W ostatnich sezonach, duży teatr konsekwentnie wydaje się być operacją sensu zachodniego, na obu scenach umieszczających wiodących mistrzów Modern Opera Dyrektor. Każde takie oświadczenie jest interesujące, ale nie każda ma szczęście. Nowy "Salome" - niewątpliwe szczęście. Opere Richard Strausa umieścił europejski zespół prowadzony przez dyrektora Klausa Gutowa, prowadzi występy głowy muzyki Teatru Bolszoj Tugan Sokhiyev, w głównych partycjach są zaangażowane w zaproszonych europejskich artystów, a w tytule - rosnąca gwiazda sceny świata, dziedziczny artysta rosyjskiej szkoły Asmick Grigoan. Takie przykładowe połączenie sił międzynarodowych powinien być uzupełniony fakt, że wydajność stała się koprodukcją z opery metropolitalnej, a to dopiero początek długoterminowej współpracy między wiodącymi teatrów Nowego Jorku i Moskwy.
W Nowym Jorku, ta sama wydajność pójdzie po zakończeniu pandemicznym i nie jest natychmiast - przypuszczalnie w 2025. Ale w Moskwie seria Premiere wykazała już, że w historii działań operacyjnych dużych z Opery World First Sprawa - wcześniej w Moskwie wyprowadziła występy już pokazane w innych scenach, które trochę przypominała wycieczkę. Teraz - nic takiego, wręcz przeciwnie, występuje w Moskwie: "Salome" jest pierwszą premierą na historycznym etapie Teatru Bolszoj, z którego staje się jasne, dlaczego Sacred Metropolitan Opera Frames zrekonstruowano najnowsze technologia. W kilku miejscach całą scena spada na windę na całą podłogę w dół (scena - Etienne Pliss), a następnie wznosi się do tego samego - chociaż wszystkie zwłoki pozostają w ich miejscach. Taki rosyjski widza lubi to - chciałbym i amerykańskie.
Dlaczego "Salome" i co jest istotne
Opera Richard Strauss na grach Oscara Wilde (1905) - arcydzieło epoki dekadencji, opisującą kolejną epokę dekadencji: ostatnie lata przed przyjściem Chrystusa. Oba erasy są rymami: złote czasy imperiów za, a przed katastrofą, która się wydarzy, nie jutro - dlatego nadszedł czas, aby cieszyć się pięknem rozkładu, code i słodyczy debabyzy. Być może obecna era jest również rymami z nazwanym, a nie przez przypadek, Salome został podniesiony w ostatnich latach po raz trzeci: Wcześniej istnieją występy w "Nowej Operze", Moskwie (2015) oraz w Teatrze Mariinsky ( 2017)."Salome" w dużej - hybrydowej amerykańskiej rozrywki i nowoczesnego dyrektora europejskiego. Jako każdy odpowiedni dyrektor myślenia, Klaus Jelito jest zobowiązany do wprowadzenia historii, opowiedzianej przez kompozytora, niektóre "dodające znaczenie". Opowieść o młodej księżniczce, która wzięła Tetrarcha Heroda jako nagrodę za taniec głowy Jana Chrzciciela (w Operze nosi imię Proroka Iocanaan), dyrektor zamienia się w jeden z epizodów dorastania dziewczyny Kto dorastał w rodzinie pożądliwego ojczym, picie matek i odparł, z którego scena pokazuje tylko podobieństwo czarnego rytuału statystów z głowami koziego (artysta w kostiumach - Ursula Kudrena). Działanie zostało przeniesione do dusznego zamku Wiktoriańskiej Ery, z piwnicy, której przekleństwa Proroka Iocanana. Postacie zejdą na piwnicę wzdłuż cudowych schodów, a my pójdziemy do windy (w każdym razie zarówno z ubrań w szafie) - i widzimy, że tam nieco bardziej autentyczna starożytność: przynajmniej, prorokowy półroczny, rozmazany Z wapnem i siedzi na łańcuchu, a kolor ścian i kostiumów z czarnymi zmianami na białym, tylko krew pozostaje szkarłatny.
Jak rozwiązać problem taneczny
Jeśli chodzi o samą Salome, warto zapamiętać film Pierre Paolo Pasolini "Ewangelia z Matthew", gdzie Tsarevna jest prowadzona przez małą dziewczynkę, która wykonuje niewinny taniec. Następnie, w 1964 r. Okazało się, że jest świeże w znacznym stopniu, ponieważ kontrastował ze znajomą estetykę opery "Salome", gdzie stolica partii zwykle wykonywała cialni piosenkarka z potężnymi głosami i zmysłowymi obawianiem. Problemem każdego dyrektora jest decyzją odcinka z tańcem: niewiele, który artysta operowy jest zdolny do dodawania do obciążenia głosowego również numer choreograficzny, nawet jeśli zaoszczędzisz go przed obowiązkiem upuścić wszystkich siedmiu okładek. Odcinek Claus Gut z tańcem profesjonalnie rozstrzygnięty - a nawet opuścił siedem objętych: tylko na zmianę z każdego z siedmiu saliwów w różnych wieku, a najstarszy z nich działa jako kolega Guta - dyrektor, który reprezentuje IRod w żywych obrazach cała historia jej pokory w dzieciństwie.
Co tam z muzyką
Rozwiązanie działki opery jest tak szybko, dyrektor, tymczasem pamięta muzykę. Więc jeden z siedmiu salomy występuje wraz z charakterem Kozlinogol kawałek Wiednia Waltz - i jest to dokładnie to, czego nie wyrzucisz z wyniku Straussa, pozwól mu nawet Richarda, a nie Johann. Ptaki, wir w orkiestrze - wszystko to nie brakuje przez uszu dyrektora, a w taki czy inny sposób jest zrozumiany na scenie (artysta w świetle - Fracht Olaf, projekt wideo - Roland Croat / RoCafim).
Ale rozmowa o produkcji miałaby niewielkie znaczenie, jeśli nie doskonała wydajność muzyczna. Orkiestra teatralna Bolshoi pod kontrolą Tugana Sokyevy jest przezroczysta, pomimo więcej niż imponująca kompozycja, wyginająca się w frazy, przepływu w biachach i nie świeci śpiewaków - z wyjątkiem sytuacji, gdy są zatkane w odległym zakątku sceny. Ta nowoczesna zasada uruchamiania - dbałość o szczegóły i myślenie komorowe jest w pełni zgodne ze sztuką Asmick Grigoryan, którego śpiew jest pełen niuansów, półtonów, wyrafinowanych podmiotów dźwiękowych i kosztów prawie bez zmuszania.
Partia Heroda jest tym samym kompleksem jako Salome, ale Vincent Wolfsteiner może śpiewać bez napięcia, bez poświęcania jasności tekstu i artyzmu. Oraz innych zaproszonych artystów - Anna Maria Curai (Iodiada) i Thomas Mayer (IOKANNAN), jeśli nazywasz tylko śpiewakami pierwszej kompozycji, - harmonijnie zjednoczeni z podmiotami dużej trupy, które nie są tak obszernicze, ale to samo ważne role.
A Klaus jedzie nawet opuścił nas światło na końcu dekadenckiego tunelu. W finale Salome Salome, uwolnione od ciężkiego obciążenia dzieciństwa i pozostawiając głowę proroka przylegające do liczby, idzie w kierunku światła księżycowego. I chociaż rozkaza Herod, aby ją zabić, nikt go nie słuchał.