Αφού μελετάτε την ιστορία του Bambi Fairy Tale και η βιογραφία του συγγραφέα του Felix, η ιστορία έχει έρθει να αποσυναρμολογήσει λεπτομερώς το παραμύθι. Ας προσπαθήσουμε να μάθουμε γιατί όχι μόνο γοητεύει το ακροατήριο από το Μάλι με μεγάλη, αλλά επίσης έγινε ένα είδος λογοτεχνικού φαινομένου, έχοντας λάβει τον τίτλο του "πρώτου οικολογικού ρωμαϊκού".
Φυσικά, ιστορίες για τα μιλάμε ζώα εμφανίστηκαν στην ίδια την αυγή της ανθρωπότητας. Στην αρχή υπήρχαν με τη μορφή μύθων. Εκείνη την εποχή, οι άνθρωποι αισθάνθηκαν ακόμα την αδιαχώριστη ενότητα τους με τη φύση και έβαλαν τον κόσμο γύρω από την εικόνα και την ομοιότητά της. Τα ζωντανά πλάσματα θεωρήθηκαν με ίσους όρους και συχνά εκτελούσαν ακόμη και στο ρόλο των θεοτήτων ή του totem.
Με τη διαμόρφωση του πολιτισμού, αυτή η σύνδεση εξασθένησε και τέτοιες ιστορίες μεταφέρθηκαν όλο και περισσότερο με τη μορφή αλληγορίας. Στους ίδιους μύθους της EZOPA ή το μεσαιωνικό "μυθιστόρημα αλεπού", τα ζώα που χρησίμευαν μόνο με μάσκες κάτω από τους οποίους οι άνθρωποι ήταν κρυμμένοι με αναγνωρίσιμα πάθη και κακίες.
Η κατάσταση άρχισε να αλλάζει μόνο στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Μου φαίνεται ότι η εξελικτική θεωρία του Charles Darwin έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Χάρη σε αυτήν, τα ζωντανά όντα άρχισαν να γίνεται επανειλημμένα αντιληπτά ως άμεσοι συγγενείς μας - μόνο τώρα όχι στο μυθολογικό, αλλά επιστημονικό πλαίσιο.
Μια νέα ματιά στον ζωικό κόσμο άρχισε να διεισδύει στη μυθοπλασία. Η Salten ήταν πολύ μακριά εδώ. Αρκεί να θυμόμαστε το "Βιβλίο Ζούγκλας" (1894) R. Kipling ή τη συλλογή "άγρια ζώα, όπως τα γνωρίζω" (1898) Ε. Setle-Thompson.
Παραμύθια "Βιβλία ζούγκλας", φυσικά, ακόμα γεμάτα αλληγορία, αλλά τα ζώα εδώ δεν μοιάζουν πλέον σαν ηθοποιοί που παίζουν ρόλο κάποιου άλλου. Είναι εγγεγραμμένοι στο φυσικό περιβάλλον, προικισμένα με τις δικές τους συνήθειες και, ο ένας ή ένας άλλος, αντιτίθενται στον ίδιο άνθρωπο Mowgli. Kipling Fairy Tales είναι, μάλλον, νέοι μύθοι γραμμένοι μετά τον Δαρβίν.
Οι ιστορίες και η ιστορία του Seton-Thompson δεν ονομάζουν παραμύθια. Τα ζώα του δεν μιλούν και υπάρχουν σε έναν εντελώς πραγματικό κόσμο. Ωστόσο, ο συγγραφέας προσπαθεί να φτάσει κοντά τους όσο το δυνατόν περισσότερο, να μεταφέρει τα συναισθήματά τους, να βρουν ανθρώπινες αναλογίες για αυτά τα συναισθήματα και έτσι να κάνουν τον αναγνώστη να συμπαθεί τους ήρωες των τεσσάρων ημερών.
Όσον αφορά το παραμύθι "Bambi", η ιδιαιτερότητά του είναι ότι βρήκε κάποια "χρυσή μέση" μεταξύ των προσεγγίσεων του Kipling και του Sitle-Thompson. Από τη μία πλευρά, εξακολουθεί να είναι ένα παραμύθι, από την άλλη - οι χαρακτήρες του δεν είναι τόσο μυτισμένοι και επικός, όπως σε kipling.
