У маёй цёткі гадоў 25 таму жыў папугай Гера. Цётка прытуліла яго з жалю, таму што былая гаспадыня з'язджала ў іншы горад і не збіралася браць птушку з сабой. Не ведаю, уж¸ разумеў Ці гэта Гера, але цётку ён палюбіў адразу ж вялікі птушынай любоўю. Я тады зусім дробны быў і любіў прыходзіць у госці і мець зносіны з Герой.
Была ў Геры адна незвычайная асаблівасць. Ён любіў чырвоны колер. Калі да яго падыходзіў чалавек у чырвонай кофце, папугай адразу пачынаў лашчыцца. Варта было толькі пераапрануцца, Гера губляў цікавасць. Не памятаю ўжо, як гэта высветлілі, але нюанс даволі пацешны. Цётка нават купіла накідку для клеткі чырвонага колеру, каб парадаваць Герка.
Але неяк здарылася страшнае. Папугай вылецеў у акно і знік. Усё атрымалася выпадкова, як гэта бывае ў такіх выпадках. Гера быў абсалютна ручной і практычна не злазіў з Цётчын пляча. Вокны і свет за межамі кватэры Геру наогул не цікавілі. Падрабязнасці аб той сітуацыі мне распавяла мама зусім нядаўна, калі я ўспомніў і пацікавіўся.
Высветлілася, што тады Гера сядзеў на падваконніку, і быў моцны скразняк. Мяркуючы па ўсім, аконная створка ляпнулі, і папугая проста выбілі вонкі. Цётка адразу ж прыбегла, але было ўжо позна. Мама расказвала, што адпойвала яе валяр'янкай ўвесь дзень.Яны доўга шукалі папугая побач з домам і ў суседніх дварах. Але, дарэмна. Усе суседзі ледзь не плакалі, калі бачылі, як цётка ходзіць па двары з чырвоным покрывам. Яна спадзявалася, што Гера нейкім цудам заўважыць любімую рэч і прыляціць. У тыя дні цуд не здарылася. Яно адбылося праз месяц.
Цётка вярталася дадому з цяжкімі сумкамі і села на лавачку адпачыць. Сядзіць, разглядае балконы і бачыць, што на 5 паверсе (а яна на 7 жыла) вісяць нейкія смешныя шторкі чырвонага колеру. Ўсьміхнулася пра сябе, маўляў, якія густы дзіўныя ў людзей. А потым падскочыла і пабегла стукаць у тую кватэру.
Вось у той момант і здарылася цуд. Яна пачула крыкі свайго Геры. Суседка расказала, што месяц назад да яе заляцеў папугай і забіўся ў кут. Ня выганяць жа на вуліцу. Трэба было тэрмінова на працу, яна і ўцякла. І працавала практычна цэлымі суткамі, таму не ведала гэтую гісторыю, пра якую ўвесь дом судаковай.
Падобна на тое, напалоханы папугай ўбачыў шторы любімага чырвонага колеру і рынуўся ў акно. Небарака проста пераблытаў паверхі.
Радасці было .... З таго дня цётка з той суседкай пасябравалі. Гера пражыў доўгае і шчаслівае жыццё. Але да вокнаў больш не набліжаўся.