Шаноўны Уладзімір Мілавіды, пад чулым кіраўніцтвам якога я меў гонар працаваць на працягу некалькіх гадоў на карысць фінансавага рэгулятара, убачыў у нападах супольнасці WSB (WallStreetBets) на акул Уол-стрыт фарміраванне новай мадэлі фінансавага рынку. Нягледзячы на прыемныя ўспаміны аб сумеснай працы, не магу з ім пагадзіцца.
розныя каштоўнасьціУзвядзенне масавага спекулятыўнага цікавасці ў катэгорыю «сістэма новых грамадскіх каштоўнасцяў» нечакана, а змешванне гэтай цікавасці з прынцыпамі ўстойлівых фінансаў і зусім неверагодна. У рэчаіснасці сістэма каштоўнасцяў, якая ляжыць у аснове імклівага росту ўстойлівых фінансаў (сусветны аб'ём адказных інвестыцый за 2006-2019 гг. Вырас з $ 7 трлн да $ 86 трлн), процілеглая Кароткатэрміновае спекулятыўнаму цікавасці. Адным з асноўных элементаў канцэпцыі ўстойлівых фінансаў акрамя згаданага спалучэння імкнення да прыбытку з імкненнем да экалагічнага і сацыяльнаму дабрабыту з'яўляецца фарміраванне доўгатэрміновай кошту. Гэтая канцэпцыя прапануе шэраг мер, накіраваных на павышэнне гарызонту інвеставання, якія, у выпадку іх рэалізацыі, могуць сур'ёзна скараціць прывабнасць кароткатэрміновых спекуляцый.
Паставілі ў кут
Апісваючы ўзлёт катыровак GameStop, многія выкарыстоўваюць тэрмін «шорт-сквиз», але ў дадзенай сітуацыі важна, што ён наступіў у выніку Корнер. Менавіта так называецца востры дэфіцыт даступных папер, часцей за ўсё ўзнікае ў выніку нацэленай на стварэнне такой сітуацыі скупкі. Шорт-сквиз ж - гэта сітуацыя, калі гульцы, якія занялі кароткую пазіцыю (прадаўцы паперы, якія яны пазычылі ў брокера), баючыся далейшых страт ад росту курсу акцый, пачынаюць скарачаць пазіцыі, водкуп паперы.
Шорт-сквиз далёка не заўсёды з'яўляецца следствам Корнер, але ў выпадку GameStop было менавіта так. 15 студзеня сумарная кароткая пазіцыя па гэтых акцыяў складала 121% ад агульнай колькасці гэтых акцый у свабодным звароце, што адназначна паказвае на Корнер як першапрычыну шорт-сквиза. Менавіта ў такіх сітуацыях рух курсаў можа быць найбольш магутным - на гэтым, уласна, і будуецца выбар акцый для нападу WSB і іншых "дробных сеткавых драпежнікаў». Знайшоўшы актыў з Корнерам, яны пачынаюць рэмблинг - масіраваную скупку з мэтай павелічэння кошту.
Калі ўжо шукаць у якая адбылася атацы мноства дробных спекулянтаў на інвестыцыйныя фонды ідэалогію (што, на мой погляд, зусім не абавязкова), то я б, хутчэй, пагадзіўся з іншым ветэранам расійскага фінансавага рынку, Яўгенам Коганом, які назваў Джорджа Сораса «ідэалагічным бацькам гэтаму шоў »- арганізаванай маніпуляцыі. Але і тут патрабуецца вялікая агаворка - Сорас, выбіраючы мішэнь для нападу, абапіраўся на фундаментальны аналіз, што адсутнічае ў «шоў» WSB і ім падобных.
