ഭയപ്പെടുത്താൻ ഫ്യൂട്ടർ

അവിടെ, കിന്റർഗാർട്ടനത്തിനടുത്ത്, വളരെ ആവേശഭരിതമായ മാതാപിതാക്കൾ പോകുന്നു ...

ഇന്ന് ഞാൻ രാവിലെ മുഴുവൻ ചിന്തിക്കും, ഞങ്ങളുടെ ഭാവിയെ ഭയപ്പെടുത്താൻ നിങ്ങൾ എങ്ങനെ ഇഷ്ടപ്പെടുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഞാൻ ചിന്തിക്കുന്നു. ഞാൻ ഓർക്കുന്നു, കുട്ടിക്കാലത്ത് എല്ലായ്പ്പോഴും "ഇവിടെ, കിന്റർഗാർട്ടനിൽ, നിങ്ങൾ സ്കൂളിൽ പോകാൻ തുടങ്ങും - നിങ്ങൾ സ്കൂളിൽ പോകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നു," ഇവിടെ, നിങ്ങൾ സ്കൂളിൽ നിന്ന് സ്കൂൾ നഷ്ടപ്പെടും , "ഇവിടെ, മികച്ച വർഷങ്ങൾ, നിങ്ങൾക്ക് മികച്ച വർഷങ്ങൾ പഴക്കമുള്ള ഓർമ്മിക്കാൻ നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു, നിങ്ങൾ ആഗ്രഹിക്കുന്നു", അത് ഇവിടെയുണ്ട്.

ഞാൻ, സിദ്ധാന്തത്തിൽ, "ഇപ്പോൾ ഇത് മുമ്പല്ല," പക്ഷേ ഒരു അമ്മയായി മാറുക, എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല, വേണ്ടത്ര, ആവശ്യമില്ലാത്തത് തുടങ്ങില്ല. "അമ്മ", "മകൻ" "മകൻ" എന്നീ പദങ്ങളുണ്ടെങ്കിൽ പ്രവചനങ്ങൾ, എല്ലാ പാട്ടിലും നിലവിളിക്കുന്നതും ഏറ്റവും വിഡ് id ിത്തവും ഞാൻ ആരംഭിച്ചില്ല. എനിക്ക് (ഇതിനകം തന്നെ ഉണ്ടെന്ന് തോന്നുന്നു) എന്റെ മക്കൾ എന്റേതായിരിക്കേണ്ടതിന്റെ ആവശ്യകത അനുഭവപ്പെടുന്നില്ല. ഒരു തൊട്ടിലിൽ നിന്ന് രാത്രി മുഴുവൻ ഇരിക്കാൻ ഞാൻ എന്നെ വലിക്കുന്നില്ല - ഞാൻ എന്നെ ഉറക്കത്തിലേക്ക് വലിച്ചിഴക്കുന്നു, കുറഞ്ഞത്, ഒടുവിൽ, ഓരോ കുട്ടികളുടെ കൂട്ടത്തിൽ നിന്നും ഉണർത്തുക, എല്ലാം ശരിയാണ്, ഉറങ്ങുന്നു.

വീല്ലിസ്സുകളാൽ വീശുകളുള്ള തലയിണകൾ ഇടുന്നതിനുള്ള ദാഹം ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല, അങ്ങനെ കുഞ്ഞ് അവരെ പിടികൂടാതിരിക്കാൻ "സ്കൂട്ടർ നൽകാത്ത എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങളും അവർക്കായി തീരുമാനിക്കാൻ, എല്ലാ കളിപ്പാട്ടങ്ങളും ഒരേസമയം വാങ്ങുക, എല്ലാ ശാന്തതയും ഫാർമസിയിലേക്ക് ഓടുകയും ഏറ്റവും മികച്ച മരുന്നുകൾ വാങ്ങുകയും ചെയ്യുക, എന്നിരുന്നാലും അവർ എനിക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്തു. എന്നിട്ടും - ഞാൻ ഇരുപത്തിയേഴ്, മുപ്പത് മുപ്പത് മുപ്പത്തിമൂന്ന് എന്ന വസ്തുതയെക്കുറിച്ച് എനിക്ക് ഒന്നും തോന്നില്ല. ഒരിക്കലും, അവർ വാഗ്ദാനം ചെയ്തിട്ടില്ലെങ്കിലും. പ്രസവത്തെക്കുറിച്ച്, ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചതും ഏറ്റവും ശക്തമായ മന psych ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക പരിശോധനയും ഏറ്റവും കഠിനമായ പ്രസവാനന്തര വിഷാദവും, ഓരോ മുലയൂട്ടൽ നിന്നും സന്തോഷകരമായ സോബുകളും. ഒരു കാര്യവുമില്ല, ദുരുപയോഗം.

അതുകൊണ്ടാണ് ഞാൻ പ്രതിഫലനങ്ങളിൽ പതിച്ചത്. ഇന്ന് ഞാൻ ആദ്യം ഇഗ്നേറ്റ് കിന്റർഗാർട്ടനിലേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. അവൻ വേഗം മാറി, ഗ്രൂപ്പിലേക്ക് ഓടി, കൈകൊണ്ട് അലയടിച്ചു - അതെ, അതെ, അതേസമയം കളിക്കുന്നു. ഞാൻ വാതിൽക്കൽ നിൽക്കുന്നു, ഞാൻ ശാന്തമായി നിൽക്കുന്നു. മൂന്നു ദിവസമായി ഞാൻ എന്നെത്തന്നെ വേദനിപ്പിച്ചു - ശരി, അലഞ്ഞുതിരിയുക, "എന്റെ മകൻ വളർന്നു," ശരി, ഗ്രിഷ്കോവ്യൂവിൽ, ഹം, ഫീസ്, അനുഭവം. " ഞാൻ ശാന്തമായി. അവൻ ഒറ്റയ്ക്കല്ല, റോഡിലൂടെ കടന്നുപോകുമെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിലാക്കുന്നു - അതിനാൽ കിന്റർഗാർട്ടൻ, അസോളുകളൊന്നുമില്ല, ഒരു അസോളുകളൊന്നുമില്ല, എന്റെ കുട്ടി തികച്ചും സാധാരണമാണ്. അവിടെ, കിന്റർഗാർട്ടനത്തിനടുത്ത്, വളരെ ആവേശഭരിതരായ മാതാപിതാക്കൾ പോകുന്നു ... എനിക്ക് ഒരു ലോഗ് ഇഷ്ടമാണ്.

ഞാൻ എന്റെ കുട്ടികളെ വളരെയധികം സ്നേഹിക്കുന്നു. ഞാൻ അവരെ നൂറു പ്രാവശ്യം, അവരുടെ നേട്ടങ്ങൾ, പരാജയങ്ങൾ എന്നിവരെ അഭിനന്ദിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഈ അമ്മയുടെ ലാബുഡയെല്ലാം എനിക്ക് തോന്നുന്നില്ല, അല്ലെങ്കിൽ എന്നോട് ചോദിച്ച മറ്റു ചിലർ, ലോകവീക്ഷണം പുലർത്തിയോ എന്ന് എനിക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. "നിങ്ങൾ എന്റെ അമ്മ (വിദ്യാർത്ഥി, സംവിധായകൻ) ആഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ, നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കും (നിങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കും, നിങ്ങൾ റേറ്റുചെയ്യും)."

കുട്ടികൾക്ക് ഈ മാലിന്യങ്ങളെല്ലാം പറയരുതെന്ന് എങ്ങനെയെങ്കിലും ശ്രമിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണ്, അതെ ...