Dopóki podróże stało się niepełnosprawnością w związku z pandemią, tysiące i tysiące ludzi odbywały się przez lotniska każdego dnia. Są to prawie idealne warunki do popełnienia ataku terrorystycznego, ponieważ w jednym miejscu idzie duża liczba osób. W ten sam sposób, wysokie koncentracja ludzi na dużych samolotach zwiększa potencjalnie wysoką szybkość śmiertelności podczas atakowania samolotów i możliwość korzystania z samolotu Sobbed jako śmiertelnej broni może być kuszącym celem dla przestępców. Dlatego kontrola bezpieczeństwa na lotniskach jest tak surowa. Ale nie zawsze tak było, a my powiemy o tym, jak bezpieczeństwo w miejscach masowych akumulacji ludzi planujących przejście do lotu.
Początki problemu
W okresie od maja 1961 r. Pod koniec 1972 r. Wykonano 159 zabiegów samolotów w Stanach Zjednoczonych przestrzeni powietrznej. Okres ten jest często nazywany złotym wiekiem porwania samolotów. Wkrótce po rewolucji kubańskiej 1959 r. Porywacze zaczęli domagać się, że pilotów przechwyconych samolotów przeleciał do Kuby, że tylko 1518 mil od wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Większość z nich wierzyła, że spotykają się jako bohaterowie rewolucji, Fidel Castro zabierze ich pod ich obroną, a nie będzie kary.
Wnioski stały się tak częste, że fraza "Zabierz mnie na Kubę!" Zarumienione szkice Monti Paitona. Ale Fidel nie spieszył się, by wziąć fugitywy i widząc możliwość upokorzenia rządu USA, zaproponowała powrót samolotów lotniczych na 7500 dolarów.
Co robić?
Rząd USA zdecydował, że nadszedł czas, aby coś zdecydować, ponieważ sytuacja zaczęła wyglądać komiczny. Był nawet pomysł, aby zbudować fałszywą wersję Havana Airport w Południowej Florydzie, dzięki czemu skradzione samoloty. Jednak projekt był zbyt drogi, a porywacze nie mogli być całkowicie głupi i wyróżniali Kubę ze Stanów Zjednoczonych.
Pomysł na bardziej udany plan został wypożyczony z amerykańskiego systemu wojskowego i więziennego. Jego istotą była użycie wykrywaczy metali lub urządzeń rentgenowskich do kontroli wszystkich pasażerów. Te stosunkowo nowe technologie zostały już z powodzeniem stosowane w kilku surowych więzieniach reżimowych oraz w tajnych obiektach wojskowych. Ale Federalny Departament Lotnictwa (FAA) odrzucił pomysł, ponieważ, ich zdaniem, takie środki miałyby słaby wpływ psychologiczny na pasażerów.
Pierwsze środki podjęte
Po pierwsze, linia lotnicza została postanowiona, że byłoby prawidłowe, aby spełnić wszystkie wymagania porywaczy, aby zminimalizować przemoc po zajęciu samolotu. Celem było, aby porwanie tak szybko i bezbolesne i bezbolesne, ale nie było pozytywnego efektu.
Następnie FAA postanowił zwrócić się do alternatywnego pomysłu - oceny zachowania i wyglądu ludzkiego. Psychologowie zaczęli oceniać pasażerów na podstawie cech, takich jak wzrost, niezdolność do utrzymania kontaktu wizualnego, a także niepokój o bagażu. Kiedy osobę zachowywał się dziwnie, towarzyszył w oddzielnym pomieszczeniu do kontroli i sprawdzony detektorem metalowym.
Ta metoda wydaje się niezbyt niezawodna, ale na próżno. W 1986 r. Można obliczyć "bombę na żywo" Mary-Ann Murphy, która nosiła materiały wybuchowe na pokładzie. Dziewczyna nie pasowała do stereotypowego podziału terrorystów. Ale młoda biała w ciąży katolicka była trochę skoczyła, odpowiadając na pytanie o bagaż, a usługa bezpieczeństwa była w stanie rozpoznać zagrożenie.
Co ciekawe, same pasażerowie wspierali takie środki i rzadko sprzeciwiali się dodatkowym kontrole. Kiedy zostali później badani, większość odpowiedziała, że po prostu byli szczęśliwi, że dowiesz się, że w końcu zrobiła, aby zapobiec porwaniu. Jednak z czasem zwraca uwagę na szczegóły osłabione, a ten środek jako jedyny źródło bezpieczeństwa nie wystarczył.
Dokręcanie systemu kontroli
Konieczne było wymykanie bardziej skutecznej decyzji, a następnie wszyscy zostali zapamiętani o opcji z metalowym detektorem i aparatem rentgenowskim. 17 lipca 1970 r. Międzynarodowy lotnisko New Orleans w Luizjanie stał się pierwszym lotniskiem, który zaczął używać magnetometry do wykrywania broni lub metalowych przedmiotów wraz ze zwykłym sprawdzeniem pasażerów.
Od 5 stycznia 1973 r. Wprowadzono uniwersalną kontrolę pasażerów, a każdy musiał przejść przez detektorów metali, a także zapewnić torbę do inspekcji. Później rok później wyszedł na odpowiednie prawo na bezpieczeństwo transportu lotniczego. Porywanie samolotu stało się znacznie bardziej ryzykowne niż 50 lat temu. Środki bezpieczeństwa znacznie zmniejszyły liczbę takich przestępstw, ale niestety, nie wyeliminowały całkowicie ryzyka.
Dalej "skręcanie orzechów"
Po strasznej tragedii nad Lockerby w 1988 r., Kiedy atak terrorystyczny spadł 270 osób, szczególna uwaga zaczęła być wypłacona bagażowi pasażerów. Faktem jest, że bomba w Boeing 747 upadła nad Szkocją był w bagażu, który przeszedł przez rentgencję! Ale zaniedbanie przestępcze i nieuważność usług bezpieczeństwa doprowadziły do tragedii.
Po ataku terrorystycznym 11 września, polityka zamkniętych drzwi w kokpicie pilotów zaczęła być aktywnie prowadzona, a zakaz ostrych przedmiotów w ręcznie robionym nagich był również dokręcony. A nawet później, po nieudanej próbie podważania samolotu z ciekłym materiałem wybuchowym wprowadzono ograniczenia na przewodzie płynowym w kabinie.
Organy kontrolne są znacznie łatwiejsze do zakazania wszystkiego, co nawet hipotetycznie może być niebezpieczne niż spędzanie dużo czasu na dokładnym czeku wszystkiego i wszystkiego. Linie lotnicze można również rozumieć, zwłaszcza, że oprócz bezpieczeństwa, starają się zmniejszyć kolejek i czas przekazywania wszystkich kontroli.
Zawsze istnieje ostra kwestia oszczędzania równowagi między przestrzeganiem środków bezpieczeństwa i niedogodności dla podróżnych i zachowanie ich życia prywatnego. Często ludzie są zmuszeni siedzieć przez wiele godzin w poczekalni w nadziei, że zostaną weszli do kraju, albo obserwują, jak rosną w ich osobistych rzeczach. Bardzo upokarzająca procedura, ale w takiej sytuacji nie ma prawie nic. Szczególnie rozczarowany jest, że wszystkie te działania są przedstawiane jako niezbędne środki bezpieczeństwa. Ale wszyscy musimy wystawiać to, co się dzieje, ponieważ jest to całkowita kontrola, która czyni samolotem najbezpieczniejszym sposobem transportu na świecie.