Όπως γράφτηκε ο Madeko, ο παρατηρητής Louise Wong γράφτηκε, ο συγγραφέας κατόρθωσε να ανταμείψει τα ζώα από την ανθρώπινη ομιλία και ταυτόχρονα να μην ενοχλεί την ουσία τους. Επιπλέον, πριν από το "Bambi", κανένα παραμύθι δεν απεικονίζεται ζώα τόσο φυσικά.
Ναι, το Salten σε μεγάλο βαθμό "ευθυγραμμίζει" τους δασικούς κατοίκους για να τους καθιστούν πιο κοντά και σαφέστερο αναγνώστη. Ωστόσο, ταυτόχρονα ο συγγραφέας δείχνει ότι εξακολουθούν να είναι τα άλλα πλάσματα με τον τρόπο ζωής τους, τη συμπεριφορά και ακόμη και μια ζωή. Για παράδειγμα, ο Bambi εκπλήσσεται να μάθετε ότι ο οικείος σκίουρος του είχε χρόνο να γίνει μια γιαγιά και να πεθάνει από τα δόντια του κουρτίνα.
Ως πρώην κυνηγός, η Salten απεικονίζει πολύ αξιόπιστα πολλές συνήθειες ελάφια στο παραμύθι του. Μαθαίνουμε ότι η Oleinok μπορεί να περπατήσει αμέσως μετά τη γέννηση, ότι το κύριο μυστικό της επιβίωσης είναι προσοχή και η ικανότητα να κρύβεται. Που κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των κέρατων, το ελάφι πρέπει να "μετρήσει" - δηλαδή να παραλείψει το νεκρό δέρμα για τους κορμούς και τα κλαδιά των δέντρων.
Όπως και στη φύση, η μητέρα του Bambi από μια συγκεκριμένη στιγμή αρχίζει να αφήνει το γιο της μόνο. Μετά από όλα, το ελάφι θα πρέπει να γίνει ανεξάρτητο πολύ ταχύτερο από το ανθρώπινο παιδί. Δεν λέει ο πατέρας Bambi Sternly: "Δεν είσαι μόνος; Να συγκεντρωθούν! " "Και επιμένει ότι ο ίδιος έμαθε να" ακούει, να διακρίνει τις μυρωδιές και το ρολόι ".
Όσον αφορά τα ελάφια των ενηλίκων, δεν ενδιαφέρονται καθόλου για τους απογόνους και τα θηλυκά ενδιαφέρονται μόνο κατά την παντρεμένη περίοδο. Βλέπουμε πώς το ώριμο Bambi αρχίζει να έχει έλξη στο Faline, αλλά στο τέλος της περιόδου γάμου, είναι επίσης γρήγορο να πάτε μαζί της (Salten γράφει στο ποιητικό ότι τα αρσενικά θα είναι "η πορεία της μοναξιάς"). Ναι, και η ίδια η Φαλίνα "συνειδητοποιεί", το οποίο "αγαπά" Bambi μόνο αφού κερδίσει τον αντίπαλό του στο τουρνουά.
- Γιατί δεν μου συμβεί πλέον; Το αρχείο ρώτησε ταπεινά. Ο Bembby παρουσίασε τον άμεσο πόνο: Merry, το τολμηρό πρόσωπο έγινε τόσο υποτακτικό και ήσυχο. - ο μοναχικός ταξιδιώτης πηγαίνει περισσότερο από άλλους! "Ο Bembby ήθελε να το πει απαλά, ο κρίμα, αλλά ενάντια στη θέληση, η φωνή του ακούγεται αυστηρά. - Δεν με αγαπάς πλέον? - Η Φαλίνα ρώτησε λίγο ακούσει. "Δεν γνωρίζω", απάντησε ο Bembby. (Ανά. - Ι. Gorodinsky)
Η αντιπαλότητα του γάμου μεταξύ των αρσενικών και της αμοιβαίας επιθετικότητας επίσης φλαμούν ξαφνικά, ενστικτωδώς και καθόλου επειδή φιλοξενούσαν στην παιδική ηλικία. Ταυτόχρονα, ο αγώνας, ο Salten απεικονίζει ακόμη πιο πολύ πιο έντονη από ότι συνήθως είναι στη φύση.
