Rachel South Rose yn Watford net fier fan Londen. Sels op skoalle waard se ynteressearre yn Russyske kultuer, kaam de Russyske kultuer, kaam yn 'e Universiteit fan Nottingham foar it Russyske stúdzjesprogramma, en kaam yn 2017 en kaam hy nei Sint-Petersburch kaam ûnder it útwikselingsprogramma. Hjir moete Rachel de takomstige man en besleat úteinlik om einlings te bewegen.
Britsk fertelt hoe't ik yn Ruslân foar de earste kear besocht te sammeljen en op iis te sammeljen, wêrtroch ik de Techno-partijen hâlde en de Russyske manlju ferskille fan 'e Britten.
Leeftyd: 25 jier
Bedriuw: Copywriter
Yn Sint-Petersburch: 4 jier
- Yn Sint-Petersburch fûn ik mysels ûnder it programma "jier yn it bûtenlân" Universiteit fan Nottingham yn 2017. Ik begon noch Russyske histoarje te studearjen op skoalle - ik woe altyd wat dwaan as alles. Elkenien waard leard leard, mar Frankryk fusearde my net, ik woe wat nijs, ynteressant, unyk, en úteinlik haw ik Russyske stúdzjes ynfierd.
Doe't ik yn 'e foarlêste kursus nei Peter gie op it Exchange-programma, rekke doe fereale op' e stêd en syn arsjitektuer. Ferhuze wie heul bang, bang it stereotype dat yn Ruslân it gefaarlik is dat ûnfreonlik, kwea, min om my te behanneljen, om't ik in frjemdling bin. Mar myn famylje stipe my en skreau my, gewoan sizzen - "Drive". Se reizgen, wiene yn Ruslân, se hawwe it hjir echt leuk. Lykas myn nauwe freonen, leauwe se dat Peter ien fan 'e moaiste stêden yn' e wrâld is. En pleatslike minsken bliuwe úteinlik heul freonlik en iepen te wêzen.
Studearje Russysk yn Ingelân en yn 'e realiteit te wêzen yn' e realiteit - folslein ferskillende dingen. Dêr wie ik mei Russysk fjouwer oeren yn 'e wike dwaande, yn Ruslân - 15 oeren yn' e wike yn klassen en alles oars bûten stúdzje is. Oan 'e Universiteit behannele ik goed mei de taken, oerlevere de grammatikestsen, lês goed en tocht dat alles prachtich soe wêze, mar hjir oankommen - ik koe net sprekke. It giet allegear oer de struktuer fan Russyske útstellen - se binne heul oars as it Ingelsk. En sels as ik de wurden wit dy't jo wolle útsprekke, ik bin net wis dat ik se gewoan tegearre sil sette.
Yn Ruslân moete ik hast de takomstige man fuortendaliks - yn 'e oanfraach foar taaltraining. Dêr moatte jo jo memmetaal opjaan en dejinge dy't jo wolle leare, - dan selekteart de applikaasje sels jo ynterclocutors, sa'n soarte tinder foar bûtenlanners. Wy troffen, praat, foel yn leafde en begon te moetsjen. En oan 'e ein fan myn lêste jier spile se in brulloft. It wie in drege perioade: eksamens, proefskrift, organisaasje fan 'e brulloft en it definitive beslút om nei Ruslân te ferhúzjen.
Tusken jongens yn Ruslân en yn Ingelân in grut ferskil. Russen binne mear rjochte: se sizze wat se bedoele. Yn Ingelân spylje jonges faaks "spultsjes", jo kinne net begripe wat se wolle. Wy wiene allegear ienfâldich: "Litte wy moetsje? Kom op! " Ja, en yn 't algemien binne de jonges mear beleefd, is it better om te soargjen: jo blommen keapje, stypje en iepenje de doarren, se smite de plaid as it kâld is. Guys yn Ingelân dogge dat net.
Ik wie tige soargen oer hoe't myn famylje op 'e trouwerij sil reagearje op it houlik - as yn Ruslân 20 jier yn Ingelân troud is nei 30. Mar myn mem, heit, akseptearre [myn man] en leaf. Gearkomsten mei de famylje fan jo man, om't it die bliken, wie ik bang foar, hoe soene se mear reagearje op it feit dat ik in frjemdling bin? Mar wer wie ik ferkeard.
De kolleksje fan dokuminten wie heul kompleks yn Ruslân. Yn Ingelân folgje jo de regels, meitsje oanfragen en krije se. Hjir - en dit is it meast fersteurend fan my - de stimming fan 'e wurknimmer spielje in enoarme rol, dy't jo in dokumint jout, syn sympaty as antipathy oan jo. En sels as de stimming goed is, binne de dokuminten yn Ruslân noch heul lestich. Ik wit net wêrom't jo dizze papieren fan dizze papieren hâlde: tekenje hjir, bring dêrwei, meitsje in kopy, jou opnij oan. Yn Ingelân fynt de measte fan dizze gefallen online plak. Derneist is ik soms bang om mei minsken te praten, ik bin bang dat ik my net sil begripe, dus jo moatte de tekst berjochtsje dy't ik sil stimme.
