Я нарадзілася і вырасла ў Маскве на вуліцы Акадэміка Каралёва.
Дзяцінства і школьныя гады амаль цалкам прайшлі ў гэтым раёне: Астанкіна, шарамецеўскую палац, легендарная пончиковая побач і, вядома, ВДНХ, куды бацькі вадзілі мяне амаль кожныя выхадныя. Выдатна памятаю гэтыя пахі: салодкай ваты, атракцыёнаў (так-так, атракцыёны таксама пахнуць, змазкай для колаў і рэек напрыклад), шашлычных. Ну і, вядома, шмат свежага паветра, бо ВДНХ, Батанічны сад і парк «Астанкіна» ўтвараюць адзін з найбуйнейшых зялёных масіваў сталіцы.
Не магу сказаць, што мяне заўсёды вабілі пахі і я марыла стаць парфумерам. Да 15 гадоў я прафесійна займалася танцамі - кожны дзень трэніроўкі. Мы выступалі на днях горада і капустніках, дзе я бачыла добрага і мілага Кабзона і, як мне здавалася, вялізнага і такога зорнага Філіпа Кіркорава. Магчыма, я магла б працягваць і пайсці ў нейкай шоу-балет, але вырашыла ўсё-такі зрабіць стаўку на вучобу. Паступала я на гісторыка-архіўны факультэт РГСУ, аднак у той жа год яго расфармавалі і мне давялося вучыцца на палітолага. Гэтая стыхія аказалася зусім не мая. І зараз стараюся цурацца палітыкі, паразважаць пра яе - хутчэй да майго мужа.
Дарэчы, менавіта з ім, падарожнічаючы па Бельгіі вясной 2010 года, мы натыкнуліся на фестывалі ў цэнтры Бруселя на лавачку парфумера, з якімі супрацоўнічаем да гэтага часу. Знаёмства стала сапраўды вызначальным у маім прафесійным жыцці. Хоць спачатку гэтага нішто не прадвесціла. Мой муж, а тады яшчэ малады чалавек Андрэй наогул адгаворваў мяне спрабаваць духі, спакаваныя ў нейкія страшненькая кітайскія флаконы і выглядалі нават горш, чым падробкі. Аднак іх змест проста пакарыла мяне, мой мозг і нюхальныя рэцэптары. Гэта была сапраўдная крафтовая парфумерыя, селективы.
Я ўжо была знаёмая з некаторымі нішавымі водарамі і разумела, чым яны адрозніваюцца ад масавай парфумерыі. Водары брусельскага парфумера пакарылі мяне адразу. Ён проста на месцы зрабіў водар па маім любімым на той момант нотках, я ўзяла візітоўку і вярнулася ў Маскву. Тут мяне ўсе сталі пытацца, чым ад мяне пахне, вось слова гонару, нават на вуліцы ці ў краме незнаёмыя людзі спынялі, перапрашалі і пыталіся, што за водар на мне. Цяжка такое ўявіць у Маскве, дзе людзі, як мне здаецца, усё-такі больш закрытыя і стрыманыя, чым у Берліне ці Нью-Ёрку. Але да гэтага часу для многіх нашых кліентаў гэты чароўны водар пад №15 адзін з любімых і базавых.
Увогуле, праз месяц я вырашыла закупіць у парфумера некалькі відаў яго водараў па 10-20 штук і паспрабаваць іх прадаць на маркеце выхаднога дня, якія тады толькі зараджаліся. Гэта быў Sunday Up Market. Мы купілі мінімальны дэкор, выставілі духі ў «страшненькая» флаконах, надрукавалі апісання і візітоўкі і падрыхтаваліся усё прадаць ў першы ж дзень, бо ў нас «такі круты прадукт». Але ўсё пайшло не па плане. Многія проста цураліся нашага міні-стэнда, не жадаючы нават слухаць пахі, але тыя, хто спыняўся, слухалі, пачыналі цікавіцца, некаторыя вярталіся і куплялі. Зараз, праз амаль дзесяць гадоў, я бачу, як, напэўна, пацешна і недарэчна выглядаў наш брэнд, які нават не меў лагатыпу. У выніку мы не прадалі і паловы, адбілі арэнду, магчыма, нешта зарабілі. Але цвёрда вырашылі аформіць наш брэнд: прыдумаць назву, фірмовы стыль, ўпакоўку і, самае галоўнае, пачаць прыдумляць свае духі, а бельгійскі парфумер іх бы вырабляў. Ён ахвотна пагадзіўся на гэта. З першым назвай і фірмовым стылем дапамаглі калегі мужа з дызайн-студыі. Selection Excellence па-французску - «цудоўны выбар». На лагатыпе намаляваны хлопчык, які сабраў кветкі на калёсы.
