Από την παιδική ηλικία, θυμόμαστε τα αγαπημένα μας παραμύθια, αλλά όταν μεγαλώνουμε, αρχίζουμε να έχουμε ερωτήσεις. Γιατί ο παππούς και ο Baba σκοτώθηκαν τόσο από το σπασμένο αυγό, αν προσπαθούσαν να το κάνουν; Γιατί ο νεότερος γιος πάντα ένας ανόητος; Πώς θα μπορούσε ένας σκληρός γέρος να οδηγήσει τη δική του κόρη στο δάσος το χειμώνα;
Εμείς στο Adme.ru είμαστε επίσης μαζί με αυτά τα θέματα. Και φυσικά, έσπευσαν αμέσως να αναζητήσουν τις απαντήσεις και ταυτόχρονα βρήκαν μια άλλη δέσμη περίεργη λεπτομέρεια, τα οποία αλλάζουν σοβαρά την έννοια των παραμυθιών.
DIGGER RYABA
Αυτή είναι μια από τις πρώτες παραμύθια που οι γονείς διαβάζουν τα παιδιά και ένα από τα πιο παράξενα. Το κοτόπουλο κατεδαφίστηκε το χρυσό αυγό που ο παππούς και ο Baba για κάποιο λόγο προσπαθούν να σπάσουν και ανεπιτυχώς. Στη συνέχεια, το ποντίκι έσπασε και για κάποιο λόγο ο καθένας αρχίζει να κλαίει. Δεν υφίσταται υπόσχεση να κατεδαφίσει ένα συνηθισμένο αυγό, και όλοι να ηρεμήσουν. Αποδεικνύεται ότι όλοι γνωρίζουμε ότι το παραμύθι είναι ελλιπές. "Right Roach" Αποκοπή του δασκάλου Konstantin Ushinsky. Στις λαϊκές εκδόσεις μετά τις "βλάβες" των αυγών, αρχίζουν ακόμη πιο περίεργα γεγονότα: ο παππούς και η Baba κλαίνε, δρυς από τον εαυτό τους. Υπάρχουν διαφορετικές ερμηνείες των παραμύθια. Για παράδειγμα, σύμφωνα με την πρώτη παραμύθια λέει για τη δημιουργία του κόσμου, διότι στη μυθολογία πολλών λαών είναι από το σπασμένο αυγό που εμφανίζονται ο ουρανός και η γη. Μια άλλη θεωρία λέει ότι πρόκειται για την αποκάλυψη. Το χρυσό αυγό συμβολίζει τον κόσμο που συνθλίβισε τον παππού του και τον Baba τους, τους βοήθησε σε αυτό ένα chtonic πλάσμα, ένα ποντίκι. Έρχεται η συντριβή του σύμπαντος, συνοδευόμενη από μια κραυγή και κλαίνε (παππούς και Babe Cry, κοτόπουλο σκύλα). Μια άλλη έκδοση που εξηγεί την περίεργη συμπεριφορά του γέρου και της παλιάς γυναίκας λέει ότι δεν είχαν απογόνους, και το χρυσό αυγό κτύπησε επειδή ελπίζουν να δουν μέσα στο παιδί. Χωρίς να βρίσκουν μια νέα ζωή εκεί, φώναζαν.
Kolobok
Υπάρχει μια άποψη ότι ένα κουλούρι δεν είναι σε ένα ψωμί, αλλά ένα άτομο. Για τη δημιουργία του, η γιαγιά φώναξε στους σκλάβους, και τελικά, αργότερα και ήδη απροσδόκητα παιδιά στην παιδική ηλικία ονομάστηκαν προκατάληψη, και πιστεύεται ότι ήταν προικισμένοι με μια ειδική μαγευτική δύναμη. Ήταν οι νεότεροι γιοι που δεν κληρονομούν την ιδιοκτησία, αλλά έπρεπε να το πάρουν και γι 'αυτό ήταν απαραίτητο να φύγουν από την κοινότητα και να συνεχίσουν τα κέρδη. Στο δρόμο του, το Bun συναντά ένα λαγό - ένα σύμβολο της ζωτικής ενέργειας, της γονιμότητας, της επιδεξιότητας. Στη συνέχεια, ο λύκος είναι ένα σύμβολο της στρατιωτικής βαλβίδας. Στη συνέχεια, η αρκούδα είναι ένα σύμβολο καλοσύνης, δύναμης και σοφίας. Και στο τέλος της αλεπούς είναι μια γυναίκα. Έχοντας μια σοφία, ένας άνδρας βρίσκει ένα ζευγάρι του και βασίζει το γένος του. Η ιστορία αποκτά κυκλική φύση. Η πιο αρχαία έκδοση του κειμένου "Kolobka" καταγράφηκε από τον Α. Ν. ΑΦΑΝΑΣΥφ, και υπάρχει μια ενδιαφέρουσα γλωσσική λεπτομέρεια. Ο κύριος χαρακτήρας, μιλώντας για τις περιπέτειές του, χρησιμοποιεί το πρόσχημα του "U": "Έφυγα από τον παππού, άφησα τη γιαγιά μου ..." Αλλά σε σλαβικές γλώσσες, το πρόσχημα του "Y" αντιστοιχεί στο πρόσχημα του "B" , και όχι "από". Αποδεικνύεται ότι το κουλούρι τραγουδάει για το τι μαθαίνει κατά μήκος της ιστορίας: «Πήγα στον παππού, πήγα στη γιαγιά μου, / σε σας, λαγός, όχι slyly πάει! / Σε σας, λύκος, όχι slatly πάει! / Σε σας, αρκούδα, όχι slyly πάει! / Σε σας, αλεπού, και θα πάω να πάω! " Αποδεικνύεται ότι το παραμύθι, το οποίο είναι τόσο λυπηρό, έχει στην πραγματικότητα ένα Heppi-End και μιλά για την προσωπική ανάπτυξη.
