Васю ўсяго дзевяць гадоў, але мне здаецца, што ён быў заўсёды ...
Кахаць умеюць многія, але казаць пра сваю любоў дадзена не кожнаму. Выдатнае прызнанне ў любові да сына ад неверагодна таленавітай Кацярына Фёдаравай.
Васю ўсяго дзевяць гадоў, але мне здаецца, што ён быў заўсёды. Я ўспамінаю сябе ў яго ўзросце, я была зусім іншай, мы з ім не падобныя. Я так не думала, не карысталася такімі дарослымі словамі. Мне і ў галаву не прыходзіла тое, што займае цяпер Васю.
Калі Мопс закруціў раман з цацачным мішкам, Вася пачаў угаворваць мяне, каб «купіць Лёве самачку». Зразумела, я катэгарычна адмовіла.
Вася распереживался:
- Мама, ты бачыш сітуацыю: Мопс вымушаны ажаніцца на неадушаўлёным прадмеце! Яму трэба размнажацца, яму патрэбныя дзеці!
Я сказала, што развядзенне мопсаў - занятак для спецыялістаў, мы не справімся.
Тады Вася прапанаваў:
- Усё адно давай купім. Хай так жывуць, без дзяцей ...
***
Калі яму не падабаецца прыгатаваны мной абед, ён знаходзіць спосаб паведаміць мне пра гэта максімальна далікатным спосабам:
- Мама, чаму зялёны гарошак лічыцца гароднінай?
- Ммм ... Таму што гэта гародніна?
- Гэта не гародніна. Гэта - пекла!
***
На днях Йоргос аддаў яму свой гальштук ў зайчыкаў, які трыццаць гадоў таму падарыла яго хросная. Вася прыняў яго з нечаканым энтузіязмам. Праходзіў цэлую раніцу ў піжаме з гальштукам, потым пераапрануўся ў спартыўную форму, па-над якой зноў начапіў гальштук.
- Ты што, так збіраешся ісці да дзядулі?
- Так, - адказаў Вася. - Таму што я - элегантны!
Захапіўшыся модай, Вася правёў рэвізію дзядулеву гардэроба і вярнуўся дадому з галстуком- «матылём».
- Які гальштук табе падабаецца больш? - спытаў мяне.
- Ну ... «матылёк», вядома, эфектней, - неабдумана брякнула я.
- Добра. - адказаў Вася. - Буду насіць «матылька». Толькі ... яе ж трэба з кашуляй.
Пераапрануўся ў кашулю і джынсы. Узяў рыдлёўку і адправіўся выкопваць дзікія рамонкі для хатняга садка.
- Ты так і пойдзеш у «матылю» капаць? - кажу яму.
- Так. Таму што я - інтэлігентны!
***
Нядаўна спытаў мяне, чаму Мопс падобны на мопса.
- Таму што яго бацькі - мопсы. Як ты падобны на мяне і на тату, так і ён.
- Я на вас не падобны! - запярэчыў Вася.
- На каго ж ты падобны?
- Я падобны на дзядулю! ...
Ну, дарэчы. Хоць нешта агульнае ў мяне з сынам ёсць: я ж таксама падобная на дзядулю!