У перыяд пандэміі Кіраўскім грамхарчу прыйшлося несалодка: пастановы ўрада, якія сцвярджаюць абмежавальныя меры, выходзілі адно за адным. У студзені 2021 года нам па-ранейшаму кажуць: «Больш ніякіх вечарынак пасля 23:00».
А пакуль партал Свойкировский прапануе вам акунуцца ў настальгію і ўспомніць ўжо закрылі культавыя ўстановы горада.
Кухні свету ў рэстаранах горада
Што рабілі кировчане, калі ў горадзе практычна не было рэстаранаў, а гастробары яшчэ не прыдумалі? Правільна, спрабавалі нацыянальныя стравы розных кухняў свету ў абсалютна розных установах горада.
Адным з першых устаноў японскай кухні ў горадзе было кафэ «Кокараў». На рускую назва перакладаецца як «сэрца». Наведвальнікі «Кокараў» ўспамінаюць, што сэрвіс рэстарана быў на вышэйшым узроўні, а такому майстэрству прыгатавання страў можна было пазайздросціць.
- Гэты дзіўны рэстаран з сардэчным назвай і праўда быў сэрцам горада. Па-першае, з-за свайго месцазнаходжання - ён размяшчаўся ў згарэлай зараз частцы ГЦ «Фабрыка». Па-другое, атмасфера ў ім была незвычайна душэўная, сардэчная, - успамінае адзін з заўсёднікаў «Кокараў» Аляксей.
Рэстаран «Італія ды Рэната», які знаходзіўся насупраць сучаснага ТРЦ «Фэст», - першае гарадское ўстанова на чале з поварам італьянцам, Рэната Мастаи. Людзі, якія памятаюць гэта месца, распавядаюць, што стравы на кухні рыхтаваліся з-пад нажа, што для Кірава 2010-х гадоў было навінкай. Але ўстанова праіснавала нядоўга.
Шэф-кухар і ўладальнік рэстарана Рэната Мастаи
На месцы былога рэстаран зараз знаходзіцца аптэка
Рэстаран «Катран», які раней размяшчаўся недалёка ад ГЦ «Атлант», па гарадскіх чутках, заўсёды быў месцам канцэнтрацыі крыміналу. Яго была "дахам" вядомая гарадская групоўка «Прокоповских». Як успамінаюць мясцовыя жыхары, дзецям раілі не хадзіць міма рэстарана ў цёмны час сутак - проста «на ўсякі выпадак»:
- Не памятаю дакладна, што мне распавядалі, але я заўсёды неяк з асцярогай глядзела на гэты «Катран». Калі даводзілася адной у цемры вяртацца з гурткоў дадому, я заўсёды, а ці вельмі хутка прабягала міма яго, ці ўвогуле абыходзіла па другім баку вуліцы. Хоць я і не ўзгадваю, каб у гэтым рэстаране былі нейкія гучныя выпадкі разборак, боек ці чаго горай, - дзеліцца ўспамінамі мясцовая жыхарка Наталля.
А вось у раёне ЦУМа быў рэстаран «1000 і 1 ноч», які варта было наведаць хоць бы дзеля хвацкай і недарагі кухні. Па чацвяргах, пятніцах і суботах у установе праходзілі дыскатэкі. А для сапраўдных знатакоў быў прапанаваны найшырэйшы асартымент напояў з усяго свету.
- Інтэр'ер быў аформлены ва ўсходнім стылі, утульная атмасфера і добразычлівы персанал у нацыянальных узбекскіх касцюмах. За шклом у зале знаходзіўся мангал - аналаг моднай цяпер адкрытай кухні. Гэта дазваляла назіраць за працэсам падрыхтоўкі шашлыка, - распавядае наведвальнік Мікалай.
Барная эпоха горада
Усё роўна, хто ты: вядомы бартендер, дэгустатар аўтарскіх кактэйляў, аматар нефармальных вечарынак ці проста кампанейскі хлопец. Як мінімум пару месцаў з гэтага спісу Кіраўскага бараў табе дакладна павінны быць вядомыя.
