ജപ്പാൻ
കുട്ടികളെ വളർത്തുന്നതിന്റെ ജാപ്പനീസ് പാരമ്പര്യത്തെക്കുറിച്ച്. ചുരുക്കത്തിൽ, അവൾ ഇതുപോലെയാണെന്ന് തോന്നുന്നു: അഞ്ച് വയസ്സ് വരെ, ഒരു രാജാവ്, അഞ്ച് മുതൽ പതിനഞ്ച് - ദാസൻ, പതിനഞ്ച് - ഒരു സുഹൃത്ത്.
ഇതിനർത്ഥം എല്ലാം ഒരു ചെറിയ കുട്ടിയെ അനുവദിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നാണ്. നിങ്ങൾക്ക് വേണം - കൈകൾ തിന്നുക, മേശപ്പുറത്ത് ഇരിക്കുക, നിങ്ങൾ വേണം - മതിലുകളിൽ വരയ്ക്കുക, നിങ്ങൾക്ക് വേണം - ഒരു കുളത്തിൽ നിൽക്കുക. ആരും ശകാരിക്കുകയില്ല. മുതിർന്നവർ ഒരു ചെറിയ രാജാവിന്റെ ഏതെങ്കിലും ഒരു ആഗ്രഹവും ശിക്ഷയും സംസാരവും നിറവേറ്റാൻ ശ്രമിക്കുന്നു.
കുട്ടിക്ക് 5-6 വർഷം തിരിയുമ്പോൾ ഇത് മറ്റൊരു കാര്യമാണ്. ഈ പ്രായത്തിൽ, കുട്ടി സ്കൂളിൽ പോകുന്നു, അവന്റെ ജീവിതത്തിൽ പുതിയ അറിവോടെ ഒരു കർശനമായ ശിക്ഷണം വരുന്നു. അച്ചടക്കത്തിന്റെ കാര്യത്തിൽ, ജാപ്പനീസ് യഥാർത്ഥ മതഭ്രാന്തന്മാരാണ്. ഇത് പലപ്പോഴും സ്കൂൾ കുട്ടികളുടെ സ്വഭാവത്താൽ മാത്രമല്ല, അതിന്റെ രൂപമാണ്. ഒരു ചെറിയ സ്കൂൾചിൽഡിൽ നിന്ന്, അവൻ വേറിട്ടുനിൽക്കുന്നില്ല, എല്ലാം പോലെയാണെങ്കിൽ, പ്രവർത്തന ശേഷിയുടെ അത്ഭുതങ്ങൾ കാണിക്കുകയും ചെയ്തു. അവനുവേണ്ടി അധ്യാപകന്റെയോ രക്ഷകർത്താവിന്റെയോ എന്ന വാക്ക് നിയമമാണ്.
പതിനഞ്ച് വയസുള്ളവരിൽ എത്തിയ കുട്ടിയെ ഒരു ഫ്ലഡഡ് സ്വതന്ത്ര വ്യക്തിയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. മുതിർന്നവർ അവരോട് കൽപിക്കുകയും അതിനോട് തുല്യമായി ബന്ധപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു - അത് അദ്ദേഹത്തിന് ഉപദേശം നൽകുന്നു, അവന്റെ അഭിപ്രായം കണക്കിലെടുക്കുന്നു.
തുർക്കിയിൽ, എല്ലാ മുസ്ലിം രാജ്യങ്ങളിലെയും പോലെ, സ്ത്രീകൾ കുട്ടികളുടെ വിദ്യാഭ്യാസത്തിൽ ഏർപ്പെടുന്നു. പിതാവ് പ്രായോഗികമായി കുട്ടികളുടെ ജീവിതത്തിൽ ആദ്യം പങ്കെടുക്കുന്നില്ലെങ്കിൽ ഇത് സാധാരണമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.
തുർക്കിയിലും ലിംഗ വിദ്യാഭ്യാസം സ്വീകരിച്ചു. പെൺകുട്ടികൾ അമ്മയെയും ആൺകുട്ടികളെയും സഹായിക്കുന്നു - അച്ഛൻ തന്റെ ബിസിനസ്സിൽ.
ടർക്കിഷ് മാതാപിതാക്കളിൽ നിന്നുള്ള കുട്ടികളുമായി കളിക്കാനും ഏർപ്പെടാനും മിക്കപ്പോഴും കുട്ടികളും സ്വയം അധിനിവേശം നടത്തുന്നു. കിഴക്കൻ മാതാപിതാക്കൾ അപൂർവ്വമായി ഒരു കുട്ടിക്ക് പരിമിതപ്പെടുന്നതിനാൽ, കുട്ടികൾ മാത്രം മടുക്കുന്നില്ല. കൂടാതെ, പഴയ കുട്ടികൾ പലപ്പോഴും അവരുടെ ഇളയ സിബിംഗുകളുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് നാനി അല്ലെങ്കിൽ മുത്തശ്ശിമാരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തുന്നു.
