ملڪ جو وقت ختم ڪيو، سياري مان هڪ شهر جي اپارٽمنٽ جي پهرين منزل تي ونڊو مان هڪ ڪمپيوٽر کان خرچ ڪيو. ٻي ڪابه صحت جي اجازت ناهي. بهار ۽ ڏيڻ جو انتظار ڪري رهيو آهي. پهرين خوشي ڊسمبر جي آخر ۾ مجبور ڪيو ويندو، جڏهن ڏينهن وڌندو آهي ۽ فطرت چوي ٿو ته سرحد پاس ڪيو ويو آهي. ٿي سگهي ٿو روشني!
ٻيو خوشگوار ڏينهن - فيبروري 2. اسٽيٽ قلستا ۾ فشتتي شاعارات جي شڪست ڏني. اسان جي خاندان ۾، هن ڏينهن نوٽ ڪيو ويو آهي: منهنجا والدين - جنگ ۾ حصو وٺندڙ، حڪم ۽ تمغا آهن. والد هڪ پرامن زندگي ۾ فوت ٿي ويو آهي. ڳري زخم جي نتيجي ۾، گنگرنا ترقي ڪئي. منهنجو حق 1942 ۾، هن جو پيء قتل ڪيو ويو. خاموشي سان هڪ گلاس پيئو.
۽ اصل چشمي صرف 8 مارچ تي شاندار عورت جي موڪل سان ايندي! پر هن جي اڳيان، رهڻ ضروري آهي ...
سياري ۾، اهو خاص طور تي شديد آهي ۽ چمڙي جي known اڻايل جملي "ونڊو ۾ روشني". هي سڀ روشني هڪ چمڪندڙ ونڊو جي نظر سان ڳن is يل آهي، خوشي، تسلي بخش، ۽ فيلڊ، ۽ فڪري.
هن جملي جي اصليت تمام رومانوي آهي: روسي ٻولي جو اصطلاحاجيڪل لغت آهي "- منهنجي اکين جي روشني" - تنهنڪري روس ۾ هڪ محبوب ماڻهو سان ڳن as يل آهي. پيار ڪندڙ عورت هن جي محبوب کي ڏسي، هڪ روشنيء کي ڏسي رهي آهي جيڪا هن کي پاڻ کي نه وساريندي. انهي وقت هڪ عورت "منهنجي روح" کي سڏيو ويندو هو. ڪوڙ ۾ ڪا ڪو صورت ۾ ڪو in نه ناهي نه ڪو لڀحال و were، يا علم ۾ گڏ، يا روح کي وسندو، ۽ روح کي وسريڳن ۾، يا ڪوشڳن ۾، نه پھچائين. اهو ڪيترو خوبصورت آهي!
ڪئين مرد پنهنجن پيارن کي سڏين ٿا؟ بني، ڪاسا يا ٻيو ڪجهه، به هڪ تمام پيارو جانور. پر، توهان ڏسو، منهنجو روح مختلف ٿو لڳي!
ونڊو مان منهنجا احساس "ونڊو ۾ روشني" جي تعبير آهن. صرف سامهون، الوداع، "شيوا ٽاڪوچو": هي منهنجي روشن ونڊو "اوف" نه آهي.
ٻارن سان گڏ مائٽن سان گڏ هلندي، ڏاڏي، "پائوٽ اسٽروڪ" - اسان جي گهر جي سا wing ي ونگ ۾ هڪ اسٽور. مٿي کان پاڙيسري ان جي پراڻي، slumbbsy ۽ موٽوسس ۽ ٿلهي انگلش بلڊوگ جي گھمڻ واري ٽنگن سان گڏ. بوتلون ۽ بينڪن سان گڏ بيڪنز سان ڪار کي کير سان انتظار ڪري رهيا آهن. ويجهو بينچ تي ڳاڙهي ٻلي کي ڏندن ۾ ماؤس ۾ رن. زندگي جي گهٽتائي آهي.
يارڊ شهر جي مرڪز ۾ اسان جي پي جي شڪل واري هائوس مان سڀني طرفن کان بند آهي. هڪ وڏي پاپيري صحن جي دائري جي چوڌاري وڌندي آهي، ۽ ونڊو هيٺ صحيح آهي - جلدي خراب ڪرڻ. اهو سڀ ڪجهه اسان جي اپارٽمنٽ ۾ مستقل لائيٽ ٺاهي ٿو. اسان توهان جي زال سان مذاق ڪندا آهيون، چون ٿا ته اسين سيلار ۽ اڇي روشني ۾ رهندا آهيون - صرف ونڊو ۾. ڪولنڪو جي ڪهاڻي "خنجر" جي اولاد جو نالو "فوري طور تي ذهن ۾ اچي ٿو.