Бар «Піўная гуртка» на Маскоўскай прапрацаваў 12 гадоў, для Кіраўскага грамадскага харчавання гэта дзіўна доўгі паказчык. Бар славіўся сваімі нетрадыцыйнымі піўнымі закускамі. Напрыклад, замест звыклых грэнка да піва падавалі свежапрыгатаваныя свіныя вушы.
А вось знакамітаму бара на Карла Маркса, 75, «які адкрыты назаўжды», ня патрабуюцца лішнія апісання. Нішто не раскажа пра Chepay лепш, чым цёплыя водгукі наведвальнікаў:
- Адтуль пайшла ўся барная тусоўка горада. - Бар з татуяванымі барменамі і багатай калекцыяй станікі, якія вісяць над барнай стойкай (іх тут можна было абмяняць на шампанскае пры жаданні). У бары цябе заўсёды частавалі вельмі смачнымі алкагольнымі кактэйлямі. Там праводзілі тэматычныя вечарыны, як цяпер памятаю «Цяжкі чацвер» або «Мама, вінаваты" Чэпа "». Часам яблыку не было дзе ўпасці, але заўсёды было так душэўна. - Калі я пачаў працаваць бармэнам, мне было 18 гадоў. Я ўжо тады ведаў пра «Чэпа» і марыў у ім працаваць, бо лічылася, што гэта лепшае ўстанова горада. Я быў вельмі шчаслівы, калі ў мяне атрымалася нарэшце туды ўладкавацца. «Чэпа» стаў для мяне не проста другім домам, але і адпраўной кропкай для таго, каб стаць сапраўдным прафесіяналам. Бар зачыніўся ўжо чатыры гады таму, але гісторыі, якія я распавядаю людзям пра яго, як быццам бы не сканчаюцца. Успамінаю заўсёды з настальгіяй і усмешкай. Наогул лічу, што «Чэпа» даў велізарны штуршок развіццю барнай індустрыі горада. Адкрыў гасцям новыя фарматы мерапрыемстваў, тусовак ды і сам фармат бара быў асаблівым, былы бармэн бара Ягор Іваноў.
У адным і тым жа памяшканні на Маскоўскай, 4 за сем гадоў былі «Бар Культура», першы ў горадзе stand up бар Gosti і бар Bootlegger. Цяпер ні адно з устаноў не працуе, памяшканне пустуе. А які з іх заваяваў тваё сэрцайка?
Бар «Культура»
бар GOSTI
бар BOOTLEGGER
Бар са салодкім назвай «Мармелад» (ўстанова знаходзілася практычна насупраць грыль-бара «Стайня») кто-то называе пост-Chepay, а хтосьці лічыць яго проста незвычайна лямпавых мястэчкам з утульнымі заламі і атмасферай.
Напэўна кожны чуў легенду пра тое, што ў «той самы бар" Піўная "» на Блюхера, 63а напрамую з заводу «вяцічы» праходзілі піўныя трубы. Нібыта менавіта таму ў знакамітым установе заўсёды было свежае піва. Пеннае ў гэтым бары сапраўды было свежым, але толькі таму, што яго запасы пастаянна абнаўляліся.
- «Піўная» на Блюхера прапрацавала практычна 10 гадоў, за гэты час яна паспела пакахацца шматлікім людзям. Гасцямі бара былі розныя трыб'ют-групы і такія знакамітыя артысты, як «Дистемпер», FACE і Паша Тэхнік. У бары праходзілі турніры па Бір-понг, трэп- і рэп-вечарынкі, андэграўндныя тусоўкі для мясцовых ролераў і скейтеров і, вядома ж, усімі любімая PERESTROIKA, - распавядае былы бармэн «Піўной» Аляксей.
Крыху далей па Блюхера раней было яшчэ адна ўстанова ад завода «вяцічы» - лофт-бар «Прахадная». У ім праходзілі тэхна-вечарынкі і прыязджалі стромкія знакамітасці. Менавіта на гэтай Кіраўскай пляцоўцы калісьці выступаў Сяргей Шнураў. Цяпер на месцы бара знаходзіцца адно з будынкаў музея завода «вяцічы», дзе пачынаюцца ўсе экскурсіі па заводзе.
