У Сургуце абралі кіраўніка Мінска. Ім стаў Андрэй Філатаў. Раней ён узначальваў камітэт па бюджэце і фінансах акруговай думы. Днём у гарадской думе прайшлі дэбаты кандыдатаў і тайнае галасаванне парламентарыяў. З 22 прысутных на пасяджэнні народных абраннікаў за Андрэя Філатава прагаласавалі 20 чалавек. Новы кіраўнік горада афіцыйна ўступіў на пасаду. Адбылася інаўгурацыя.
Андрэй Сяргеевіч, вы ўжо кіраўнік Сургута. Якое першае распараджэнне на пасадзе кіраўніка горада будзе зроблена?
Для некаторых супрацоўнікаў нядзелю будзе рабочым днём. Таму што трэба, не губляючы часу, уваходзіць у пасаду.
З моманту, калі вы падалі дакументы і да апошніх дзён вы сустракаліся з сургутянами. Ці атрымалася выявіць нейкія болевыя кропкі для Сургута? Праблемы, якія трэба будзе вырашаць у першую чаргу?
Безумоўна, пытанні добраўпарадкавання зараз будуць першымі на парадку. Мы цалкам працягнем тую працу, якая пачалася ў адміністрацыі, цяпер зробім рэвізію ўсіх праектаў, якія рэалізуюцца ў горадзе. Гэта, вядома, і аб'екты адукацыі, гэта і дарожна-транспартная сетка, гэта, безумоўна, пытанні дольшчыкаў. Гэта тыя рэчы, якія я ўжо заўтра вызначу, як працоўны дзень, каб мне пагрузіцца ў тое, што неабходна ўжо разумець сёння.
Калі казаць пра канцэпцыю развіцця Сургута: у нас прынятая такая канцэпцыя, гэта вялікі дакумент, план забудовы і ў цэлым таго, як мы будзем рухацца далей. Вы з гэтым дакументам ўжо знаёмыя? І калі ў вас адчуванне, што планы з рэалізацыяй знаходзяцца ў некаторым дысбалансе?
Дысбаланс сёння выяўляецца ў частцы патрэбы жыхароў. Калі не хапае месцаў у школах, калі транспартная сетка сёння не абслугоўвае горад і яго патрэбы, і мы бачым коркі - гэта ўжо дысбаланс. Але гэта не паталогія, якая народжаная кімсьці наўмысна, гэта задачы росту. Калі арганізм, прадпрыемства, арганізацыя, горад расце, існуе дысбаланс: что-то апярэджвае, нешта расце. Вось гэты дысбаланс, безумоўна, трэба сёння прааналізаваць і зачыняць.
Сургут сёння пазіцыянуюць як горад, які ў будучыні можа стаць полумиллионником. Полумиллионник накладвае на мэнэджэра, кіраўніка пэўныя абавязкі, адказнасць і складанасці. Вы да гэтага як ставіцеся?
Полумиллионник - самамэта Ці гэта для Сургута? Калі гэта самамэта, ды, напэўна, калісьці мы ім станем. Калі гэта фактычны стан нашага эфектыўнага і якаснага развіцця - гэта іншае. Зусім іншае. Можа быць, мы такія створым ўмовы ў горадзе магчымасцяў, як я пазначыў, што сюды людзі будуць прыязджаць для сваёй рэалізацыі. Тады гэта будзе полумиллионник. А калі чалавек не можа тут прадаць кватэру і нічога сабе купіць наўзамен, тады патрэбен нам такі полумиллионник? Тут пытанне вельмі дыскусійны.
Як лічыце, што неабходна зрабіць прынцыпова з пункту гледжання якасці, каб у Сургуце заставаліся жыць?
Ды каб сябе рэалізаваць - у творчасці, у прадпрымальніцтве, у сваёй прафесіі, каб тут хацелі атрымаць сярэднюю адукацыю, якое будзе даваць планку вышэй за сярэдні па Расіі ў частцы магчымасцяў атрымаць прафесію будучыні. Хіба гэта не важна? Хіба мы не захочам, вы для сваіх дзяцей, я для сваіх - такіх умоў? То бок, не праз механізм спрошчанага ўяўленні аб пашырэнні горада, а праз ўмовы, якія будуць ўнутранай матывацыяй чалавека: «Я хачу тут застацца і хачу тут рэалізавацца». Чым: «Іншага варыянту няма, паспрабую тут». Адчуваеце розніцу? Такі вобраз хаця б па напрамках, якія я сёння пазначыў, з патэнцыялам Сургута рэальна ажыццявіць.
Тыя праекты, якія ўжо пачатыя Сургуце. Я маю на ўвазе рэнавацыя праспекта Леніна, рэканструкцыя парка «За Сайма» ... Ды шмат такіх праектаў. Яны будуць працягвацца?
Ніякіх замарожаных будоўляў або ініцыятыў на паўшляху не павінна быць, але пры ўмове, калі грамадскасць падтрымлівае асабліва арганізацыю агульнай прасторы. Я ведаю, што ў Сургуце вельмі дзейныя жыхары, яны з унутраным голасам, ды і з публічным. Таму адстойваюць свае інтарэсы, і гэта правільна.
Не магу не спытаць наконт кадравай палітыкі. Ці чакаць у адміністрацыі новых людзей, якія будуць адказваць за розныя сферы? І пазнаёміліся вы з калектывам, з якім трэба будзе працаваць?
І пазнаёміўся з часткай калектыву, і чакаць новых людзей.