എന്നാൽ ചൈനയിൽ, നേരെമറിച്ച് ലിംഗഭേദവും ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റും ഇല്ല. ആൺകുട്ടികളും പെൺകുട്ടികളും ഇത് പഠിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നു, പുരുഷന്മാർക്കും സ്ത്രീക്കും ഉത്തരവാദിത്തങ്ങൾ വേർതിരിക്കാനാവില്ല.
ചൈനീസ് കുട്ടിയുടെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കാര്യം dysicipine ആണ്. ഒരു ചെറിയ ചൈനന്റെ ജീവിതം മാതാപിതാക്കളുടെ രൂപവും കുട്ടി പട്ടിണി കിടക്കുന്നതും വളരെ കഠിനമായിരിക്കും.
കുട്ടികൾ ചെറിയ റോബോട്ടുകൾ വളരുകയാണെന്ന് തോന്നാം, കാരണം കുട്ടികൾ എല്ലാ നിയമങ്ങളും കർശനമായി പിന്തുടരണം, പക്ഷേ അത് മുതിർന്നവർ ഉചിതമാണ്, കുട്ടികളുടെ പ്രശംസകൾ വളരെ അപൂർവമായിരിക്കും.
എന്നാൽ ഇറ്റലിയിൽ, കുട്ടികളുടെ യഥാർത്ഥ ആരാധന വാഴുന്നു. കുട്ടികളെ സ friendly ഹാർദ്ദപരമല്ലാത്ത ഒരു കാര്യവുമില്ല, കാരണം കുട്ടികൾക്ക് വ്യക്തികളുമായി സ friendly ഹാർദ്ദപരമില്ലാത്തതിനാൽ രാജ്യമായ ഒരു സ്ഥാപനങ്ങളൊന്നുമില്ല. ഒരു പൊതു സ്ഥലത്ത് കുഞ്ഞിനെ പോഷിപ്പിക്കുന്ന അല്ലെങ്കിൽ വേഷംമാറുന്ന ഒരു സ്ത്രീയെ നോക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് ബാധ്യത ഉണ്ടെങ്കിൽ, അത് ഇറ്റലിയിൽ മുഴങ്ങും. ഇല്ലാത്ത കുട്ടികൾ എല്ലാം ഇല്ലെങ്കിൽ, പിന്നെ വളരെയധികം, പക്ഷേ അവ സ്വയം നൽകിയിട്ടുണ്ടെന്ന് പറയാൻ കഴിയില്ല, മാത്രമല്ല മുതിർന്നവർ ഉയർത്തുന്നില്ല. ഇറ്റലിയിൽ, ഒരു വലിയ കുടുംബത്തിന്റെ ഒരു ആരാധനയുണ്ട്, അതിനാൽ സാധാരണയായി ഒരുപാട് മുതിർന്നവർ ഉഴുന്നു, ധനികരായ കണ്ണുകൾ ഇറങ്ങാത്ത കുട്ടികൾ.
സ്കൂളിലോ കിന്റർഗാർട്ടനിലോ സ്വന്തം കുടുംബത്തിലോ കുട്ടികളെ നിയമപരമായി നിരോധിച്ച ലോകത്തിലെ ആദ്യത്തെ രാജ്യമായി സ്വീഡൻ ആയി. രക്ഷാകർതൃ ചുമതലകൾ ദുരുപയോഗം ചെയ്യുന്നതിനായി നിയമ നിർവ്വഹണ ഏജൻസികളെക്കുറിച്ച് പരാതിപ്പെടാൻ കുട്ടിക്ക് അവകാശമുണ്ട്.
കുട്ടികളുടെ വളർത്തലിൽ സജീവ പങ്കാളിത്തത്തിന് സ്കാൻഡിനേവിയൻ പിതാക്കന്മാർ അറിയപ്പെടുന്നു. സ്വീഡിഷ് സ്ട്രീറ്റുകളിൽ, കുട്ടികളുടെ കളിസ്ഥലങ്ങളിൽ, നിങ്ങൾക്ക് പലപ്പോഴും അമ്മമാരെപ്പോലെ കണ്ടുമുട്ടാം. കൂടാതെ, ഒരു പ്രസവാവധി പ്രസവാവധി പങ്കിടാൻ നിയമം പിതാവിനെ അർപ്പിക്കുന്നില്ല, അത് ചെയ്യാൻ അദ്ദേഹം അത് ബാധ്യസ്ഥനാണ്.
ഫോട്ടോ emma bauso: പെക്സലുകൾ