Дагавор аб далейшым скарачэнні і абмежаванні стратэгічных наступальных узбраенняў, вядомы пад назвай СНВ-2, быў падпісаны прэзідэнтамі Расіі і ЗША ў Маскве 3 студзеня 1993 г. Яго асноўным становішчам стала абавязацельства Расіі і Злучаных Штатаў скараціць колькасць боезарадаў на стратэгічных носьбітах да 3-3, 5 тыс. адзінак. Іншым важным пунктам дагавора з'яўлялася патрабаванне ліквідацыі ўсіх балістычных ракет наземнага базіравання, аснашчаных больш чым адным баявым блокам, і ўсіх цяжкіх ракет. Пускавыя ўстаноўкі ракет з падзяляюць галаўнымі часткамі індывідуальнага навядзення павінны былі быць альбо ліквідаваныя, альбо пераабсталяваны ў пускавыя ўстаноўкі манаблочных ракет. Усе пускавыя ўстаноўкі цяжкіх ракет, а таксама самі ракеты падлягалі знішчэнню. Выключэнне зроблена для 90 пускавых установак, якія могуць быць пераабсталяваны для размяшчэння манаблочных ракет пры ўмове захавання спецыяльнай працэдуры. Датай канчатковага завяршэння скарачэнняў было усталяваны 1 студзеня 2003 г.
Паколькі пры распрацоўцы Дагавора меркавалася, што значная частка скарачэнняў боезарадаў можа ажыццяўляцца з дапамогай зняцця баявых блокаў з разгорнутых сістэм, у Дагаворы СНВ-2 былі зняты практычна ўсе абмежаванні на памяншэнне колькасці боезарадаў, якія лічацца за балістычнымі ракетамі. Адначасова са змякчэннем абмежаванняў на колькасць разгруженное боезарадаў, Дагавор СНУ-2 здымаў патрабаванне аб тым, каб пры разгрузцы ракеты больш, чым на два боезарадаў, ажыццяўлялася знішчэнне платформы гадоўлі.
Істотным адрозненнем новага дагавора ад СНВ-1 1991 г. атрымаў пераход да пераліку колькасці крылатых ракет бамбавікоў па іх максімальнаму аснашчэнню. Акрамя гэтага, Дагавор СНУ-2 дазваляў пераабсталяванне да 100 бамбавікоў, ня аснашчаных крылатымі ракетамі паветранага базіравання, для выканання няядзерных задач, пакідаючы пры гэтым магчымасць іх зваротнага перааснашчэння.
26 верасня 1997 г. у Нью-Йорку міністр замежных спраў РФ і дзяржаўны сакратар ЗША падпісалі Пратакол да Дамовы СНВ-2. Ён прадугледжваў адтэрміноўку ажыццяўлення Дагавора з 31 снежня 2001 г. да 31 снежня 2007 г. яна была звязана з тым, што ажыццяўленне першага этапу выканання Дагавора ў адпаведнасці з яго першым артыкулам павінна было б завяршыцца на працягу сямі гадоў з моманту ўступлення ў сілу Дагавора СНУ -1 31 снежня 2001 г. Гэта азначала, што ў выпадку ратыфікацыі Дамовы СНВ-2, напрыклад у 1997-1998 гг., час на яго выкананне скарацілася б на 3-4 гг.
Расійскі бок ратыфікавала Дагавор у пакеце з Пратаколам 14 красавіка 2000 г. са умовай захавання дагавора па ПРА 1972 г. ЗША ратыфікавалі Дагавор у студзені 1996 г., аднак ён у пакеце з Пратаколам ад 26 верасня 1997 г. на ратыфікацыю не выносілася і, адпаведна , лічыўся не ратыфікаваным. Аднак выхад ЗША з пагаднення па ПРА у 2002 г. прымусіў расійскую бок заявіць аб спыненні сваіх абавязацельстваў па Дагаворы СНВ-2.
Крыніца: https://ria.ru.