O fundador da plataforma para as nais nai Chelsea Ellison escribiu unha columna para a madeira, na que compartiu a súa inusual experiencia: sacrificou o seu propio leite materno aos nenos que están nos departamentos de coidados intensivos nos hospitais. Traducido por ti.
Cando o fillo e eu establecemos a lactancia materna, é hora de volver ao traballo. Tiña medo de que por mor da separación constante, o leite deixará de ser producido, ou que poñerá fin ás relacións especiais que xorden entre unha nai e neno de enfermería. Se quixese deixar de amamantar, só nas miñas condicións. Así que eu conxelo, atrapado e conxelado.
Esa mañá, cando volvín á oficina - tres meses despois do nacemento do fillo, tivemos uns cinco litros de leite materno en stock. Como se viu, isto foi suficiente por varias semanas de alimentarme. Normalmente alimentábame pola mañá e logo apilado. Camiñei pola sala para as nais de enfermería na oficina, apretando cada vez máis. Así que o leite converteuse tanto como nunca bebería.
Sentín culpable do meu fillo debido ao feito de que estaba á distancia del, debido ao feito de que non se alimentaba, debido ao feito de que unha cantidade suficiente de leite non estaba asustada.
No inicio da lactancia materna, non podía imaxinar que eu tería moita leite. Chegou lentamente. Despois de que o fillo perdeu o dez por cento do seu peso ao nacer, e o seu bilirrubin saltou, ofrecémoslles varias solucións ao problema, pero non parecía unha elección.
Fomos enviados a casa con paquetes dunha mestura de leite para nenos. Aínda que é unha substancia máxica, aínda quería alimentar o peito. Tiña medo de que, se dou a un neno algo, excepto por colos ou leite, tan cedo, perderemos a nosa oportunidade. Entón eu mesmo empecei a buscar opcións alternativas, incluíndo o soporte de leite e lactación do doador.
Pero os meus problemas de lactancia materna desapareceron antes de que me deime conta, de súpeto descubriuse que tiña un leite extra completo que non podía usar.
Ata que estivemos nesta posición privilexiada, nunca me ocorreu que podía doar o meu leite a alguén. Nunca oín falar e definitivamente non sabía unha soa persoa que tería unha experiencia similar. E non é sorprendente: moi poucos convértense en donantes de leite materna - isto débese á falta de conciencia, propostas e outros factores.
En total, o meu fillo e eu poderiamos sacrificar máis de 29 litros de leite. Para iso, contactei co banco local non comercial de leite materna e encheu documentos sobre a súa saúde e estilo de vida. Proporcionei gravacións médicas sobre min e meu fillo, fixen unha proba de sangue. Dixéronme como manter o noso leite adecuadamente, como entregalo ao departamento de hospital máis próximo. A continuación, o banco tomou leite e esterilizouno para a seguridade dos nenos.
O noso leite foi enviado aos departamentos de terapia intensiva - para apoiar os bebés máis vulnerables e fráxiles, cuxas mamás experimentaron problemas con GW. Foi separado por hospitais e dispensarios para que os pais teñan unha selección de como alimentar aos seus fillos. Esta elección é en realidade algunhas familias.
En certo sentido, o efecto do leite materno en nenos esaxerado (High IQ e todo iso). Pero a súa importancia é imposible de sobreestimar cando se trata dos bebés prematuros e enfermos nos departamentos de terapia intensiva.
Para eles, a lactancia materna reduce significativamente a incidencia da enterocolite necrótica, unha das principais causas das mortes nos bebés prematuros. Tamén é imposible subestimar a importancia da elección que alimentar aos seus fillos e a dispoñibilidade de donantes axuda a resolver este problema.
Nos últimos anos, a lactancia materna a miúdo converteuse no tema das disputas quentes. Os problemas e as contradicións asociadas a GW están claramente ilustradas por desigualdade racial e socioeconómica, enraizada na nosa sociedade e unha presión perjudicial exercida sobre as nais novas.
Teño privilexios e un deles é unha elección, como alimentar ao teu fillo.
Foi informado sobre o leite materno, sentín que debía rexeitar mesturas de leite infantil, e eu podería contratar un consultor de lactación cando atopei problemas.
Moitos pais non teñen tales oportunidades. As mesturas son impostas a elas moi cedo e moitas veces. A súa dor se estendeu nos primeiros días de lactancia materna permanece desapercibida e están falando con texto ou indican que é hora de renderse. As consultas sobre a lactancia materna son principalmente ofrecidos por especialistas en branco, eo custo de tal servizo é de aproximadamente 200 dólares. A xente ten pouco coñecemento das fontes de información gratuítas sobre GW e leite de doadores.
Moito aínda debe facerse para eliminar as causas da falta de opcións dos pais. Os directores de bancos lácteos sen ánimo de lucro adoitan dicir que se expandimos os dereitos e posibilidades de todos os que dan a luz aos nenos, entón os bancos leiteiros deixarán de existir. E ata entón, a doazón de leite materna segue sendo un gran privilexio.
Aínda leo sobre o tema