22 czerwca 1941 r. Naziści zaatakowali ZSRR. Kilka dni później pierwsze duże miasta zostały zajęte na terytorium nowoczesnej zachodniej Ukrainy i zachodniej Białorusi. Radziecki rząd powrócił tu tylko jesienią 1944 r. Kijów był pod niemieckim mocą ponad dwa lata, Mińsk - 1100 dni. Nadal żyje, a raczej przetrwają, lokalną ludność. Ci, którzy przeżyli, mogą śmiało powiedzieć, że przeżyli piekło.
Na zarządzaniu
Od początku wojny z USSR, przywództwo nazistowskie postanowiło podzielić schwytane terytoria na kilka części: niektórzy nadają sojusznikom (Węgrzech i Rumunii), inni - łączą się z polskim protektoratem, są trzecim - podzielonym na Reikomariaty, zarządzany przez Hitlera. Węgry otrzymały Transcarpathia i Rumuńscy - Bukovina, Bessarabia i "Naddniestry" (z centrum w Odessie).
Polski Gubernator Generalny został podzielony na dzielnice, został rządzony przez Hansa Franka. Obok wschodu Hitler stworzył dwa Reikhskysariat "Ukraina" i "Ostlata". Planowano nadal stworzyć badanie Reikhsky w Moskwie, ale do tej pory linia przodowa minęła tam, terytorium był kontrolowany przez generałów Wehrmacht.
W rozliczeniach powstał policja, w którym próbowali rekrutować przedstawicieli ludności lokalnej, ale przedstawiciele Wehrmacht lub Gestapo byli nadzorowani. Miasta zostały mianowane Burmistry.
W dużych osiedlach utrzymywano również segregacja - Delimitation pobytu. Jeśli Żydzi mieszkali w mieście, getto powstało w pobliżu strefy przemysłowej. Wygodne obszary podano lokalnej administracji. Miasto stworzyło obozy dla więźniów wojennych, obozów koncentracyjnych, aw Polsce również "Fabryka śmierci" - miejsce masowego rażenia Żydów.
Plany na ląd
Nawet przed rozpoczęciem wojny rozpoczął się rozwój planu "OST". Był to jego przepisy stały się podstawą liderów badań Reikhsky i innych terytoriów okupowanych na wschodzie Europy. Oto główne stanowiska planu zarządzania przechwyconych krajów:
- W Europie musisz stworzyć "nowe zamówienie", której podstawą będzie reguła wyższej rasy aryjskiej.
- Niemcy powinni uwolnić się do siebie "przestrzeni życiowej" przez niszczenie i zniewolenie "niższe rasy", przede wszystkim slavs.
- Żydzi muszą być całkowicie zniszczeni. W dokumencie odnotowano to jako "ostateczna decyzja kwestii żydowskiej".
- Pozostała lokalna populacja musi służyć Niemcom: do pracy w fabrykach, rozwijają produkty rolne, aby służyć Niemcom.
- Propaganda wśród pozostałych miejscowej populacji nazistowskich pomysłów. Część lokalnego później może pozostać jako menedżerowie.
Podczas gdy wojna trwała, naziści zdobyli ludzi do pracy w Niemczech. Faktem jest, że ze względu na stałą mobilizację w fabrykach i innych przedsiębiorstwach, Niemcy brakowało pracowników. Od 1942 roku, z Ukrainy i Białorusi stali się przymusowym eksportowaniem ludzi, którzy pracowali w nieznośnych warunkach dla żywności, w rzeczywistości, prawda, aby pozostać przy życiu. Tacy ludzie otrzymali nazwę "Ostarabeati" - pracownicy ze wschodu. W sumie ponad 5 milionów ludzi zabrało z terytorium ZSRR.
