Для постсавецкіх дзяцей «Том і Джэры» - асаблівая з'ява, акно ў свет замежнай мультыплікацыі. Гэта быў чысты фан, часам залішне жорсткі, але заўсёды яркі і смешны, без амаль заўсёды абавязковых ў айчыннай анімацыі мараляў. Учора ў кінатэатры завезлі киноблокбастер пра прыгоды ката і мышы. Першая ў гісторыі «Тома і Джэры» спроба, як і чакалася, атрымалася неадназначнай.
Феномен «Тома і Джэры»
Першая серыя зараз ужо легендарнага мультсерыяла выйшла больш за 80 гадоў таму. Пілотны эпізод пад назвай «Кот атрымлівае штурхяля» паказалі ў сакавіку 1940-га. Вобразы мышаня з агідным характарам і ката-лузера стварылі амерыканскія аніматары Уільям Ханна і Джозэф Барбера. Гэтыя імёны ўеліся ў падкорку ўсіх, хто ў 1990-х пачынаў свой дзіцячы кінавечароў з «Восьмага канала» ці відэакасеты з запісамі «Тома і Джэры».
Асаблівасць серыяла ў тым, што праз некаторы час можна было спакойна пераглядаць эпізоды - гэта ніяк не псавала уражанняў. Ды і пераклад зусім не патрэбны: рэплікі ў «Томе і Джэры» сустракаліся вельмі рэдка.
За ўвесь час знялі больш за 160 «класічных» эпізодаў мультыка, а таксама некалькі значна менш удалых серыялаў-спін-оффов, у асноўным якія выходзілі ў 1990-я і 2000-я. Серыя ведала самыя розныя часы. Першыя 20 гадоў - гэта тое самае вар'яцкае вар'яцтва, за якое так палюбілі «Тома і Джэры». У пачатку 1960-х новыя серыі дзеля эканоміі даручылі маляваць чэхаславакам - гэтыя эпізоды лічацца горшымі ў гісторыі франшызы ў першую чаргу з-за бюджэтнай «ірванай» анімацыі.
Потым слава да «Таму і Джэры» ва ўсечаным выглядзе вярнулася, а на постсавецкай прасторы яна і зусім прыйшла толькі ў 1990-я. Сем эпізодаў былі ўдастоены «Оскара». Але ўсё гэта было толькі ў залатыя раннія часы. Як бы таго ні хацелася аўтарам, але з цягам часу «Том і Джэры» губляў і ў актуальнасці, і ў якасці.
Сёння наогул немагчыма ўявіць выхад падобных мульцікаў. Ўільяму і Джозафу прыйшлося б сутыкнуцца з мільярднымі пазовамі ад усякага роду меншасцяў і большасць. Сягоння ў Галівудзе тых самых першых легендарных «Том і Джэры» нават саромеюцца. Над многімі эпізодамі папрацавала цэнзура, таму сцэны, у якіх дэманструюцца курэнне, афраамерыканскага гаспадыня Тома і іншыя жахі, пусцілі пад нож. У лепшым выпадку Вупі Голдбэрг папярэдзіць нядбайнага гледача класікі пра тое, што ён глядзіць надзвычай абразлівы і няправільны мультфільм.
«Трымці, вусаты!»
Не мудрагеліста, што ў максімальна талерантныя 2000-я, ды і ў 1990-я ад таго серыяла, які мы ведалі, не засталося і следу. Кароткаметражныя спін-оффы сталі куды мимимишней, анімацыя пагоршылася, а і без таго не бліскучы арыгінальнасцю сюжэты сталі зусім тупымі.
Вярнуць папулярнасць франшызе паспрабавалі з дапамогай поўнаметражных мультфільмаў. Першы такі з'явіўся яшчэ ў пачатку 1990-х, а з 2002-га па серыі выходзіў ледзь не кожны год.
На жаль, але і тут няшчасных ката і мыш чакаў правал. Дастаткова сказаць, што самыя ўдалыя прыклады накшталт серыі пад назвай «Трымці, вусаты!» на IMDb атрымлівалі ўсяго каля 6,5 балы з 10. Зборы былі сціплыя, гледачы пазяхалі, прыхільнікі пляваліся і вярталіся дадому пераглядаць класіку.
Мінулай восенню Warner Bros. анансавала яшчэ адну спробу адраджэння некалі вялікай серыі. На гэта раз выбралі фармат мультыплікацыі, сумешчанай з гульнёй жывых акцёраў. Самы вядомы прыклад для пераймання - «Хто падставіў труса Роджэра», ледзь менш знакаміты - «Касмічны джэм». Добра хоць, што Тома, Джэры і іншую жыўнасць вырашылі не пераводзіць у аб'ёмны 3D. Зрэшты, і без гэтага канчатковы вынік наўрад ці можна назваць поспехам. Хоць хто ведае, раптам Прыкрае па кінатэатрах народ паваліць на сеансы?
