவது, ஒரு மிக அழகான விலங்கு கூட. ஆனால், நீ பார்க்கிறாய், என் ஆத்துமா வித்தியாசமாக இருக்கிறது!
சாளரத்தின் என் உணர்வுகளை "சாளரத்தில் ஒளி" என்ற விளக்கத்திற்கு எதிர்மாறாக இருக்கும். எதிர்மறையான, தலைகீழாக, நான் சொல்வேன் - "ஷிவாரோ டிக்கோ": இது என் ஒளிரும் சாளரம் அல்ல "OPH" அல்ல, மாறாக ஒரு பெரிய அறையின் சாளரத்திலிருந்து வெளிச்சத்தை நான் பார்க்கிறேன் ... வாழ்க்கையின் ஒளி.
குழந்தைகள் கொண்ட அம்மாக்கள் முற்றத்தில் நடக்க, "பைட் ஸ்ட்ரோக்" பாட்டி - எங்கள் வீட்டில் வலது பிரிவில் ஒரு கடையில். மேலே இருந்து அண்டை வீட்டின் பழைய, slumbsy மற்றும் தடித்த ஆங்கில புல்டாக் ஒரு நடைபயிற்சி தடிமனான கால்கள் கொண்ட ஒரு நடைபயிற்சி. பாட்டில்கள் மற்றும் வங்கிகளுடன் கூடிய Aths சாளரத்தின் கீழ் காத்திருப்புடன் காத்திருக்கிறது. அருகிலுள்ள பெஞ்சில் சிவப்பு பூனை பற்களில் ஒரு சுட்டி கொண்டு ஓடின. வாழ்க்கை பெரிதும்.
நகர மையத்தில் உள்ள எங்கள் பி-வடிவ ஒன்பது-கதை இல்லத்தால் அனைத்து பக்கங்களிலும் இருந்து முற்றத்தில் மூடப்பட்டுள்ளது. ஒரு பெரிய poplary முற்றத்தில் சுற்றளவு சுற்றி வளரும், மற்றும் சாளரத்தின் கீழ் வலது - spoiling சீக்கிரம். இவை அனைத்தும் எங்கள் அபார்ட்மெண்ட் நிரந்தர இருட்டில் உருவாக்குகிறது. நாங்கள் உங்கள் மனைவியுடன் நகைச்சுவையாக இருக்கிறோம், நாம் தற்செயலில் வாழ்கிறோம் என்று கூறி, சாளரத்தில் மட்டுமே. Korolenko "டன்ஜியன் குழந்தைகள்" கதையின் பெயர் உடனடியாக மனதில் வருகிறது.
காலையில், கண்கள் கட்டாயப்படுத்தி, இன்னும் படுக்கையில் பொய், திரை மீது பொய், திரை விற்பனை மூலம், முதலில் நான் பாயும் முற்றத்தில், நிறுத்தப்பட்ட கார்கள், பனி தொப்பிகள் மூடப்பட்டிருக்கும், கர்ப் கர்ப் வைத்து, அருகில் unbled பெஞ்சுகள் மற்றும் குழந்தைகள் ஊசலாட்டம்.
Urcha பழைய டீசல் ஒளிரும், முற்றத்தில் இருந்து ஒரு குப்பை இயந்திரம் விட்டு. ஆனால் கூரையின் மேல், பிரகாசமான, கிட்டத்தட்ட வசந்த சூரியன் முதல் மென்மையான கதிர்கள் பியர்ஸ், பழைய பாபல்களின் டாப்ஸ் வெளிச்சம். கடைசி, குறுகிய குளிர்கால மாதம்!