Ivan-dol
Κατά μία έννοια, αυτός ο χαρακτήρας είναι το ίδιο κουλούρι. Το γεγονός είναι ότι η λέξη "ανόητος" μπορεί να υποδεικνύει την κατάσταση ιδιοκτησίας του Ιβάν. Δεδομένου ότι είναι νεότερος γιος, δεν κατέχει μερίδιο στην κληρονομιά (παραμένει σε ανόητους). Ένας τρόπος για να εξασφαλιστεί η ζωή μου απουσία κληρονομιάς ήταν ο ιερέας. Και, προφανώς, ο Ιβάν εγώ ήμουν. Είναι ο μόνος από τους αδελφούς που μιλούν σε ένα παραμύθι, εξάλλου, μιλάει μόνο με ανθρώπους, αλλά και με τα ζώα. Ο ανόητος βόλτες και μαντέψει τα αινίγματα, δηλαδή, ασχολείται με το τι ασχολείται με πολλές παραδόσεις ιερέα. Και είναι ποιητής και μουσικός: το τραγούδι του υπογραμμίζεται σε παραμύθια, η ικανότητά του να παίξει μια θαυμάσια δίδυμη ή αυτο-μόρια διαμάχη, αναγκάζοντας το κοπάδι να χορέψει. Και ως αποτέλεσμα, αυτός που κερδίζει το κακό που σχετίζεται με τις άλλες δυνάμεις του άλλου.
Ο Koschei ο θάνατος
Η αμαρτωλή ανατίναξη είναι ένα από τα σύμβολα του χειμώνα (από τον τρόπο, όπως ο Άγιος Βασίλης). Ο συλλέκτης των ρωσικών παραμύθια Alexander Afanasyev δεσμεύει την ιστορία για το θάνατο του Koshiya με τις ιδέες των Σλαβών για τη Ντουμπά - το δέντρο του Θεού-λαιμού Perun, και στο αυγό βλέπει την ηλιοβασίλεμα τη δολοφονία του χειμώνα, και σε αθανασία είναι μια συνεχή αναβίωση του χειμώνα στη φύση. Μια από τις έννοιες της λέξης "koschey" - ο αιχμάλωτος. Αυτός ο χαρακτήρας ήταν πραγματικά στην αιχμαλωσία της Marya Morrevna και ήταν σε θέση να ξεφύγει, μόνο ποτίζονται νερά (bypolying την άνοιξη της υγρασίας της βροχής). Οι μαγικοί βοηθοί του Ivan-Tsarevich σε αυτό το παραμύθι σερβίρετε τον αετό, το γεράκι και το κοράκι, που προσωποποιούν τη δύναμη του ανέμου, τη βροντή και τη βροχή, και στο τέλος της κούκλας του Ιβάν-Τσαρέβιτς (θεός-gromovnik) Kon's Kon (με μια αστραπή) σκοτώνει τυλίξτε (καταστρέφει το σύννεφο, αναγκάζοντας την άνοιξη της άνοιξης της άνοιξης).
Καταπολέμηση της γέφυρας Kalin
Αυτά τα ρομαντικά τοπωνύμια με μούρο "Fler" είναι στην πραγματικότητα ένα τρομερό νόημα. Το όνομα "Γέφυρα Kalinov" δεν συμβαίνει από το εργοστάσιο της Καλίνα. Και οι δύο αυτές λέξεις είναι ενιαίες και συμβαίνουν από την αρχαία ρωσική "έλαση", πράγμα που σημαίνει τη θέρμανση του στερεού υλικού (για παράδειγμα, μέταλλο). Ο ποταμός σταφίδας ονομάζεται επίσης πυρκαγιά, δηλαδή, γέφυρα Kalinov, στην πραγματικότητα, ζεστό. Μοιράζεται τον κόσμο της ζωής και τον κόσμο των νεκρών, είναι σύμφωνα με αυτόν οι ψυχές κάνουν μια μετάβαση μετά το θάνατο. Και εδώ είναι ότι οι ήρωες (Vityazhi, Bogatyri) περιορίζονται από την καλοσύνη της δύναμης του κακού στην εικόνα διαφόρων φιδιών. Ο ποταμός σταφίδας είναι ένα αναλογικό της αρχαίας ελληνικής αγκίστρωσης - έλαβε επίσης το όνομά του όχι από μούρα, αλλά από τη λέξη "SMRAH", δηλαδή μια δυσάρεστη οσμή. Σύμφωνα με μία από τις εκδόσεις, έλαβε το όνομά του επειδή αποτελείται από καύση θείου. Από την άλλη, το τοπωνύμιο γενικά δεν συνδέεται με μια δυσάρεστη οσμή και προέρχεται από τη λέξη "μητρική" - ένα γεννημένο, πρωτόγονο, μυθικό πρωτότυπο όλων των ποταμών.
