Kiedy jury "Kinotaur" pod kierownictwem Borisa Khlebnikowa zwanego najlepszym filmem "Scarecrow", ta wiadomość została przyjęta inspirowana. Dzieło Dmitriry Davydova poza kontekstem festiwalu wygląda nie tak sensacyjne, ale przyczyny Babe są jasne: przeciętny film rosyjski, pokazany w "Kinotavra", nie ma uczucia rzeczywistości, a "strach na wróble" nie jest całkiem Idealny, ale żywy. Film o Zadarka z wioski Jakut, dla której nadprzyrodzony talent był zarówno prezentem, jak i przekleństwem, rozmawiając o nowoczesności, ale maty z Archeica, która na tym zdjęciu wydaje się być zwykłą częścią krajobrazu.
Ciekawe jest porównanie dwóch hitów festiwalowych rosyjskiej produkcji, opublikowanej w 2020 r., "Bagago" i Kitoboy Philippe Yureva: w "Kinotava", pierwsza otrzymała Grand Prix, nagrodę za najlepszą rolę roli i premium Gildia krytyków Kinovydowa i filmów; Drugi jest dla Dyrektora, za najlepszą męską rolę i dyplom Gildii Kinovadowa i krytyków filmowych. Dla osoby z zachodniej Rosji, drugi obraz jest świadectwem innego, nie-prywatnego świata, ale jeśli Kitoboy, strzał na Chukotce przez grupę Moskwy, określa egzotyczną historię z życia kilku ludów na błyszczących niedziele Esperanto, a następnie "strach na wróble" opowiada brutto, ale we własnych słowach. W tym dosłownie - w języku Jakut, w którym poszczególne wyrażenia rosyjskie są zaangażowane w życie wsi, oznaki życia rosyjskiego są zaangażowane w życie wsi: znaki monetarne, takie jak tricolors lub mundury policyjne.
Ta uporczywa obecność odległego świata, we wszystkim obca do lokalnego, przypomina, że pozycja rzeczy w tych częściach nie zmieniła się zbytnio od Vladimir Korolenko (strona trzecich, ale wrażliwy wygląd pisarza referencyjnego uważane za mistyczne aspekty Colonial Yakut Life w "Sen Makara" i inne historie syberyjskie). W tym miejscu nie ma odczucia zmienności; W każdym przypadku, główna bohaterka w logiki czasu liniowego nie jest wliczona w cenę (Valentina Romanova-Chysyray). Wysyła rytuały do mieszkańców wioski - leczy wszystko, od obrażeń do niepłodności, ale kiedy jej umiejętności Vedovo nie są potrzebne, gardzą się swoimi innymi wieśniakami i obwodnicą. Ziemskie istnienie przestrzygania odbywa się w pół świadomym stanie butelki wódki, a poza jej mistycznym życiem duchowym, świat zewnętrzny prawie przestał zainteresować jej - w prehistorii filmu, pojawia się tragedia, po którym pojawia się tragedia Heroine lewa próba normy.
Jest to charakterystyczne, że DMitry Davydov, będąc sobą z wioski Jakuckiej, nie doświadcza potrzeby "uczynić pięknie": Brak majestatycznej taigi i potężnych rzek w ramce, nie ma etnografii dziennika, tylko płoty, żebrak wnętrza domów i oświadczenie budynki. Rzeczywistość "przerażająca" - szare wybielanie, wyblakły, co odpowiada pozycji jego bohaterki. Mieszka na granicy światów, a dolny świat duchów wydawał się widzieć w środku świata ludzi, pozbawiając jego farby, ciepło i ludzkość. W szczególności dotyczy to własnego mieszkania przestraszonego - półnoślane, siedem imprezowi, we wszystkim niepewne. Wydaje się, że powinno wyglądać jak "subtelne miejsce", gdzie wchodzą do kontaktu różnych poziomów rzeczywistości.
Ponadto słaba estetyka cyfrowa jest po prostu stawić czoła temu niedrogim filmu, którego budżet był 1,5 miliona rubli i nie uwzględnił żadnego finansowania rządowego. Na mapie nowoczesnego kina Federacji Rosyjskiej, Kino Yakut jest jedynym autentycznie niezależnym, obecną indie. Ta redukcja może zostać odszyfrowana zarówno niezależna, jak i jako rdzenna; Drugie słowo jest ważnym terminem w nowoczesnych nauk społecznych, jest również używany w kinie do kina rdzennego. Ale termin oznacza nie tylko filmy formalnie należące do jednej z niewielu ludzi na liście, ale także specjalny rodzaj zmysłowości. Co w Ameryce Południowej, że w Syberia Ridigenous Cinema jest zawsze praktyką mniejszościową, a zatem jego estetyka jest zwykle proste i pozbawione formalnego wyrafinowania. Zadaniem dyrektora takiego kina nie jest udekorowanie rzeczywistości, ale widzieć to, naprawienie życia, a jednocześnie próbując rozróżnić niewidzialną rzeczywistość folkloru, kultury, historii.
Jednocześnie "strach na wróble" nie jest poza międzynarodowymi tradycjami, a przyjęcia Dyrektora-Sinifil Davydowa można znaleźć precedens, a obrazy - źródła wpływu. Recenzenci często przypominają Balabanov, a głównie to dlatego, że był zaangażowany w motyw Yakut, znajdując coś blisko w Północnym charakterze. Ale fakt, że przyjaciel przeraża Kochegarem, wydaje się, że po wszystkich nie-losowych, a ich całkowitą samotność przybliża ją bliżej z Balabanami. Podobnie jak Balabanova, prawdziwa fabuła filmu jest nagie życie bohatera w wrogiej przestrzeni, podzielonej na jego i obcych, gdzie nie zawsze możesz wierzyć w pierwszą.
Ale w tej przestrzeni nadal istnieje miejsce na wiarę i możliwość cudu i jest już przypomniany w europejskim kinie religijnym. "Scarecrow" coś takiego jak "Słowo" Draier, choć zamiast bezpośredniego, bezkompromisowego protestanckiego wiary Danchanina w Davydov ambiwalentny, nie w pełni wyjaśnił na wspaniałą postawę. Właściwie w "słowa" to dowody cudu: stało się to w ramce, a aparat, jakby certyfikował swoją autentyczność. Ale rytuały przestraszonych powinni wystąpić bez obcych, a widza dotyczy to również: na samym początku każdej z sesji śnieżnych, odbywa się klejenie montażowe. Nie jesteśmy tak dużą historią o wycieraniu lub rustykalnym szaleniu, jak bardzo obraz rzeczywistości jest niezawodnością, której każdy może ustalić dla siebie.
Tekst opublikowany po raz pierwszy w pokoju 11/12 "Sztuka Cinema" w 2020 r. Pod nagłówkiem "subtelne miejsce"