No wurkje ik as in kopywriter: ik skriuw teksten yn it Ingelsk en jo blog liede. Ik bin bliid om te wenjen yn Sint-Petersburch. Elke dei ûntdek ik in nij plak foar mysels, en it docht bliken dat hy sa ynspirearjend is dat hy my fertrage en is. Prachtige arsjitektuer, permaninte eksposysjes, lêzingen.
As ik yn Ingelân bleaun, soe ik wachtsje op in folslein oar libben - stabyl wurk fan 9 oant 18 fan moandei oant en mei freed. Hjir haw ik mear kânsen om projekten te nimmen, wurkje oan har en de rest fan 'e tiid om frij te wêzen. Foar in protte is Ruslân it meast sluten en strikte lân mei beheinde frijheid, mar foar my is it net.
Wat hat Ruslân jo leard?Ruslân leart my geduld en tolerânsje: Jou net op nei de earste net slagge besykjen op. En wês noch altyd iepen en praat direkt wat ik tink. Yn Ingelân binne wy te beleefd, wy sizze net folle yn it gesicht, wy spylje, hint en manipulearje, en d'r is gjin.
Gean nei Ruslân, tocht ik dat it minste ding dat kin wêze - kwea, sletten en frjemdlingen en ferfrege en ferfrege en ferwachte net hoe't freonlik se soene wêze. Yn Ruslân, mear en mear iepen. Sing konstant, emosjoneel - ik fyn it geweldich.
It minste wie it iis! Ik bin ferbjustere troch de Russen: Jo hawwe hjir groeid en as jo wite hoe't jo op iis rinne, wite jo de geheimen. Wy rûnen koartlyn op iis yn Kronstadt rûn - it wie sa skriklik (ik wie in pear minuten genôch), ik bleau myn man hâlde en wie heul bang om him te litten gean.
Dit jier hat ik earst champignons sammele - it wie geweldich! Yn Ingelân dogge wy neat lykas. As resultaat hawwe wy in grutte koer sammele, skjinmakke huzen de paddestoelen en gekookte patties fan har. Ik wie ûnder grutte yndruk.
En ik hâld fan Russyske muzyk. Koartlyn, in grap en myn man en ik begon te harkjen nei de morgenstern. Uteinlik hâlde wy leuk ... en no is it gjin grap. Yn Ingelân hâlde ik fan DRUM & BASS en gie faak nei feesten, mar yn Sint-Petersburch koe der neat fine lykas it. Mar myn man liet my in "Dance Floor" sjen litte op in grutte stabile en techno. Dat wie geweldich! Yn Ruslân binne minsken folle tinner oan 'e partijen oan alkohol. Yn Ingelân drinkt absoluut elkenien oant it min wurdt. Hjir drinke minsken, mar it wichtichste ding foar har is om goede tiid te besteegjen, petear, dance.
Wa spile in wichtige rol foar jo?Myn man, hy helpt my yn alles. Ferline jier haw ik ferskate wiken thús ferliet, mar fanwegen in pandemy bleau dêr 10 moannen. Al dizze tiid wiene wy op ôfstân, it wie heul hurd, mar hy die alles om werom te gean. Foaral stipe mei dokuminten.
Wat wolle jo út jo lân útstelle nei Ruslân?Ik mis tsiis "Cheddar." Dejinge dy't hjir ferkocht is, ik sil yn it geheim sizze, net heulendal "cheddar." En wetter - yn Londen kinne jo it drinke fan ûnder de kraan, en hjir (foaral yn Kolomna) is it wat gielige kleur.
- Kolomny Ik libje Kolomna, ik fyn it waanzinnig. Har kanalen, symbiose fan it histoaryske en yndustriële erfgoed - it is prachtich. It bêste plak foar kuierjen.
- Creative Spaces "Bertgold-Center", earder "golitsyn". Ik wie heul oerstjoer doe't hy ticht gie. Wy rûnen dêr faak mei myn man.
- "Teremok" yn Sint-Petersburch safolle restaurants, mar myn hert heart allinich by him. Ik wit net wêrom, mar ik adore pannekoeken.
- Ekateringofprecred Park. Hy is prachtich op elk momint fan it jier.
- Finsk zayulprich oeral en op elk momint.
Ik fiel dat ik hjir wirklik libje. Elke dei ynspireart ik my en motiveart, fiel ik neat as yn Ingelân. Dêr wol ik graach stagnearje, ik doch itselde fan jier oant jier, neat feroaret - en it deadet my. Hjir wenje ik, en yn Ingelân - bestean. Doe't ik hjir werom kaam nei in pandemyske, wie de earste gedachte oer God, myn libben waard einlings begon. Ik wachte sa lang op dit!
It ynterview waard útfierd yn it Ingelsk, de oersetting waard publisearre.
"Papier" publiseart geregeld ferhalen oer bûtenlanners. Wat Petersburchs oanlutsen en repeteart wat Ruslân leart en wêrom komt nei in ûnbekende stêd - Saaklike wittenskippers en restaurateurs út ferskate lannen prate oer har ûnderfining en werjeften oer Petersburg-libben. Alle teksten lêze hjir.