Όλα αυτά τα φυσιολογικά στοιχεία και έκαναν ένα παραμύθι είναι τόσο πρωτότυπο. Ωστόσο, αυτά τα πλεονεκτήματα δεν περιορίζονται. Παρά το όμορφο μερίδιο του φυσικού, η υπέροχη αρχή στο Bambi παραμένει διαδεδομένη.
Πρώτον, τα ζώα μιλούν εκεί - και ακόμη και διαφορετικοί τύποι ελεύθερων επικοινωνιών μεταξύ τους. Υπάρχουν παραδείγματα διασταυρούμενης αμοιβαίας βοήθειας - για παράδειγμα, όταν ένα ελάφι ελευθερώνει ένα λαγό από τη Σιλή. Ο τόνος της αφήγησης είναι επίσης πολύ υπέροχο - για παράδειγμα, τα ζώα καλούν τον Bambi "πρίγκιπα του δάσους" και γενικά ανήκουν στο ελάφι με μεγάλη ευρεία.
Στους χαρακτήρες δεν είναι δύσκολο να βρεθούν ανθρώπινα χαρακτηριστικά και αλληγορία. Για παράδειγμα, εδώ, όπως η κουκουβάγια μιλάει τους συγγενείς του:
- ... υπάρχει κάτι τόσο περιττό στον κόσμο ως συγγενείς; Μετά από όλα, αν είναι πιο πολύτιμα για εσάς, δεν έχετε τίποτα να κάνετε μαζί τους, και αν όχι, τότε καταστέλλεται. Πρώτα δεν μπορούμε να σταθούμε υπερηφάνεια, το δεύτερο είναι για τίποτα. (Per Y. Nagin)Η απεικόνιση της αδιαφορίας των αρσενικών ελάφια στους απογόνους τους, παράλληλα κάνει μια εξαίρεση για τον πατέρα Bambi. Αυτός ο παλιός σοφός ηγέτης εμφανίζεται πρώτα μόνο επεισοδιακά, μιλάει με το γιο της πολύ ξηρό και περιορίζεται σε μεμονωμένες συμβουλές. Ωστόσο, το παλαιότερο Bambi γίνεται, τόσο πιο συχνά ο πατέρας συναντά μαζί του, γυρίζοντας σταδιακά σε έναν μόνιμο μέντορα και δάσκαλο.
Η ιστορία του Oleneck Gobo είναι ενδεικτική αυτής της άποψης, η οποία συλλαμβάνεται από ένα άτομο. Εκεί τροφοδοτείται, χλωμό και αγαπημένος, ως αποτέλεσμα της οποίας διεισδύει σε σχέση με τον αιώνιο εχθρό του και την αίσθηση της δικής του αποκλειστικότητας. Επιστρέφοντας στη φύση, το Gobo χάνει εντελώς τη φροντίδα και πεθαίνει γρήγορα από το χέρι του κυνηγού.
Είναι ενδιαφέρον ότι από αυτή την ιστορία, ο αναγνώστης μπορεί να κάνει μια ποικιλία συμπερασμάτων. Μπορεί να αντιληφθεί τα πάντα ως μια αλληγορία ενός ανθρώπου που μεγάλωσε σε "συνθήκες θερμοκηπίου" και ποτέ δεν είχε ωριμάσει. Ή ως παραβολή γι 'αυτό είναι αδύνατο να εμπιστευθείτε με τους φυσικούς εχθρούς του, ακόμη και αν μερικοί από αυτούς συμπεριφέρονται διαφορετικά. Ή ότι η πιο ζεστή δουλεία στο μέλλον είναι πολύ πιο επικίνδυνο από την ελευθερία.
Η καθαρότερη αλληγορία (και ένα από τα πιο επαφή μέρη στο βιβλίο) είναι η συζήτηση δύο φθινοπωρινά φύλλα, στα οποία μπορείτε εύκολα να βρείτε ένα παλιό ζευγάρι παντρεμένο ζευγάρι.
