Гісторыю БССР можна пачаць са з'яўлення ў лютым 1918 г. Белнацкаму - беларускага аддзела Народнага камісарыята па справах нацыянальнасцей РСФСР. Яго ўзначалілі рэвалюцыянер А.Г. Чарвякоў і пісьменнік Д.Ф. Жылуновіч. Ініцыятарамі стварэння Белнацкаму выступілі сябры Беларускай сацыял-дэмакратычнай рабочай партыі (БСДРП), якая ўзнікла восенню 1917 г. Увесну 1918 г. БСДРП пераўтварылася ў беларускую секцыю РКП (б).
25 снежня 1918 г. урад РСФСР, беручы пад увагу знешнепалітычныя пагрозы з боку Польшчы, дало згоду на стварэнне беларускай дзяржавы. 30 снежня 1918 г. ва Смаленску была адкрыта VI Паўночна-Заходняя абласная канферэнцыя РКП (б), дзе было прынята рашэнне стварыць Камуністычную партыю бальшавікоў Беларусі - КП (б) Б - і абвясціць Савецкую Беларускую рэспубліку ў межах Віленскай, Смаленскай, Віцебскай, Магілёўскай , Мінскай, Гродзенскай і Чарнігаўскай губерняў. Старшынёй Цэнтральнага бюро КП (б) Б стаў адзін з кіраўнікоў А.Ф. Мяснікоў.
1 студзеня 1919 г. выйшаў "Маніфест Часовага рабоча-сялянскага савецкага ўрада Беларусі», дзе было абвешчана стварэнне Савецкай Сацыялістычнай Рэспублікі Беларусь (ССРБ) на чале з Жылуновіч. У маніфесце абвяшчалася, што працоўныя, сялянская бяднота і чырвонаармейцы Беларусі становяцца свабоднымі і паўнапраўнымі гаспадарамі свабоднай незалежнай Беларускай Сацыялістычнай Рэспублікі. Варта адзначыць, што 16 студзеня 1919 г. ЦК РКП (б) прыняў рашэнне аб адарвання на карысць РСФСР ад ССРБ Смаленскай, Віцебскай і Магілёўскай губерняў.
2-3 лютага 1919 г. пад кіраўніцтвам Мяснікова адбыўся Першы Усебеларускі З'езд Саветаў, на якім прысутнічала каля 230 дэпутатаў. Там была прынятая Канстытуцыя і адобрана рашэнне аб аб'яднанні Беларусі з Літвой у Літоўска-Беларускую ССР (ЛітБел), што азначала ліквідацыю беларускай дзяржавы. Галоўнай прычынай адукацыі абвяшчалася неабходнасць аб'яднання намаганняў Літвы і Беларусі для супрацьстаяння польскай агрэсіі. 27 лютага 1919 г. на аб'яднаным пасяджэнні ЦВК Літвы і Беларусі было створана ўрад, што пазначыла стварэнне новага дзяржаўнага аб'яднання.
Хоць ЛітБел абвяшчалася пераважна на тэрыторыі беларускіх губерняў, у яе кіраўніцтве пераважалі палякі і літоўцы. Рабочымі мовамі новай рэспублікі былі польская, руская і літоўская. Па меры наступу польскіх войскаў перамяшчалася і яе сталіца - ад Вільні да Смаленска. З лета 1919 г. урад Літоўска-Беларускай ССР ўжо не кантралявала сваю тэрыторыю.
Пасля вызвалення РККА значнай частцы тэрыторыі Беларусі 31 ліпеня 1920 г. аднаўляецца самастойнасць рэспублікі, якая змяніла назву на Беларускую Сацыялістычную Савецкую Рэспубліку. У той жа дзень у газеце «Советская Беларусь» быў апублікаваны Дэкларацыя аб незалежнасці БССР.
Крыніца: http://www.istmira.com.