Хоць які сказ - адзін адказНа жаль, за ўсімі гэтымі пошукамі ідэалогіі мала хто разважае пра фундаментальныя прычынах таго, што адбываецца. З гэтага пункту гледжання, спекулятыўныя атакі «хомячков» - прамое следства грашова-крэдытнай палітыкі найбуйнейшых цэнтральных банкаў. Абедзве яе цяперашнія асаблівасці (у параўнанні з палітыкай папярэдняга амаль стагоддзя - ненармальнасці) - вялікая колькасць эмітуемых грошай і нізкія стаўкі - кардынальна павялічваюць магчымасці фарміравання бурбалак на рынках фінансавых актываў. Гэтыя грошы шукаюць сабе прымяненне і знаходзяць яго ў першую чаргу на фінансавым рынку, тым больш ва ўмовах стагнацыі рэальнага сектара. Нізкія стаўкі прадвызначаюць экстрэмальна высокае значэнне тэарэтычнай кошту каштоўных папер і некаторых іншых фінансавых актываў (выкарыстанне найпростых, «з падручніка», версій разліку такім кошце можа адводзіць яе ў бясконцасць).
Цэнтральныя банкі, на большасць якіх пасля 2009 г. ўскладзена функцыя забеспячэння фінансавай стабільнасці, апынуліся відавочна не гатовыя да выканання гэтай функцыі. Вядучыя цэнтрабанкі ў сваіх дакладах нязменна паўтараюць, што яны бачаць уразлівасці фінансавай стабільнасці, у тым ліку моцную пераацэненай многіх актываў, але працягваюць палітыку колькаснага змякчэння, мабыць, мяркуючы, што яны паспеюць «перавярнуцца» да некаторага «крытычнага» моманту. У дадзеным выпадку пад крытычным момантам разумеецца рост інфляцыі. Усе цэнтральныя банкі, таргетирующие інфляцыю, заявілі, што будуць згортваць палітыку колькаснага змякчэння толькі пасля ўстойлівага перавышэння інфляцыяй некаторага ўзроўню.
Але разам з нізкімі тэмпамі росту спажывецкіх цэн назіраецца раскрутка «інфляцыі актываў», якая пры правядзенні манетарнай палітыкі цяпер не прымаецца пад увагу. Падобна на тое, што адначасова забяспечваць цэнавую і фінансавую стабільнасць цэнтральныя банкі ў сучасных умовах няздольныя. Больш за тое, разважаючы аб фінансавай стабільнасці, многія з іх дагэтуль бачаць толькі адзін яе рызыка - ліквіднасці банкаўскага сектара. Адпаведна, яны ведаюць толькі адзін інструмент забеспячэння фінансавай стабільнасці - крэдытаванне камерцыйных банкаў цэнтральнымі, г.зн. яшчэ большае ўліванне грошай у фінансавую сістэму. Толькі нядаўна пачалі з'яўляцца прадстаўлення пра рызыкі фінансавай стабільнасці як комплексе рызык, якія закранаюць не толькі і не столькі банкаўскі сектар, колькі нябанкаўскія фінансавыя арганізацыі і фінансавыя рынкі ў цэлым. Але калі-небудзь кансэнсусная прадстаўлення аб інструментах процідзеяння гэтых рызыках пакуль не існуе.
Ўсё больш актуальнымі становяцца пытанні, якія закранаюць асновы інстытуцыйнай і функцыянальнай арганізацыі фінансавага рэгулявання. Ці мэтазгодна сумяшчаць у адным органе таргетаванне інфляцыі з забеспячэннем фінансавай стабільнасці? Ці павінна манетарная палітыка мець фінансавую стабільнасць у якасці мэты? Якія палітыкі, акрамя манетарных і прудэнцыянальных, могуць выкарыстоўвацца для падтрымання фінансавай стабільнасці? Менавіта гэтыя пытанні будуць задаваць дыскусію аб фінансавай стабільнасці ў бліжэйшы час, і ад адказаў на іх будзе залежаць вырашэнне праблемы «зласлівых спекулятыўных хомячков».
Меркаванне аўтара можа не супадаць з пазіцыяй рэдакцыі VTimes.