Калі б прачытала падобную гісторыю ў інтэрнэце, ні за што б не падумала, што такое можа адбыцца на самой справе. Але, прыйшлося паверыць. У спадчыну ад якая з'ехала цёткі нам дастаўся Карэлі Зефір. Сваячка эмігравала ў Італію і не змагла ўзяць з сабой птушачку. Яна на самай справе была як зефір. Тушка беласнежная, а хохолок - далікатна-жоўты.
Вопыту сыходу за птушкамі ў мяне не было. Дома заўсёды толькі кошкі жылі. Ды не пакідаць жа няшчаснае стварэнне. Ён і так увесь запалоханы быў са ускудлачаны пярынкамі. Перавезла зефір да сябе. Нядаўна развялася, і не трэба было нікога пытаць нават. Падумала, што як раз адцягнуся трохі і сумных думак.
З зефір мы пачалі жыць дружна. Вядома, былі сюрпрызы ў выглядзе Раскіданае корму, пёраў і натуральнай бруду ўсюды, куды сядаў папугай. Але я не абмяжоўваў яго перамяшчэння па кватэры. Шкада птушачку было. Толькі на кухню не пускала з меркаванняў бяспекі. Ён і так адзін раз ледзь не трапіў у талерку з супам, калі я вырашыла ў гасцінай паабедаць. Так што лепш яму трымацца далей ад пліты і чайніка.
А мінулым летам адбыўся пацешны выпадак. Хоць, гэта ён цяпер здаецца пацешным, а тады я ледзь з розуму не сышла ад спалоху. Прыходжу ўвечары дадому і бачу, што Зефір ляжыць на падлозе клеткі. Ну, думаю, усё. Канец. Ўзяла папугая ў рукі, а ён крыху паварушыўся. Патэлефанавала суседцы, у якой заўсёды дома птушачкі жылі.
Яна зайшла да нас дадому, а Зефір ўжо аклямаўся і спрабаваў на лапкі ўстаць. Але ўтрымацца на іх не заўсёды атрымлівалася. Слухай, ён у цябе як п'яны, - кажа суседка. Як п'яны? У мяне адкрытых бутэлек з алкаголем няма, ды і Зефирка быў зачынены ў клетцы.
Зефір адразу палез глядзець на ласунак. Вельмі ўжо ён яблычкі любіць. Дала яму некалькі кавалачкаў. Папугай адзін адразу ж з'еў, а іншыя схаваў у клетцы. Некалькі дзён я правозіліся з яблыкамі - то узвары запінала, то пірог пякла. Асабліва на зефір увагі не звяртала. А ён сам капаўся ў клетцы і асабліва не шумеў.
А тут зайшла ў пакой, а птушка зноў ляжыць без руху. Тут ужо я ўстрывожылася. Можа нейкі птушынае захворванне ёсць, і гэта сімптомы такія. Сабралася везці да ветэрынара, а тут у госці сястра прыйшла. Я ёй пра зефір распавядаю, а яна да клеткі падыходзіць, нешта разглядае і як пачне смяяцца. Ды ў цябе папугай-алкаголік, - кажа. І паказвае на міску з вадой.
Аказалася, Зефір зусім не сумаваў у адзіноце. Ён хаваў кавалачкі яблыка, потым ўпотай жаваў іх і выплёўваў у міску з вадой. Праз некалькі дзён атрымлівалася самая сапраўдная бражка. Задаволены папугай ласаваўся і кайфаваў. Ужо потым я даведалася, што не адна сутыкнулася з такім. На форумах многія сілкавалі пра свае п'яных птушак гарэза.
Цяпер Зефирка атрымлівае строга адзін маленькі кавалак яблыка. Вось толькі папугая-алкаголіка мне не хапала.
Вы нам вельмі дапаможаце, калі падзяліцеся артыкулам у соцсетях і паставіце лайк. Дзякуй вам за гэта.