Для таго, каб самому апынуцца ў марсіянскім горадзе не абавязкова быць першым каланістам, каб на касмалётах Ілона Маска дасягнуць Чырвонай планеты. Цэлы марсіянскі горад праектуецца (выбіраецца канцэпт) на для пабудовы, але не на Марсе, а на зямлі на тэрыторыі ААЭ. Магчыма ў хуткім часе не трэба будзе ляцець на Марс, а каб зразумець як гэта быць марсіянскія каланістаў, трэба будзе будзе проста пажыць у сапраўдным марсіянскім горадзе.
ААЭ плануюць стварыць першае заселенай чалавечае паселішча на Марсе да 2117 годзе. Яго правасхадзіцельства шэйх Мухамед бен Рашыд сказаў, што гэты праект насеньне, якое ААЭ садзяць сёння і чакаюць, што будучыя пакаленні пажнуць плён, рухомыя сваёй запалам вучыцца раскрываць новыя веды.
Але гэта пакуль справа будучыні. Але ўжо зараз архітэктары разумеюць як павінен выглядаць марсіянскі горад. Праект атрымаў назву Марс-Сайенс-Сіці і зойме 176 000 квадратных метраў пустыні. Пустыня як нельга падыходзіць для ўзвядзення падобнага месца, так як самыя вакол самыя неспрыяльныя ўмовы. Хіба ёсць месцы лепш для падобнага праекта?
Архітэктарам было прапанавана спраектаваць горад для Марса, але ў наступным адаптаваць яго для ўзвядзення на зямлі.
На Марсе няма ніякіх умоў для пражывання чалавека. Архітэктарам даводзіцца вырашаць шматлікія задачы, якія да гэтага ніхто не вырашаў. Марс мае тонкую атмасферу і не мае магнітнага поля, таму там мала абароны ад шкоднага выпраменьвання. Але для дапытлівых розумам гэта не праблема.
Акрамя таго, на Марсе вельмі холодно- 63 градуса па Цэльсіі (-81 градус па Фарэнгейце). Разрэджаная атмасфера таксама азначае невялікае ціск паветра, таму вадкасці хутка выпараюцца ў газ. Жыллё павінна быць зроблена самым высокатэхналагічным, каб супрацьстаяць усім гэтым фактарам. У якасці крыніцы энергіі будуць выкарыстаны сонечныя панэлі.
Каб падтрымліваць камфортную тэмпературу і прыдатнае для жыцця ціск паветра, марсіянскі горад будзе складацца з герметычных «биодомов». Кісларод, выпрацоўваемы электрычнасцю ў падземным лёдзе, запоўніць кожны «Біёдэ».
Па меры росту насельніцтва Марса «биодома» будуць злучацца разам з дапамогай спецыяльных пераходаў. Напэўна будзе зроблена спецыяльная шлюзовых сістэма, каб у выпадку пазаштатнай сітуацыі можна было імгненна перакрыць адсек. Ўнутры перасоўванне будзе камфортным. Усё будзе электрыфікавана, каб не было ніякіх шкодных выкідаў. Пакуль застаецца загадкай, як арганізаваць ўнутры горада якой-небудзь высокамабільных транспарт для перамяшчэння прадстаўнікоў экстраных службаў.
Электразабеспячэнне марсіянскага горада будзе адбывацца за кошт устаноўкі сонечных панэляў. Будынкі будуць размяшчацца ўсярэдзіне купалоў. Мантаж будынкаў будзе ажыццяўляцца з дапамогай 3D друкарак, а разраджаная атмасфера дазволіць падтрымліваць пад купалам зададзеную тэмпературу.
У марсіянскім варыянце горада будуць зробленыя не проста вокны, а светлавыя ілюмінатары, якія будуць запоўненыя вадой. Вадзяныя вокны павінны былі абараняць жыхароў ад радыяцыі, дазваляючы святла пранікаць у падземныя памяшканні.
Марсіянская слабая гравітацыя дазволіць ствараць дзіўную архітэктуру. Гэта дасць магчымасць архітэктарам у будучыні адыходзіць ад прынятых на планеце Зямля правілаў і магчыма паўстане новы від архітэктуры - «марсіянскі рэнесанс» ці яшчэ што небудзь. Цалкам верагодна, што марсіянская архітэктура ў хуткім часе стане навуковай дысцыплінай, а разам з ёй і іншыя. Іншая планета патрабуе іншыя падыходы да ўсяго.
Пакуль усё гэта ў якасці задумкі, ідэі, канцэпту. Вернемся да зямнога варыянту марсіянскага горада. На зямлі не трэба будзе ствараць ціск усярэдзіне купалоў і запаўняць іх кіслародам. Не трэба будзе рабіць вадзяныя вокны, для абароны ад радыяцыі. Mars Science City - гэта толькі адна частка амбіцыйнай касмічнай праграмы, якая праводзіцца Дубайской Касмічным цэнтрам імя Махамеда бен Рашыда.
Аднак галоўная праблема ўсё ж не тэхнічная. Навука дастаткова развітая, каб распрацаваць праект і ўносіць карэктывы па меры неабходнасці. Па словах Джонатана Іствуда, дырэктара касмічнай лабараторыі ў Імперскім каледжы Лондана, які ніяк не звязаны з Дубайской праектам, праблемы жыцця на Марсе выходзяць далёка за рамкі тэхнічных пытанняў. »Я думаю, што самая вялікая праблема з пункту гледжання ўстойлівага прысутнасці на Марсе-гэта не інжынерная [або навуковая] праблема, а чалавечая [і] асабістая », - патлумачыў Іствуд.
Мы будзем уважліва сачыць за дадзеным праектам.