Клубная тусоўка горада 90-х, 2000-х і 2010-х
Калісьці ў горадзе існавала такое меркаванне: каб зразумець, дзе лепш за ўсё адпачыць, трэба аб'ехаць пару тройку устаноў Кірава. Вось куды адправіліся б тусоўшчыкі розных гадоў.
Кажуць, што моладзь 90-х любіла адпачываць у начным клубе «Бардак».
Фота з вечарыны ў клубе «Бардак»
У 2000-я ў горадзе прагрымела "Перамога", а многія паспяховыя кіраўскія дыджэі пачыналі свой шлях у клубе "Кропка". У той час як гасцямі клуба «Казантып» у асноўным былі студэнты, КВЗэншчыкі горада адпачывалі ў Red and Black.
Клуб Red and Black
У 2010-х клубнае жыццё кировчан стала нашмат разнастайней: Planeta, MAFIA, «Аўра», «Аэра», The House, GURU, які пазней ператварыўся ў «Марусю», а потым і зусім зачыніўся. Ну і, вядома ж, у гэтым спісе ніяк нельга абысціся без «любімага дамамі" П'ера "».
клуб GURU
Клуб-кафэ «П'ер»
Якімі былі дзіцячыя кавярні Кірава
Зараз у Кіраве дастаткова дзіцячых забаўляльных цэнтраў з горкамі, сухімі басейнамі, ліннымі дарожкамі. Але раней усё было зусім інакш.
«Карабас-Барабас» - адно з першых гарадскіх кафэ з забаўляльнымі атракцыёнамі для дзяцей і па-сапраўднаму смачным меню. У інтэр'еры ўстановы ўладальнікі ўвасобілі сапраўдную казку «Залаты ключык». У ім было ўсё: і мост праз той самы сажалка, у якім жыве Тартилла, і камін з назойлівым Цвыркуном, і падобныя на жывых Бураціна, Кот Базіліо, Ліса Аліса і Карабас-Барабас.
- Выдатнае было ўстанова для дзяцей і іх бацькоў! У Кіраве падобных месцаў з такім узроўнем сэрвісу, казачным тэматычным інтэр'ерам і даступнымі цэнамі, на вялікі жаль, цяпер няма, - распавядае наведвальнік кафэ Сяргей. - Памятаю, адзначаць дні нараджэння ў «Карабас-Барабас» ў адзін час было вельмі модна. Калі бацькі не маглі дазволіць сабе накарміць чараду дзятвы ў кафэ, апраўдання прыдумляліся самыя розныя: «Ды я там быў неяк, мне не спадабалася», - казалі мы, цішком захлынаючыся гаручымі слязьмі, - успамінае школьныя гады Алеся.
А кафэ «Аловак», напрыклад, славілася багатым выбарам марожанага.
- У «Карандаш» мы хадзілі паесці марозіва. Тады смачнага марожанага з рознымі дадаткамі, джэмамі, сіропамі мала дзе можна было знайсці, і мы з сябрамі хадзілі ў «Карандаш». Да таго ж кавярню было практычна насупраць парку ля цырка, у час прагулак было асабліва зручна зазіраць туды, - падзялілася Надзея.
Дзіцячае кафэ «Лімпапо» у першую чаргу ўражвала сваіх наведвальнікаў вялікім выбарам атракцыёнаў. Былыя наведвальнікі ўспамінаюць, што ў кавярню нават было ўласнае кола агляду. Акрамя гэтага маленькіх гасцей радавалі батуты і гульнявыя аўтаматы.
- Кожны раз, прыходзячы ў «Лімпапо», я трапляла ў казку. Для нас з бацькамі гэта было штотыднёвае прыгода, - успамінае аб кафэ Ганна.
Гэта былі, бадай, самыя папулярныя месцы грамадскага харчавання ў Кіраве ў розныя гады. Спадзяемся, што нічога не выпусцілі. А дзе ў гэты час адпачывалі вы?
Фота: адкрытыя крыніцы