این خودرو در خیابان های ما معمول است. افراد سالخورده با نوستالژی کاملا قابل فهم به یاد می آورند زمانی که در دوران کودکی، خیابان ها می توانند آزادانه بر روی دوچرخه ها رانده شوند یا حتی فوتبال بازی کنند. از آنجا که اتومبیل ها خیلی کوچکتر بودند.
اما زمانی بود که اتومبیل ها به طور کلی غایب بودند. و نه چندان دور، چند صد پنجاه سال پیش! چه چیزی، در استانداردهای تاریخی، بسیار کمی می بینید.
برای مدت طولانی، مردم به طور موفقیت آمیز نیروی انسانی را در زندگی خود به دست آوردند. در حال حاضر چندین هزاره بوده و هنوز در بسیاری از کشورها استفاده شده است.
اگر ما در مورد ماشین معمولی صحبت کنیم، خدمه های خودخواهانه (حداقل بر روی کاغذ) در رنسانس ظاهر شد. مورخان گزارش دادند که چندین چرخ دستی با موفقیت در شهرهای مختلف اروپای قدیم موفق بوده اند.
با این حال، به نام خدمه توسط اتومبیل ها خیلی مناسب نیست. پس از همه، بخش اصلی در ماشین موتور است، و هنوز در زمان توصیف نشده بود. به این ترتیب، تمام خدمه های خودخواهانه توسط نیروی مردم یا اسب های مشابه رانده شدند.
این مورد، به همین ترتیب، از نقطه مرده تغییر یافت، زمانی که در نیمه دوم قرن بیستم، یک دیگ بخار بخار در نیمه دوم قرن بیستم ساخته شد.
در ابتدا، البته، پاپان در مورد این واقعیت فکر نمی کرد که سحر و جادو او در یک خدمه خودپنداره استفاده می شود. ماشین آلات بخار در هر صنایع مورد نیاز بود، نخ ریسی ها، کشتی های دریایی، مکانیسم های بلند کردن و غیره مورد نیاز بود.
ایده برای انطباق دیگ بخار بخار برای ایجاد یک خدمه خودپرداز به سر یک هنرمند از فرانسه جوزف کون آمد. این در سال 1769 اتفاق افتاد.
Kyuno یک تراکتور سه چرخ بخار برای حمل اسلحه های سنگین ساخته شده است. این ایده، البته، مفید بود، اما مانع از نقص اندیشه های علمی و فنی شد. این اتفاق افتاد به طوری که ماشین Kyuno به محل آمد، ده پانزده متر را سوار کرد و در حصار دفن شد. خوب، من در مورد کنترل فرمان مناسب فکر نمی کردم و نمی توانستم مانع شود!
با این حال، ایده او بر روی خاک حاصلخیز قرار دارد. بلافاصله، اما مهندسان بعد فکر کردند که دیگ بخار بخار را برای حمل و نقل ریلی تنظیم کنند. و از آنجا که عملا هیچ فرماندهی وجود نداشت، پس از آن، کامیون های بخار بر روی راه آهن وارد شدند.
اما لازم نیست فکر کنید که خدمه های هیزم با موتورهای بخار در تاریخ خودروها نبودند. بود! در فرانسه و بریتانیا، تولیدکنندگان شرکت کننده ترین خدمه را با رانندگان بخار ساخته اند و حتی ارتباطات منظم بین شهرک ها را سازماندهی کرده اند.
و بر کسانی که از خدمات چنین خدمه استفاده می کردند، اغلب با احترام نگاه کردند. هنوز! این شخص قادر به پرداخت پول برای "عجله" در یک ماشین بخار در اطراف شهر با سرعت 10-15 کیلومتر در ساعت (در ابتدا بود، اما آن را به استانداردها بسیار زیاد بود)!
و هنوز فراموش نشده است که دیگ بخار بخار، حتی کامل ترین، به طور دوره ای منفجر شده ...
پاک کردن کسب و کار، علم و فناوری هنوز هم ایستاده است. بسیاری از مخترعان با استعداد، مشکل ایجاد یک موتور جمع و جور و اقتصادی را برای خدمه خودکفا کردند.
و در اینجا در سال 1860، Etienne Lenoar یک موتور گاز (موتور) ایجاد کرد. این موفقیت بزرگی در آن زمان بود. موتور Etienne دارای بازده بالاتر بود. او در یک گاز پخش شده توزیع کرد.
به طور کلی، واحد Etienne ابتدا خود را از طرف خوبی نشان داد. این فشرده تر و ارزان تر بود. اما - با استفاده کوتاه! چرا؟ بله، زیرا برای عملیات طولانی مدت، موتور گاز نیاز به یک مخزن سوخت بزرگ دارد. گاز بنزین نیست، نه نفت سفید، نه الکل، در پایان!
البته، در اینجا، مخترعان دوباره سر را خراشیده، با کتاب های نقاشی گذاشتند و شروع به فکر کردن، مقایسه کردند، در نتیجه، تا پایان قرن نوزدهم، مدل های کاملا قابل قبول از موتورهای الکتریکی و داخلی موتورهای احتراق ظاهر شدند.
نویسنده - Maxim Mishchenko
منبع - springzhizni.ru.