احساسات، تظاهرات فرآیندهای ذهنی بالاتر است که به مرد و برخی از اولویت ها عجیب هستند. مطالعه این مسئله در جهان برادران کوچکتر ما، و به ویژه پرندگان در زمینه اخلاق شناختی مشغول به کار هستند. با تشکر از دستاوردهای دانشمندان که کارگران در این زمینه، ثابت شده است که نه تنها فرد و میمون ها قادر به احساسات هستند.
در ابتدا، روانشناسان اطمینان داشتند که حیوانات تنها توسط غرایز هدایت می شوند، اما این قضاوت، چارلز داروین را رد کرد و این کار را "بیان احساسات در انسان و حیوانات" صادر کرد. این کتاب توانایی توسعه رفتاری روانشناختی را که در انسان دیده می شود، مورد بحث قرار داد.
پس از آن، سایر ارقام علمی، آزمایش های مختلفی را در مورد یک مسئله انجام دادند و همچنین در یک زمان به عنوان داروین به عنوان داروین به دست آمد. با این حال، اگر همه چیز با پریمات، سگ ها و دلفین ها روشن باشد، پرندگان باقی مانده اند.
اما در سال 1980، اخلاق شناختی به پافشاری رسید. اول از همه، ornithologists علاقه مند به طوطی ها (Jaco، Kakada، Wavy) و پرندگان خانواده Vandinov، مشهور به مخاطبین مکرر و بلند مدت با یک فرد علاقه مند بودند.
روانشناس آمریکایی Irene Pepperperg یک طوطی خاکستری با الکس را آموزش داد تا با کمک یک زبان از مردم برای تأیید این نظریه، در کار "بیان احساسات در انسان و حیوانات" به کار گرفته شود. منحصر به فرد روش در دخالت همزمان دو نفر در میان خود صحبت کرد و از زمان به زمان به طوطی.
این آزمایش موفقیت آمیز بود، و پرنده می تواند به طور آگاهانه با عبارات کوتاه پاسخ دهد و حتی یک گفتگوی سازنده را ایجاد کند. علاوه بر این، الکس شباهت ها و تفاوت های بین چندین موضوع را نشان داد و خواسته های خود را بیان کرد، به عنوان مثال، نه تنها آن را در تاریکی ترک کرد.
دانشمندان کمبریج، کریستوفر برب، همراه با همکارش ناتان امری، مطالعه ای را به آگاهی پرندگان اختصاص دادند. تجربیات در Graci شرکت کردند، که یک لیوان آب بود، جایی که کرم گذاشته شد.
پرندگان تا زمانی که سطح آب کمتر بود، بی مهرگان را نداشتند. پس از آن، نتیجه گیری در مورد هوش خانواده واندینها صورت گرفت و بر اساس این، توانایی عواقب آشکار شد.
تایید دیگری از پرنده، بی تفاوتی به تجربه کارکنان دانشگاه استرالیا در آدلاید نیست. سوزان هیزل، همراه با لیلل، اوادویر، مرغ تجربی خود را ساخته است، که به طور غیرقانونی حیوانات احمقانه را در نظر گرفتند.
همکارانش پس از گذراندن چندین جلسه آموزشی با مرغ منظم، در مورد امکان اشتباه گرفتن خستگی، شادی و ناامیدی آموختند.
همه این آزمایشات از آگاهی پرها سخن می گویند و بنابراین عاطفی آنها. بنابراین، تصور می شود که پرندگان تنها با کمک غرایز زندگی می کنند و آنها با شادی، عشق و غم و اندوه آشنا نیستند.