Morozko
Αυτό το παραμύθι προκαλεί πολλές ερωτήσεις. Για παράδειγμα, γιατί ο πατέρας άκουσε την κακή μητέρα και έβγαλε τη δική του κόρη στο δάσος στο Frost Lyuti; Γιατί δεν αντιμετώπισε και δεν προσπάθησε να ξεφύγει; Γιατί σας άρεσε ο Morozko ότι δεν ήταν κρύο; Στην πραγματικότητα, όχι μια μητέρα, κανένας πατέρας δεν ήθελε κακό κορίτσι. Απλώς πλησίασε το χρόνο να περάσει από την ιεροτελεστία για να εισέλθει σε μια ενήλικη ζωή. Τα παιδιά δόθηκαν στο δάσος, όπου έπρεπε να επιβιώσουν για κάποιο χρονικό διάστημα. Πάντα έκανε έναν πατέρα ή έναν αδελφό. Η μητέρα (ή η μητέρα) δεν είχε δικαίωμα. Η κόρη του αρσενικού αποδείχθηκε πιο σκληρά, ήταν σε θέση να επιβιώσει τη νύχτα στο κρύο, γι 'αυτό απαντά "ναι" στην ερώτηση του Morozko: "ζεσταίνετε το Maiden;" Και η κόρη της Machefa αποδείχθηκε πιο συντήρηση, επειδή απάντησε αρνητικά. Ως αποτέλεσμα, στην έκδοση του Afanasyev, το πρώτο κορίτσι επέστρεψε στο σπίτι στην εορταστική στολή και με ένα πέπλο στο κεφάλι του, και το δεύτερο. Υπάρχει ένας άλλος λόγος για τον οποίο ο Nastya υποστηρίζει ότι δεν είναι κρύο. Το γεγονός είναι ότι ο παγωμένος χειμώνας δεσμεύεται με τη μελλοντική καλή συγκομιδή, έτσι το κορίτσι, αρκετά δυνατό, δεν έδειξε απλώς ένα απόσπασμα, αλλά επίσης έδειξε φροντίδα του ψωμιού. Στην πραγματικότητα, η ηρωίδα του παραμύθι συμφώνησε εύκολα με τα στοιχεία, και αυτό ήταν συνήθως υπό ισχύ μόνο τους ιερείς. Καλά, ή wits.
Πριγκίπισσα βάτραχος
Εικονογράφηση του Ivan Bilibin στο παραμύθι "Tsarevna-Frog".
Ο κύριος χαρακτήρας αυτού του παραμυθιού είναι ένα υπέροχο κορίτσι, awolney, που συνήθως διαθέτει γνώση της μαγείας και αναγκάζεται να ζήσει για λίγο στην εμφάνιση του βάτραχου. Αυτή η εικόνα θεωρήθηκε στην επιστήμη ως ένα αρχέτυπο ενός συζύγου τοτέμ, το οποίο θα έπρεπε να παντρευτεί ένα πρωτόγονο κυνηγό για να ήταν τυχερός το κυνήγι. Αλλά γιατί η πριγκίπισσα μετατράπηκε σε ένα βάτραχο; Το γεγονός είναι ότι πολλοί λαοί είχαν μια λατρεία από φρύδι, επειδή είναι αμφίβια. Ο φρύνος είναι ικανός να ζει στη γη και κάτω από το νερό, δηλαδή να διεισδύσει αμέσως σε διάφορους κόσμους. Είναι ενδιαφέρον ότι στη δεκαετία του 20ού αιώνα, ο αρχαιολόγος Α. Ν. Lehdansky επέστησε την προσοχή σε διάφορους εποίκους που βρίσκονται σε ένα βάλτο έδαφος στην περιοχή Smolensk. Όλοι αντιπροσωπεύουν στρογγυλά μαξιλάρια. Δεδομένου ότι δεν υπήρχαν ίχνη μόνιμης ζωής και οχυρώσεων γύρω από τα κτίρια, οι επιστήμονες ήρθαν στο συμπέρασμα ότι ασχολούνται με τις ιές. Σύμφωνα με κοινές ιδέες, θρησκευτικά κτίρια, οι αρχαίοι Σλάβοι που δημιουργήθηκαν στο λόφο, ωστόσο, κρίνοντας από αυτά τα ευρήματα, οι βάλτο ήταν επίσης αντικείμενα λατρείας.
Και ποιες άλλες λεπτομέρειες των ρωσικών παραμύθια προκαλούν imbuming ή το ενδιαφέρον;