Загінула дзіця. Матчына гора непазбыўна. Слёзы прыносяць нейкае палёгку, але ўспамін пра страту струменіць іх зноў і зноў. Гэтая доля не абмінула і несмяротную багіню Аўрору. Пра тое, што з ёй адбылося, распавёў Авідзій у трынаццатай кнізе «Метамарфоз».
Аўрора - сястра Юпітэра. У яе быў палюбоўнік - Тыфон, сын Траянскага цара, Аўрора яго выкрала ды перанесла ў Эфіопію, дзе ён стаў царом.
Ад іх сувязі нарадзіўся сын - Мэмнан. І калі пачалася Траянская вайна, Мэмнан адправіўся на абарону Троі - царства яго дзеда. Ён загінуў у сутычцы з грэкамі.
Хатняе гора багіню Мучыць, - Мемнонова смерць. Маці бачыла ў полі фрыгійскіх, Што ўразіла яго дзіду залатое Ахіла.Маці бачыла ў полі фрыгійскіх - фрыгійскіх поле, відавочна, месца бітвы абаронцаў Троі і імкнуліся прарвацца яе грэкаў.
Яе мучыць страх, што сын застанецца ў полі, каб зьеў звярам і птушкам, што яму не ўшануюць належную пашану (па некаторых крыніцах, Мэмнан прывёў у Трою сваё шматлікае войска, каб супрацьстаяць грэкам). Аўрора звяртаецца да Юпітэра з найнізка просьбай:
Якою была, на якім красаваліся Валасы ў гора, прыпасці да плямёнам Юпітэра з просьбай не пагрэбаваў ...Аўрора як бы разумее, што Юпітэр нашмат вышэй яе па становішчы сярод багоў Алімпе,
Я, найнізка усіх, на золатам жывуць небе, - Бо толькі рэдкія мне ўзводзяцца храмы па свеце, - Усё ж багіня ...але боль страты прымушае яе прасіць у грамабоя ў міласьці:
Гонар, малю, яму акажы ў суцяшэнне смерці, Вышэйшы кіраўнік багоў, паслабі матчыну рану!
Юпітэр не адмовіў няшчаснай маці (з якой прычыны Аўрора не прасіла аб змёртвыхпаўстанні і бессмяротнасці Мэмнана - невядома), і на пахавальным вогнішчы адбылося нешта нечаканае:
Ён заўсёды, абы агнём быў разбураны Мэмнана горды вогнішча, і навалы чорнага дыму застой дзень, ... Чорная сажа, згусціцца, паляцела, збірае У цела, Набывае твар, ад агню цеплыню прымае, Таксама і душу сваю, а ад уласнай лёгкасці - крылы. З птушкаю падобная была спачатку, - і сапраўды птушка затрапятаў крыламі ...З попелу, які падняўся ў паветра, утварылася зграя птушак. Спачатку адзіная, яна дзеліцца на дзве часткі, адна ваюе супраць іншай, і якія загінулі ў гэтай сутычцы падаюць на зямлю.
Імя стваральнік іх даў раптам явившимся птушкам: Іх «мемнониды» завуць ...Кожны год гэтая сутычка паўтараецца ў гонар загінулага Мэмнана:
толькі сонца выканае дванаццаць Месяца, б'юцца зноў, каб гінуць у вайне памінальнай.Мэмнан атрымаў пасмяротныя ўшанаванні: яго спалілі на вогнішчы, памінальнай ахвярай сталі ўзніклі з попелу птушкі, якія ўпалі на зямлю пасля жорсткага бою ў паветры.
А перажыванні маці не канчаюцца:
Горам Аўрора сваім занятая, пралівае і цяпер Слёзы пра сына свайго, і паўсюль на свеце - росится.Кожную раніцу на досвітку выпадае раса - гэта слёзы Аўроры, слёзы няўцешнай маці ...
Аўтар - Барыс Рохленко
Крыніца - ШколаЖизни.ру