Drugim ważnym dokumentem do zarządzania schwytanymi terytoriami był plan Bakka. Zapewnił dwa ważne elementy:
- Konfismacja z lokalnej populacji żywności, aby Niemcy zawsze mają jedzenie. Faktem jest, że w ostatnich miesiącach II wojny światowej głód rozpoczął się w Niemczech. Teraz naziści chcieli chronić się w przypadku przedłużającej się wojny.
- Zastosowanie głodu jako terror narzędzia i zmniejszona populacja. Planowano, że ponad 20 milionów ludzi powinno umrzeć z głodu. Oddzielnie określił, że Rosjanie byli przyzwyczajeni do ubóstwa, odporne na głód, więc niemożliwe jest "nie zezwolenie na fałszywą litość".
W niektórych dokumentach przewidziano wskaźniki konsumpcji dla różnych narodów.
Przestępstwa i kara
Podstawową zasadą miejscowej ludności miało być pokorę. Dlatego Niemcy starali się ściśle ukarać wszelkie naruszenia przepisów niemieckich. Funkcjonariusze mieli dużo mocy, często życie danej osoby może zależeć od jego nastroju i osobistej sympatii.
Curfew została wprowadzona, zakaz korzystania z indywidualnych sklepów, miejsc spoczynkowych, studni itp. Rozprzestrzenianie fałszywych plotek, oszczercy do niemieckiego reżimu, aby zaatakować administrację niemiecką - wszystko to zostało ukarane kary śmierci. Często ludzie zawieszają w miejscach publicznych, aby powodować strach wśród miejscowej ludności.
Naziści praktykowali "zbiorowe kary". W dniu 22 marca 1943 r. Wieś Khatyna została spalona za pomoc radzieckich partyzantów na terytorium nowoczesnej Białorusi. 149 osób zmarło. Według historyków szacunkowych, ponad 600 osiedli z miejscową ludnością zostało zniszczone w ZSRR.
Wolny czas
Naziści próbowali stworzyć kilka rodzajów rekreacji lokalnych, głównie w celu wzmocnienia własnej propagandy. W dużych miastach kina otworzyli się, w których zostały otwarte filmy przyjęte do cenzury nazistowskiej. Książki zostały opublikowane, tłumaczenia przywódców nazistowskich w języku rosyjskim.
Ludzie zmuszeni również kupować nazistowskie gazety, które w wielu miastach zostały opublikowane w językach lokalnych: z Ukraińskiego do Tataru. Wśród niemieckich żołnierzy minęli także prace propagandowe, aby w warunkach okupacji nie powstają poczucia litości dla miejscowej ludności.
Jednocześnie ludzie próbowali znaleźć podziemne gazety lub znaleźć radziecką stację radiową w powietrzu. Takie działania zostały również ukarane karą śmierci.
Przetrwanie
Aby przetrwać w warunkach zawodu, konieczne było działanie. Ludzie byli gotowi na każdą pracę, po prostu dostać się z Niemców przynajmniej kilka rodzajów misji. Ale często ludzie wiśni. Dam przykład z polskich terytoriów. Ludzie szli do pracy na roślinach, ale jednocześnie próbowali pracować w niskim tempie. Dostałem popularność sloganu "pracować wolniej!", Tak więc ludzie chcieli zaszkodzić niemieckiej gospodarce. Na ścianach i maszynach narysowali żółwia, który stał się symbolem tego ruchu.
Inni ludzie poszli do kontaktów z administracją niemiecką. Warto jednak pamiętać, że współpraca była również inna: niektóre kontynuowały swoje działania dydaktyczne w okupacji, inni poszli do policji lub uczestniczyli w strzelaninach Żydów. Jeśli ta ostatnia nie podlega uzasadnieniu, najpierw można zrozumieć.
Nie wszyscy byli gotowi iść do partyzantów, ujawniając nie tylko na śmierć, ale także ich krewni. W warunkach "nazistowskich piekła" wszyscy chcieli przetrwać. W sumie na latach okupacji nazistowskiej, 13 milionów 684 tysięcy 692 osób zmarło na terytorium ZSRR.