"Не тыя» кот і мыш
Том і Джэры прыязджаюць немаведама адкуль у велізарны сучасны Нью-Ёрк. Прайдзісвет мыш зладзіў новае жыццё адразу, нелегальна пасяліўшыся ў шыкоўным пяцізоркавым гатэлі. Таго зноў прыйшлося горш за ўсіх: кот блукае па сметніках і змагаецца за адкіды з бездагляднымі Кошака.
Адначасова нам паказваюць Кайлу. Дзяўчына выпадкова аказваецца ў тым жа гатэлі, што і Джэры. Ашукаўшы адміністрацыю, яна ўладкоўваецца ў гасцініцу прама напярэдадні грандыёзнага і вельмі важнай падзеі - шлюбу двух вельмі важных персон. Кайл трэба прасачыць, каб усё прайшло без сучка і задзірынкі, але мыш, як звычайна, гатовая сапсаваць любыя планы.
У аўтараў не выйшла зрабіць галоўнае - аб'яднаць жывых акцёраў і рэальныя антуражы з маляванымі персанажамі. Справа нават не ў тэхнічным выкананні, якое тут на ўзроўні, недалёка які пайшоў ад таго ж «Хто падставіў труса Роджэра». Маляваны і рэальны свет тут існуюць асобна адзін ад аднаго. Пазбаўцеся з фільма анімаваных жывёл - ніхто б не заўважыў страты, а глядач атрымаў бы звычайную прахадную камедыю. Наадварот, пакінь толькі Тома і Джэры - вось вам стандартная выхалашчаным серыя франшызы з 2000-х.
У выніку «Том і Джэры» выглядае як вынік гвалтоўнага скрыжавання двух зусім розных відаў. Гісторыя супрацьстаяння мышы і ката сяк-так ўпісана ў прахадную камедыю палажэнняў пра дзяўчыну, якая апынулася не на сваім месцы. Распранулі іх - і нічога не страціш (як і ня набудзеш).
Бо хранаметраж абмежаваны, нават сюжэтна больш-менш пашытая карціны з такога палатна выйсці не магло. Хоць патэнцыял праглядаецца, але ён не рэалізаваны і на 3%. Так, тут ёсць шмат персанажаў з задаткамі, на якіх можна было б пабудаваць сярэднюю камедыю. Гэта і істэрычны шэф-кухар, і дзіўная консьерж, і кіраўнік гатэлем. Але няма, іх вобразы толькі пазначаюць рыскамі, пасля чаго забываюць.
Крыўдна за Хлою Грэйс Морец. Пасля феерычнай ролі ў камедыі «піпец» здавалася, што дзяўчынку чакае бліскучая акцёрская кар'ера. Яна вырасла ў выдатную дзяўчыну, але з ролямі ёй катастрафічна не шанцуе. За апошнія дзесяць гадоў Морец так і не знялася ў калі-небудзь годным кіно. Нажаль, не стаў такім фільмам і «Том і Джэры». Складана сказаць, справа ў недахопе акцёрскіх якасцяў (але куды яны дзеліся пасля «Пипца»?) Або няўменні выбраць добрую ролю, але тут Хлое нават гуляць няма чаго.
Зразумела, можна апраўдаць «Тома і Джэры» скіраванасцю на дзіцячую аўдыторыю. Што ж, калі разглядаць дзяцей як непатрабавальных гледачоў, якім можна падаць любую бздуру, то карціна і сапраўды знята нездарма. Праўда, тады тут залішне шмат размоў, якія змарыць малых. Да таго ж сёння нішто не перашкаджае ім паглядзець арыгінальныя мультфільмы - жывыя і куды больш прафесійныя.
4 Ацэнка аўтара Спробы перавесці класіку на сучасныя рэйкі вельмі рэдка атрымліваюцца ўдалымі. Дастаткова паглядзець на прыклады нашмат больш фінансава незалежнай студыі Disney, каб зразумець, наколькі складана перазняць легендарныя мультфільмы па-новаму. Warner Bros. зняла пасрэднасць, якую могуць закотировать толькі непатрабавальныя па сваёй прыродзе зусім маленькія дзеці.
Чытайце таксама:
Наш канал у Telegram. Далучайцеся!
Ёсць пра што рассказать? Пішыце ў наш телеграм-бот. Гэта ананімна і хутка
Перадрукоўка тэксту і фатаграфій Onliner без дазволу рэдакцыі забаронена. [email protected]