Год таму ў наша акно заляцеў папугай Карэлі. Я жыву на першым паверсе, але рашоткі ставіць не стала. Так птушачка і трапіла да мяне праз фортку. Напэўна, паляцела ад гаспадароў, а тыя з розуму сходзяць ад хвалявання. Я ўсё вокны закрыла, каб птушыны госць зваротна не вылецеў, і пачала пісаць аб'явы. Развесілі па ўсіх пад'ездах ў доме, каля дзвярэй крамы, у інтэрнэце пост выклала. Але прайшоў тыдзень, а ніхто не спяшаўся тэлефанаваць. Загадка, увогуле.
Так мне ў падарунак невядома ад каго дастаўся папугай. Сяброўка аддала вялікую клетку і старыя міскі ад свайго спачылага птушынага ўлюбёнца. Суседка ветэрынар параіла добры корм. Так і зажылі разам. Балазе, у мяне не было сабак, котак або іншай жывёлы. Папугая назвала Рыкам - гэта хлопчык апынуўся.
Больш за ўсё Рык любіць купацца. Дайшло да таго, што я пачала ставіць яму на выходных велізарны таз з вадой. Папугай можа плёскацца ў ім бесперапынна. Адчуванне, што ў яго вадаплаўныя продкі. А я, як верны раб, цягаю яму да таза то кавалачак яблычка, то грушу. Рык, напэўна, прадстаўляе сябе на пляжным адпачынку «усё ўключана». І басейн табе, і смачнасці ў дзюбу.
Ўдваіх нам нядрэнна жылося, але я вырашыла купіць для Рыка сяброўку. У дзяўчынак пёры менш яркай расфарбоўкі, аднак яны таксама чароўныя. Нашага новага жыхара назвалі Рытай. Рык адразу падабраўся, чубком страсянуў і пайшоў знаёміцца. Риточка спачатку саромелася і ў старонку адыходзіла. Але потым яны ўсё ж пасябравалі.
Як жа кранальна Рык даглядаў дзяўчынкай. І песенькі ёй выконваў, і пярынкі чухаў. Цяпер два гэтых птушак цуду разам сядзяць ля свайго «басейна», уяўляеце? Што раблю я? Правільна, цягаю ім смачнасці. Чытала, што самцы спачатку ядуць самі, а потым дзеляцца з іншымі. Але ў нашым выпадку ўсё наадварот. Рык спачатку Ритку накорміць яблычкам, потым сам з'есць.
А адзін раз Рыта лётала па пакоі і нейкім чынам ўпала паміж шафай і сталом. Рык верашчаў так, як быццам гэта ён зваліўся і не мог ўстаць. Папугай спачатку крычаў ў пакоі, потым заляцеў да мяне ў спальню і пачаў лямантаваць з падвоенай сілай. Ён не супакоіўся, пакуль я не дастала яго сяброўку. Потым увесь вечар сядзеў побач з ёй і нешта пяшчотна шчабятала на вушка. Застаецца толькі здзіўляцца такой дружбе паміж птушкамі.Прайшло тры месяцы. Вечарам я ўжо збіралася класціся спаць, калі раздаўся званок. Не паверыце, тэлефанавалі былыя гаспадароў Рыка. Аказалася, яны на лета з'язджалі на лецішча і з сабой планавалі перавезці ў клетцы папугая.
Гісторыя пра тое, як птушка вылецела на волю, складаная і заблытаная. Гаспадары не ўбачылі, што птушыны ўляцеў у маё акно. Яны пашукалі птушку ў двары, паплакала і з'ехалі на дачу. А тут яны восенню вярнуліся дадому, і знаёмыя распавялі пра нашых аб'явах.
Я ўжо плакаць падрыхтавалася, калі шчыра. Вельмі прывыкла да Рыку, ён мне родным стаў. Як зараз узяць і аддаць. Але, гаспадары папугая вырашылі пакінуць яго мне. Яны часта з'язджаюць, а птушынага не заўсёды атрымліваецца ўзяць з сабой. Так і жывем цяпер з маім Рыкі і яго каханай Рытай.
Вы нам вельмі дапаможаце, калі падзяліцеся артыкулам у соцсетях і паставіце лайк. Дзякуй вам за гэта.