Дапамагаць па хаце, мець свае невялікія абавязкі дзіця можа ўжо з 3-4 гадоў. Пры правільным падыходзе бацькоў дзіця з задавальненнем ўключыцца ў агульны побыт, і з гадамі круг яго абавязкаў будзе толькі пашырацца.
Не загадваць, а тлумачыць«Хутка заправіцца ложак!», «Няўжо ты не бачыш, якая тут пыл?», «Ізноў ты бруд развяла сваім маляваннем!». Тое, што здаецца відавочным для цябе, можа зусім не зьяўляцца такім для дзіцяці. Гэта ты ведаеш, навошта трэба запраўляць ложак. Гэта ты заўважаеш пыл, а ў дзіцяці зусім іншыя інтарэсы, і ён можа праўда ня бачыць яе. Гэта ты бачыш бруд там, дзе дзеці бачаць гульню і творчасць.
Для любога дзеяння патрэбна прычына. Вельмі стомна выконваць незразумелую працу, таму пра яе так хочацца забыцца.
Так што твая задача - знайсці для ўсяго сэнс. Можаш сумленна расказаць, як шкодна дыхаць пылам, падмацаваўшы аповяд навуковымі фактамі і малюначкамі. Толькі не переусердствуй, каб не пасяліць у дзіцяці панічны страх і нездаровую цягу да чысціні.
А можаш прыдумаць гульнявой сэнс. Напрыклад, абвясціць пыл іншапланетным захопнікам, а дзіцяці - касмічным ваяром, бясстрашна выйшлі на барацьбу з ім.
Ня абавязкі, а гульняГэтая рада пераклікаецца з папярэднім. Мала хто з дзяцей любіць прыбірацца, але ўсе любяць гуляць. Прыйдзецца напружыць фантазію, прыдумляць нейкія сюжэты і самой у іх удзельнічаць. Гэта нялёгка, значна прасцей усё зрабіць самой. Але затое калі дзіця захопіцца і возьме ініцыятыву ў свае рукі, можна будзе адпачыць - зрабіць сабе чай і з замілаваннем назіраць за бурнай дзейнасцю малога.
Калі дзіця вучыцца чытаць і пісаць, ён здзяйсняе мноства памылак. Бязладныя шэрагі выкрэсліванняў, велізарная колькасць не так прачытаных літар і няправільна пастаўленых націскаў - усё гэта нармальна, звычайны навучальны працэс.
Хатнім справах дзіця так жа вучыцца. Толькі часта мы, бацькі, самі яму перашкаджаем. Разбіў талерку, калі хацеў памыць посуд, выпусціў кнігі, выціраючы пыл ... Увогуле, замест парадку атрымліваецца яшчэ большы беспарадак. Усё гэта жудасна злуе, хочацца адмяніць усе даручэнні (часта гэта робіцца са словамі: «Нічога табе даверыць нельга!») І хутка зрабіць усё самой.
Але як тады дзіця навучыцца? Як асвоіць хітрасці абыходжання з анучамі і талеркамі, запомніць, дзе што захоўваецца, калі ў яго не будзе магчымасці спрабаваць і памыляцца? Калі за кожнай памылкай будзе прытрымлівацца папрок, калі дзіця ўбачыць, што мама ў выніку ўсё роўна зробіць усё сама, ён перастане нават спрабаваць і ўсе сілы пусьціць на тое, каб увільвае ад хатняй працы.
Так, на памылкі часам варта заплюшчыць вочы. А вось на дасягненні - наадварот. Цані праца дзіцяці, нават самы, здавалася б, нязначны.
Калі нейкая справа ўваходзіць у пастаянную абавязак маляняці, яго ўсё роўна трэба хваліць за паспяховае выкананне.
Ты ж напэўна ведаеш, як гэта крыўдна, калі тваіх намаганняў ніхто не заўважае, калі праца ўспрымаецца як нешта само сабой разумеецца. Тады і рабіць нічога не хочацца.
Фота аўтара Polesie Toys: Pexels