- Τι θα συμβεί σε εμάς όταν φύγουμε; - Θα είμαστε κάτω. - Και τι υπάρχει παρακάτω; "Δεν ξέρω", απάντησε ο πρώτος. - Μερικοί λένε ένα πράγμα, άλλοι - το άλλο. Ξέρετε πού είναι η αλήθεια; ... - και εκεί, κατωτέρω, θα νιώσουμε κάτι, γνωρίζουμε; - Ποιος μπορεί να το πει αυτό; Κανένας δεν επέστρεψε από εκεί ... ας μην μιλήσουμε γι 'αυτό. ... Ας θυμηθούμε καλύτερα πόσο καλό ήταν φοβερό σε εμάς πριν! Θυμάσαι πώς ο ήλιος παίρνει, πώς τα θαμμένα οι χυμοί της ζωής τους; Θυμάσαι? Και τη ζωή της δροσιάς τις πρωινές ώρες; Και μαλακές, υπέροχες νύχτες; .. - τώρα η νύχτα είναι τρομερή, - παρατήρησα το δεύτερο. - και τελευταίο άπειρο. "Δεν πρέπει να διαμαρτύρονται", δήλωσε το πρώτο φύλλο, "επειδή έχουμε επιζήσει ο καθένας". - πραγματικά άλλαξα πάρα πολύ; - ρώτησε το δεύτερο φύλλο που ρώτησε. - Καθόλου! - πεπεισμένοι για το πρώτο. - Δεν έχετε αλλάξει τίποτα. Αυτό μου είναι κίτρινο και τσαλακωμένο, και εσύ - είσαι όλοι ο ίδιος όμορφος άντρας. - Ω, άδεια! - διακόπτεται το πρώτο. - Οχι πραγματικά! - Ο Dusty αναφώνησε το δεύτερο. - Είστε όμορφοι, ως την πρώτη μέρα. Και μικρές κίτρινες ραβδώσεις, μόλις ωραία, πάνε πάρα πολύ. Πίστεψέ με! "Σας ευχαριστώ", ο δεύτερος άγγιξε. "Δεν σας πιστεύω ... Δεν πιστεύω πραγματικά ... αλλά ευχαριστώ για την καλοσύνη σας". Είστε πάντα τόσο ευγενικοί σε μένα! Μόλις συνειδητοποίησα τι είδους είσαι. (Per Y. Nagin)Όπως μπορείτε να δείτε, ο συγγραφέας δεν καθόρισε καθόλου το σκοπό της σύνταξης ενός λαϊκού οφέλους στη βοτανική, ζωολογία και ακόμη περισσότερο οικολογία. Όπως κάθε καλλιτεχνικό έργο, το βιβλίο σβήνει, πρώτα απ 'όλα, σε συναισθήματα. Η γλώσσα του είναι ποιητική και έχει σχεδιαστεί για να ξυπνήσει με τον αναγνώστη την αγάπη της φύσης, αλλά ταυτόχρονα η πραγματική φύση είναι όμορφη και σκληρή ταυτόχρονα. Ο συγγραφέας δεν μας φέρνει σε ένα είδος ειδυλλιακού χώρου όπως το Milnes στο Winnie Pohe. Το δάσος του είναι πραγματικό - με όλους τους κινδύνους, αναφέρεται ο καιρός και ο άπειρος αγώνας για επιβίωση, όπου απρόσεκτα και αδύναμα άτομα (όπως το gobo) αναπνέουν αναπόφευκτα για το θάνατο.
Αν σας φαίνεται ότι το "Bambi" είναι απλά ένα συναισθηματικό παραμύθι για χαριτωμένα μικρά ζώα και κακούς κυνηγούς, τότε προφανώς δεν το διαβάσατε. Το γεγονός ότι η Salten σαφώς δεν αντιμετώπισε τα παιδιά της, μαρτυρεί την αφθονία των σκληρών δολοφονιών και αιματηρών σκηνών που περιγράφονται από πολύχρωμα και αδίστακτα.
Ο Μπάμπι συναντά τον θάνατο ήδη στην αρχή του βιβλίου, όταν βλέπει πώς ο καυστήρας σκοτώνει το ποντίκι, και στη συνέχεια το νεκρό ελάφι "στο αίμα με μια σκισμένη πληγή στο φτυάρι." Λοιπόν, όταν ο χειμώνας έρχεται με το κρύο και την πείνα του, αρχίζει μόνο μια σειρά από δολοφονίες - και χωρίς τη συμμετοχή του καθενός.
