Джасціну Тимберлэйку - ўчорашняга герою дзявочых мрояў, кучаравая бландыну з бойз-бэнда, які вырас у вялікага музыканта і акцёра (маштабам паменш, але тым не менш), споўнілася 40. Гэты, для многіх сімвалічны жыццёвы рубеж і знакавы юбілей, ён святкуе новай роляй. У фільме «Палмер» Фішэра Стывенса, які выйшаў на відэасэрвісе Apple TV +, артыст гуляе былога спартоўца, былога зняволенага і будучага героя маленькага правінцыйнага горада.
Эдзі Палмер (Джасцін Тимберлэйк) прыязджае дадому да бабулі (Джун Скуиб) пасля 12 гадоў, праведзеных за кратамі. За што менавіта, будзе высвятляцца па ходзе дзеяння, а пакуль герой спрабуе вярнуцца да звычайнага жыцця. У мястэчку ўсе памятаюць яго зоркай амерыканскага футбола, але судзяць як крымінальніка - нават прыбіральшчыкам у школу бяруць з цяжкасцю. Адзіны, хто прымае Пальмера безумоўна - а бо нават бабуля, якая замяніла яму няма калі бацькоў, не-не, ды і западозрыць ўнука ў чымсьці супрацьзаконным - гэта хлопец Сэм (Райдэр Ален), сын суседкі-прастытуткі Шэлі (Джуна Темпл), які любіць гуляць у лялькі, глядзець мульцікі пра прынцэс і наляпляць на заплечнік стразы. І Палмер адказвае хлопчыку тым жа, люта абараняючы таго ад нападак аднакласнікаў і іх вузкалобых бацькоў - сваіх былых аднакласнікаў. Аднойчы маці Сэма бясследна знікае, бабуля Пальмера памірае, і аказваецца, што ў гэтых дваіх акрамя адзін аднаго нікога няма.
Нягледзячы на уступныя - узяць хоць бы амерыканскае кансерватыўнае аднапавярховы глухмень ў якасці месца дзеяння, злачынства ў анамнезе героя Тимберлэйка і хлопчыка Сэма, якога буліт за заколкі ў валасах, - «Палмер» выглядае максімальна ня чернушные. Агульнае меладраматычнага настрой пранізвае нават самыя вострыя моманты і згладжвае куты, так што карціна ні разу не дабіраецца да высокіх трагічных нот. І ў гэтым сэнсе выглядае трохі казкай. Галоўных герояў з нацяжкай можна назваць ізгоямі, ды і шлях да сумеснага шчасця яны праходзяць, па сутнасці, з мінімальнымі стратамі.
Ад Сэма, на заяву, што хлопчыкі не гуляюць у лялькі, горда заяўляе, што ён - «хлопчык, які гуляе ў лялькі», абразы і штурхялі літаральна адскокваюць. Неверагоднай унутранай сілы дзіця будучага, чыю непагрэшную упэўненасць ва ўласнай правасці і наіўную, але таму чыстую і цвёрдую пазіцыю з нагоды ўласнага неад'емнага права на самаідэнтыфікацыю не пахіснулі ні сямейнае няшчасце, ні рознага роду старамодныя местачковыя фобіі навакольных яго людзей. Пашанцавала з суседзямі - спачатку бабуля Вівіан выяўляла цуды талерантнасці, а потым і Палмер апынуўся, хай і не адразу, але дзіўна ўсё разумелі экс-зэком. Не зусім рэалістычна, але на тое яна і казка, у фінале якой героі ўсіх масцяў зліваюцца ць уседаравальны экстазе прыняцця.
Само сабой, гісторыя Сэма люстэрку лінію Пальмера, вымушанага зноўку даказваць сваё права на існаванне ў роднай для яго суполцы. Рана асірацелую, па адной дурной выпадковасці які страціў кар'еры, па другой - 12 гадоў жыцця, Эдзі цудоўным чынам ня счарсцвелай (казка ж). З аднаго боку, ён ходячее доказ эфектыўнай працы пенітэнцыярнай сістэмы, хоць з дасканалым ім злачынствам не ўсё адназначна, і ўжо заўзятым нягоднікам і бандытам яго і тады ніяк нельга было назваць. З іншага - да гэтага злёгку які мучыўся дэманамі хлопец, чыё жаданне аднавіць справядлівасць мяжуе з агрэсіяй і чые застарэлыя крыўды выліваюцца ў ўспышкі лютасьці. А яны, зрэшты, адначасова робяць яго гранічна памяркоўным, тым самым павышаючы над натоўпам баязлівых сяброў дзяцінства, хто прапусціў ўрокі жыцця як пясок скрозь пальцы.
Па колькасці выяўляць эмоцыі твар героя Тимберлэйка ў «Палмер» супернічае са сталым мемом асобай персанажаў Яўгена Цыганова, але за гэтым абыякавасцю, як і за знешняй безэмацыйныя яго заморскага калегі, ёсць нейкая ўнутраная энергія. У выпадку з Тимберлэйком дадзеная аўтарамі фільма магчымасць не граць на разрыў аорты становіцца дадатковым штрыхамі да партрэта героя і, магчыма, дазваляе акцёру замаскіраваць недахоп майстэрства і драматычнага таленту.
Сэм і Палмер вучаць адзін аднаго супрацьстаяць правінцыйнай таксічнасці. Галоўная зброя тут, вядома, каханне. Хлопчык чапляецца за спачатку напускную халоднасць і абыякавыя Эдзі як за саломінку і імгненна бачыць у ім постаць ніколі не існаваў у яго жыцці бацькі. Палмер ж адвагу неахвотна падпарадкоўваецца абставінах, потым, з лепшых памкненняў, спрабуе растлумачыць дзіцяці нешта пра агульнапрынятыя гендэрныя нормы, далей мутузіць яго крыўднікаў, а ўсё для таго, каб проста стаць татам - гэта значыць палюбіць безумоўна, не звяртаючы ўвагі ні на каго і ні на што. Ніякіх глыбокіх філасофскіх высноў фільм не прапануе, так і ў герою Джасціна Тимберлэйка няма нічога экстраардынарнага - проста ён чалавек, якіх часам днём з агнём не адшукаеш, і ў гэтым-то наша агульная бяда. Добры ён чалавек. За барадой і поглядам пабачыў віды крымінальніка (імкнецца, як можа) не схаваць далікатную душу поп-зоркі - не-не, ды і наварочваюцца слёзы, а рука цягнецца да укулеле.
«Палмер» даступны на платформе Apple TV + c 29 студзеня.