Не сакрэт, што дачку самага тытулаванага савецкага генсека - Галіну Леанідаўна Брэжневу, на піку магутнасьці яе бацькі, атачалі самыя сціснутыя і магутныя мужчыны.
Мілана Яўген Цімафеевіч усталяваў рэкорд, якія да гэтага часу ніхто не перасягнуўНе сакрэт, што дачку самага тытулаванага савецкага генсека - Галіну Леанідаўна Брэжневу, на піку магутнасьці яе бацькі, атачалі самыя сціснутыя і магутныя мужчыны. Сярод яе кавалераў былі: жулікі, артысты, атлеты і адзін генерал. Сярод іншых, у гэты спіс трапіў і цыркач - Мілана Яўген Цімафеевіч.
Пакручасты і выбоістай жыццёвы шляхНарадзіўся будучы карыфей сілавы эквілібрыстыкі 7 сакавіка 1910 года ў горадзе Тбілісі. Яшчэ ў самым раннім дзяцінстве ён выяўляў любоў да спорту, прычым, да самых розных відах. Яўген выдатна займаўся і бягом, і гімнастыкай, і боксам, і барацьбой. Але лепш за ўсё яму давалася акрабатыка. Настолькі добра, што яму не раз праракалі светлае будучыню ў гэтай сферы. Але класічны спорт вельмі хутка надакучыў яшчэ юнаму Жонцы, так што ён не дасягнуў алімпійскіх і сусветных спартыўных вышынь. Яму хацелася чагосьці асаблівага і новенькага. Праўда, доўгія гады ён не разумеў чаго менавіта.
І толькі ў 1928 году Мілана з лёгкасцю і бляскам паступіў у Растоўскі цырк. Да таго часу ён ужо быў паўналетнім і меў рознабаковую спартыўную базу. З самага пачатку, ён здзіўляў гледачоў элементамі на кольцах. Але цыркавая кар'ера пад купалам цырка доўжылася не вельмі доўга. Праз два гады яму давялося перакваліфікавацца ў акрабаты. А праз яшчэ чатыры гады ён стаў артыстам шапіто «шырокага профілю». Але і на гэтым не скончыліся яго перамены. Яшчэ праз тры гады ён стаў «белым клоўнам».
Але ва ўсіх гэтых кірунках, Мілана заўсёды быў артыстам другіх-трэціх роляў, нават у правінцыйных мястэчках. Зразумелая справа, што маючы такі шырокі круг інтарэсаў, легендай стаць практычна немагчыма. Каб сапраўды захапляць і дзівіць, трэба засяродзіцца на чымсьці пэўным. Ну ці максімум на двух-трох кірунках, якія атрымліваюцца лепш за ўсё.
Так што да пачатку 1940-х гадоў артысту не ўдалося дабіцца нічога істотнага, хоць яго век ужо пераваліў за трыццаць. Затое ў яго выдатна атрымалася знайсці жылу і нішу. Гэта і прынесла Яўгену Цімафеевічу грамадскую славу ў СССР. Мілана выступаў у розных беларускіх шапіто з 1930-х па 1940-я гады. Кожны раз, ён дадаваў у нумары ўсё больш эквілібрыстычнай элементаў. Ён ўдасканальваўся менавіта па каардынацыйна-сілавой лініі. Тым больш, што рост цікавасьці публікі матываваў і заводзіў. Легендарны і непаўторны нумар «Балансеры на двайны лесвіцы» быў прадуманы ў 1943 годзе.
Сутнасць трука заключалася ў тым, што Яўген Цімафеевіч сам, у становішчы лежачы, павінен быў у вертыкальным становішчы нагамі трымаць дзевяціметровы падвойную лесвіцу. А на ёй партнёры выконвалі б розныя акрабатычныя элементы. Такое практыкаванне вельмі цяжкае і патрабуе неймаверных фізічных кандыцый. Так што да яго прыйшлося доўга і ўпарта рыхтавацца. На працягу сямі гадоў трук быў толькі ў думках і толькі ў 1951 годзе яго атрымалася прарабіць. Да таго моманту Мілана істотна набраў мышачнай масы і дадаў акцёрскага прафесіяналізму. Яго вага без лішняга тлушчу складаў 120 кілаграм.
Поспех быў неверагодна аглушальным. Практычна адразу рушылі ўслед гастролі па ўсім СССР, па краінах Еўропы, Азіі і нават Амерыкі. Да гэтага часу гэты рэкорд ніхто не перасягнуў. Ўражаныя былі ўсе сусветныя гледачы, але не кіраўнікі СССР. Не гледзячы на грандыёзнае выступленне, Милаеву не надавалі звання нават заслужанага артыста. Да таго ж, ніхто не спяшаўся перавозіць з беларускага шапіто ў Маскву новаспечанага цыркавога генія. Каб не застацца ў глыбінцы, яму давялося самастойна заводзіць сувязі і знаёмстваў. Тут у пару прыйшлося чароўнасць.
Сіла мужчынскага абаяння і роднаснага блатуЯшчэ з юнацтва Яўген Цімафеевіч карыстаўся высокім увагай сярод прадстаўніц прыгожага поля. Гэта і зразумела - цяжка было не звярнуць увагу на рослага і дужага маладога чалавека. Але Галіны Брэжневай, цыркач два разы быў жанаты і ад гэтых шлюбаў у яго з'явіліся сын Аляксандр і дачка Наталля. Ім было толькі па чатыры гады на момант яго знаёмства з «савецкай прынцэсай».
У 1951 годзе ў Кішынёве і сустрэліся 21-гадовая Галіна і 410летний Яўген. Адбылося гэта не за доўга да ўстанаўлення сусветнага рэкорду. На той момант Мілана быў у вобразе «белага клоуна» і забаўляў народ, страляючы ў паветра з хлапушкі. Падчас выступу ён заўважыў Сумаваць дзяўчыну, якой апынулася дачка будучага генеральнага сакратара СССР. Яўген стрэліў над яе галавой. Галіна спалохалася, а зала выбухнуў ад смеху. А мацней за ўсіх смяяўся сам Брэжнеў.
Милаеву ўдалося хутка пасябраваць з сям'ёй Брэжнева. У пачатку, бацькі Галіны былі супраць замужжа іх дачкі з такім пажылым артыстам. Але ў 1952 годзе, ўсё ж такі, згулялі вяселле. Пасля вяселля Яўгену Цімафеевічу ўсё ж такі прысвоілі званне Заслужанага артыста Беларускай ССР, а ў 1959 году яму далі званне Заслужанага артыста РСФСР і ён становіцца кіраўніком Беларускага цыркавога калектыву. Далей адно за адным ішлі звання Народнага артыста СССР і РСФСР, кавалера розных ордэнаў і медалёў і нават Героя Сацыялістычнай працы. Цікава, што цыркачам апошняе, прысвойвалі ў адзінкавых выпадках. Мілана узначальваў Маскоўскі цырк на ленінскіх гарах з 1978 года да самай смерці ў 1983 годзе. І ўсё гэта не гледзячы на тое, што Мілана і Брэжнева развяліся праз дзесяць гадоў шлюбу. Не выключана, што Милаеву так і прыйшлося б забаўляць публіку непаўторнымі нумарамі, калі б ён не пазнаёміўся з Брэжневай.