صبح جو سوير، اکين تي زور ڀرڻ، اڃا تائين بيڊ تي ويٺو، پرديز جي پرديز کي ويران ڪرڻ سان گڏ، برفاني ڪيپس تي covered ڪيل آهن بينچ ۽ ٻارن جا جھولا.
يوچا پراڻي ڊيزل جي چمڪندي، صحافي کان هڪ تراش مشين ڇڏي ٿو. پر ڇت جي مٿي تي اعتماد سان روشن، تقريبن چشمو سج جي پهرين نرم شماري تي ڀروسو ڪري ٿو، پراڻي چشمن جي چوٽي کي روشن ڪرڻ. آخري، مختصر سياري جو مهينو!
سر ۾ هڪ يادگار آيت آواز:
صبح جو قديم ڪرملين جي ديوار جي نازڪ روشني کي رنگ ڏئي ٿو، سڀني سوويت زمين سان جاڳندو آهي.ها ... سائيڪل ۽ طاقتور ناهي! هن چيٽ، تعقيط، دغا ۾ روئاريو. ۽ اسان، ايئن ماڻهن، نئين ملڪ کي ڏٺو، جيڪو لڪوتي فيما جي قيمت تي اسان آيا. ڏٺو ۽ نه سمجهي ويو ته ڇا ٿي رهيو هو. ڪيترائي خوش ٿيا ته انهن کي هڪ ناجائز "خشر ڪيو."
هاڻي ان سان گڏ، اسان کي وڃي آهيون ۽ اسان ڌر جي هڪٻئي جي منهن ۽ لا ويمان جي شروعات ۽ لاچور کي بهرحال، "نرم روشني ۽ رنگ" ڪٿي به نه هلندو. هو پنهنجي سينه ۾ لڪيل آهي، ۽ هن جا پوٽا هن جا عڪاسي ڏسندا.
وارن مان ڇا روئي؟ شاور ۾ ڳوڙهن سان گڏ آئون وڏي روسي شاعر نائيڪوائي زينووويو، منهنجي همعصر. مان 1944 ۾ پيدا ٿيو هوس، ۽ هو 1945 ۾
اڳوڻي يونين جو نقشو، سينه جي هڪ رڌل، بيهڻ سان. مان روئي نٿو وڃان، مان دعا نٿو ڪريان، پر صرف ڇڏڻ جي ڪا طاقت ناهي. مان جبل کي چنبڙي ٿو، درياء جي آ fingers رين جي آ the رين بابت. if ڻ ته آئون پنهنجي ناجائز وطن جي پلڪز کي بند ڪري رهيو آهيان ..."هن جو پنهنجو پاڻ ۾ پنهنجو اندرون مرکوز آهي،" اطالوي ليکڪ چيو، شاعر ٽونين گورا چيو ته هر هڪ شخص جي پنهنجي اندروني روشني چيو. صرف ڪو ماڻهو مومل جي روشني آهي، ۽ ڪنهن کي هڪ لائيٽ هائوس لائٽ آهي. "
خير چيو اطالوي. ڇا اندروني روشني ونڊو مان ڏٺو وڃي ٿو، يا اهو صرف توهان جي سفر کي روشن ڪري ٿو؟
ڇا ڪجي؟ سطح جو جواب:
"اهو سڀ ڪجهه جيڪو توهان جو هٿ ڪري سگهي ٿو، مجبور ڪري ٿو؛ ڇو ته توھان وڃڻ رھيا آھن، ڪم نه، نظر ۽ اڻ ۽ اڻ a اڻ ۽ رواڳ، نه ئي دعا ڪئي، تمام معسمري زماني تي غالب.عظيم ڪتاب بائبل! ۽ جيڪڏهن اسٽارڪوسوڪي ۾، پر گهٽ ۾ گهٽ مزاح جي حصي سان؟
ڪنهن به زندگي جي حالتن تي زندگي جي خوشي لاء ڪوشش ڪرڻ! موتي دروازو. روشن روشني ڏانهن وڙهو! ۽ اتي - اها ئي ٿيڻ وارو آهي، ڇا ٿيندو!
ليکڪ - وادم گارين
ذريعو - اسپرنگزينني. پنهنجو.