தலையில் ஒரு நினைவு வசனம் ஒலிக்கிறது:
காலையில் பண்டைய கிரெம்ளினின் சுவரின் நுட்பமான வெளிச்சத்தை காலையில் வண்ணமயமாக்குகிறது, சோவியத் பூமியிலிருந்த டான் உடன் எழுந்திருங்கள்.ஆம் ... இல்லை சைக்கிள் மற்றும் வலிமை இல்லை! அவர் உரையாடலில், பிரசுரத்தை, காட்டிக் கொடுப்பாக அழுதார். நாம், சோவியத் மக்கள், பெரும் நாட்டை தவறவிட்டனர், இது கசப்பான வெற்றிகளின் செலவினத்தில் நமக்கு சென்றது. என்ன நடக்கிறது என்று புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை. பலர் அவர்கள் ஒரு சங்கடமான "கிருஷ்ஷேவ்" என்று சந்தித்தனர்.
இப்போது, அதனுடன் சேர்ந்து, நாங்கள் புறப்பட்டு, சோவியத் வாழ்க்கை முறையின் கடைசி சாட்சிகள் மற்றும் கேரியர்கள், மதிப்புகள், கலாச்சாரம் ஆகியவற்றின் கேரியர்கள். இருப்பினும், "மென்மையான ஒளி மற்றும் வண்ணம்" எங்கும் செல்லாது. அவர் தனது மார்பில் மறைந்துவிட்டார், அவருடைய பேரக்குழந்தைகள் அவருடைய பிரதிபலிப்புகளைப் பார்ப்பார்கள்.
முடி மூலம் அழ வேண்டும்? மழை கண்ணீர் கொண்டு நான் பெரிய ரஷியன் கவிஞர் நிக்கோலாய் ஸினோவியேவ் வரிகளை மீண்டும் மீண்டும், என் சமகால. நான் 1944 இல் பிறந்தேன், 1945 இல் அவர்:
முன்னாள் தொழிற்சங்க வரைபடம், மார்பு ஒரு ரம்பிள் கொண்டு, நின்று. நான் அழாதே, நான் பிரார்த்தனை செய்யவில்லை, ஆனால் வெளியேறுவதற்கு வலிமை இல்லை. நான் மலையுச்சியுங்கள், ஆற்றின் விரல்களைப் பொறுத்தவரை, ஆற்றின் அடர்த்தியானது. என் மகிழ்ச்சியற்ற தாயகத்தின் கண் இமைகளை மூடிவிட்டால் ..."எல்லோரும் அதன் சொந்த உள் ஒளி உள்ளது," இத்தாலிய எழுத்தாளர் கூறினார், கவிஞர் டோனோ குவெரா கூறினார் - ஒவ்வொரு நபர் அதன் சொந்த உள் ஒளி உள்ளது. யாரோ மட்டுமே மெழுகுவர்த்தியின் ஒளி, மற்றும் யாரோ ஒரு கலங்கரை விளக்கம் ஒளி உள்ளது. "
நன்றாக இத்தாலியன் கூறினார். உள் ஒளி சாளரத்திலிருந்து காணப்படுகிறதா அல்லது உங்கள் பயணத்தை மட்டுமே ஒளிரச் செய்கிறது?
என்ன செய்ய? மேற்பரப்புக்கு பதில்:
"உங்கள் கையில் எல்லாவற்றையும் செய்ய முடியும், சக்திகள் செய்யப்படுகின்றன; ஏனென்றால், நீங்கள் எங்கு செல்கிறீர்கள் என்பதால், எந்த வேலை, பிரதிபலிப்பு அல்லது அறிவு, அல்லது ஞானம் இல்லை, "என்று மிகவும் பண்டைய காலங்களில் பிரசங்கி பிரசங்கர் கூறினார்.பெரிய புத்தகம் பைபிள்! மற்றும் starikovski என்றால், ஆனால் குறைந்தது நகைச்சுவை ஒரு பகுதியை கொண்டு?
எந்த வாழ்க்கை சூழ்நிலைகளிலும் வாழ்வின் மகிழ்ச்சிக்காக முயற்சி செய்யுங்கள்! தடித்த கதவு. பிரகாசமான ஒளி நோக்கி போராட! அங்கே - அது என்ன, என்ன நடக்கும்!
ஆசிரியர் - வாடிம் கரின்
மூல - springzhizni.ru.