Ο κοράκι επιτέθηκε στον μικρό άρρωστο γιο του λαγού και τον έβαλε στο θάνατο. Πολύ ακουγόταν στο δάσος της λεπτής του, που υποφέρουν από τη φωνή. [...] Μια άλλη φορά που ο κούκος έσπασε το λαιμό του. Ο σκίουρος ξεφύγει από τα ανθεκτικά νύχια της, ανέβηκε στο δέντρο και, όπως αναρωτιέται, άρχισε να οδηγεί στα κλαδιά. Μερικές φορές ξαφνικά κάθισε, σε απελπισία, τα μπροστινά πόδια έθεσαν, τυλιγμένες το κεφάλι του, και το κόκκινο αίμα έπεσε στο λευκό στήθος. Ξαφνικά συμπίεσε, φώναξε τα κομμάτια και ο σκίουρος έπεσε στο χιόνι. Μόλις, ο πεινασμένος σαράντα Fortw στο σφάγιο και άρχισε να παίρνει τη ζοφερή γιορτή τους. Και σύντομα μετά από αυτή η αλεπού έσπασε τον όμορφο, ισχυρό φασιανό, ο οποίος αγαπούσε και σεβαστήσε ολόκληρο το δάσος. [...] Η ανάγκη που δεν είχε προβλέψει το τέλος, έδωσε έντονη και αγένεια. Η ανάγκη είχε πεσμένη συνείδηση, ώθησε καλά κίνητρα, κατέστρεψε τα καλά τελωνεία, σκότωσε κρίμα. (Per Y. Nagin)Όχι λιγότερο τρομερά περιγράψατε τους θανάτους των κουνελιών και των αλεπούδων.
(Bunnies - S.K.) Τα πίσω πόδια ήταν ανίσχυρα στο χιόνι, το οποίο λιωμένο, ζωγραφισμένο σε κόκκινη ραφή ζεστού αίματος. - Θα μπορούσατε να με βοηθήσετε λίγο; - Επαναλαμβάνεται. Μίλησε σαν να ήταν υγιής, ήρεμα, σχεδόν διασκέδαση. "Δεν ξέρω τι συνέβη σε μένα", συνέχισε, "τίποτα ξεχωριστό ... απλά τώρα δεν είμαι σε θέση να κινηθώ". Δεν διαπραγματευόταν, έπεσε στο πλευρό του και πέθανε. (Ανά. - Ι. Gorodinsky) - στους πρόποδες του μεγάλου πεύκου, - άρχισαν να λένε Ronno, - Lisiza σε θάνατο αγωνία. Μόλις περάσαμε. Να δούμε τρομερά το μαρτύριο. Αναβοσβήνει το χιόνι και τώρα βάζει τη γη ... (ανά Γ. Νάτγκιν)Φυσικά, σε αυτό το παραμύθι υπάρχει φλούδα και τρυφερότητα και ποίηση. Αλλά όλα αυτά συνδυάζονται αρμονικά με την σκληρή σοφία της πραγματικής ζωής.
Λόγω του γεγονότος ότι το Bambi μεταφέρθηκε γρήγορα στην κατηγορία των παιδικών βιβλίων, σε πολλές μεταφράσεις και προσαρμογές, αιματηρές ή άσκοπα φυσιολογικές σκηνές μαλακώθηκαν ή εξαιρούνται πλήρως από το οικόπεδο. Για παράδειγμα, οι σκηνές του θανάτου των κουνελιών δεν βρίσκονται σε καμία ρωσική μετάφραση, εκτός από τη μεταφορά του Gorodinsky.
Τέτοιες "διορθώσεις" εξαιρετικά δεν ήθελαν να επιτύχουν τον εαυτό του. Όταν οι Αμερικανοί εκδότες ήθελαν να «διορθώσουν» το δεύτερο βιβλίο - "Παιδιά του Μπαμπί" (ειδικότερα, στο κεφάλαιο, όπου απεικονίζεται η σύνοδος του γάμου της μοίρας), η Salten απότομα αντιτίθεται σε τέτοιες τροποποιήσεις και γενικά ρώτησε "να μην διαφημίσει το δικό μου Εργασία ως βιβλίο παιδιών ... ".
Στις προσαρμογές ταινιών, μεταφράσεις και αυτό που οδήγησε όλα αυτά, θα μιλήσουμε ήδη στα ακόλουθα άρθρα.
Συγγραφέας - Sergey Kuriy
Πηγή - Springzhizni.ru.