Так, праз год мы ўжо ўдзельнічалі ў буйных фестывалях: Seasons, «Пікнік Афішы», Faces & Laces, «Ламбада Маркет». Да таго моманту я ўжо тры гады займалася лагістыкай ў Louis Vuitton і для далейшага развіцця брэнда трэба было прыняць рашэнне аб сыходзе і засяродзіцца на духах.
Абставіны склаліся так, што рашэнне апынулася правільным. У тым жа 2012 годзе мы знаёмімся на «Пікніку Афішы» з PR-дырэктарам «Абрау-Дюрсо» і прама там прыдумляем ідэю, што малады брэнд селектыўнай парфумерыі створыць для старадаўняга шампанскага дома «Абрау-Дюрсо» уласны водар. Паўгода распрацоўкі, узгадненняў на самым вышэйшым узроўні менеджменту «Абрау», і мы ўдарылі па руках. У выніку стварылі цалкам выдатныя два парфумы Cuvee Abrau і «Настрой Абрау» і адзін водар для дома «Паветра Абрау». Калабарацыя настолькі ўсім спадабалася, што «Абрау» яшчэ некалькі раз я атрымаў заказ у нас па тысячы флаконаў для продажу і падарункаў.
Гэта выдатнае супрацоўніцтва надало нам дадатковы імпульс у развіцці, і мы вырашылі шукаць магчымасці адкрыць свой парфюм-бар. На пошук падыходнага памяшкання па адэкватнай цане і далейшы рамонт пайшло амаль два гады, і вось у жніўні 2016 го мы адкрыліся ў новым на той момант гандлёвым цэнтры «Акіянія». У аснове стаяла канцэпцыя менавіта парфюм-бара, дзе кожны кліент глядзіць як быццам у барную меню з складаназлучаных кактэйляў нашых духаў. У цэлым магу сказаць, што нашы парфюмы і праўда ўнікальныя: яны індывідуальна раскрываюцца на скуры ў кожнага, вельмі ўстойлівыя (ад 10 да 24 гадзін), яны не падобныя ні на што з масавай парфумерыі - я наогул перастала сачыць за ёй, каб не паўтарацца . Зараз у маёй калекцыі ўжо 35 парфюмов, два водару для дома, два віды скрабов. Натхненне для стварэння водараў я прыводжу з вандровак, чэрпаю ў людзях, шпацырах, падзеях, шукаю асацыяцыі з любімым горадам - Масквой. Так, дарэчы, нараджалася наша калабарацыя з Гістарычным музеем, для выставы якога «Прыгажун-мужчына» у 2017 годзе мы прыдумалі уласны водар. Ён таксама да гэтага часу прадаецца, як у музеі, так і ў нас - вельмі ўдалым атрымаўся.
Мы шмат прадаў у рэгіёнах, амаль у кожным мільённіках у нас ёсць свой дыстрыбутар, спрабуем выйсці за межы Расіі - вывучаем магчымасці як онлайн-продажаў, так і адкрыцця прадстаўніцтва ў адным з еўрапейскіх гарадоў. У Маскве мы зачыніліся ў «Акіяніі» - нам вельмі моцна павысілі арэнду, а аўдыторыя ў ГЦ моцна ўпала. У канцы мінулага года адкрыліся ў «Масква-Сіці», у вежы «Федэрацыя». Але тут грымнуў локдаун - і давялося сканцэнтравацца на анлайне. Мы выпусцілі сертыфікаты па кошту ніжэй любога нашага парфумы і прасілі кліентаў падтрымаць нас у складаны час і набыць сертыфікат, па якім яны потым змогуць набыць любы парфюм па-за залежнасці ад кошту. І наколькі ж было прыемна, калі сотні нашых кліентаў з усёй краіны не толькі куплялі гэтыя сертыфікаты, але і пісалі такія цёплыя словы падтрымкі.
Я вельмі люблю жывыя зносіны, асабліва з нашымі кліентамі, але часы такія, што афлайн-крама зараз служыць па сутнасці кропкай самовывоз. У «Сіці» мы планавалі заваяваць новую аўдыторыю офісных работнікаў, але вежа «Федэрацыя» цяпер фактычна пустуе. Таму, каб знаходзіць новых паслядоўнікаў нашага брэнда і прэзентаваць кліентам новыя водары, мы прыдумалі так званыя хатнія дэгустацыі, калі мы будзем прыязджаць да чалавека па заяўцы на дом або ў офіс і ён зможа выбіраць з нашых пробнікаў колькі душа пажадае.
Усё ж я спадзяюся, што жыццё пасля зняцця ўсіх абмежаванняў моцна не зменіцца. Кажуць, што надыдзе эпоха «асалоды жывым зносінамі і любові». Хай так і будзе.
Фота: Данііл Аўчыннікаў