Незаменная страта для ўсёй Расіі: ноччу 28 студзеня ў шпіталі памёр наш любімы акцёр Васіль Ланавой, не змог перамагчы коронавирус. Па ўсіх тэлеканалах тэрмінова зменена сетка вяшчання, тэлевізійнае час цяпер будзе прысвечана яму, яго памяці. Будуць бясконца гучаць успаміны сяброў і калегаў па сцэне, пералічваць яго шматлікія ўзнагароды. Васіль Сямёнавіч не любіў гаварыць пра іх, ён быў вельмі сціплым. Павка Карчагіным, Артур Грэй, Аляксей Вронскі, Фелікс Дзяржынскі (аж 3 разы ў розных фільмах), Іван Варава, генерал, цар ... - гэта ўсё ён, Васіль Ланавой.
Сын ўкраінскіх сялян з местачковым гаворкай, як яго прынялі ў артысты? Ды яшчэ з дзіцячых гадоў засталося страшнае напамін пра фашысцкай акупацыі - моцнае заіканне. Гэта ад спалоху, калі немец, смеючыся над 7-гадовым дзіцем, чаргой з аўтамата над яго галавой «пажартаваў» ... А Ланавой стаў артыстам, ды яшчэ якім! Яго называюць самым прыгожым акцёраў Расіі, самым таленавітым чытальнікам паэзіі і прозы. У 1980 годзе яму ўручылі Ленінскую прэмію за чытанне закадравага тэксту да дакументальнага фільма пра Вялікую Айчынную вайну. Успаміны аб ваенным дзяцінстве не пакідалі яго ўсё жыццё, таму ён без ваганняў прымаў удзел ва ўсіх праектах, прысвечаных памяці народа аб гэтых гадах. А як ён спяваў песню з кінафільма «Афіцэры»: «Ад герояў былых часоў не засталося парой імёнаў ...». Спяваў сэрцам, зноў і зноў перажываючы ваенныя жахі. Дарэчы, у студыі імя Горкага, дзе зараз здымаюць перадачу ПРАМА ЭФІР, калісьці здымалі кадры з «Афіцэраў» рухаецца цягніка-шпіталя на колах, дзе гераіня Алы Пакроўскай атрымлівае вестку пра смерць сына-танкіста. Менавіта тут стаяў вагон, які разгойдвалі рабочыя сцэны, ствараючы бачнасць руху складу. А гераіня плакала, плакала ...
Наогул Васіль Сямёнавіч у свае 87 гадоў адрозніваўся ад іншых артыстаў, ён быў асаблівы. Заўсёды рабіў толькі тое, да чаго ляжала душа. Высакароднасць, сумленнасць, вернасць - гэта пра Ланавога. Больш за 60 гадоў на сцэне тэатра імя Вахтангава, усё жыццё верны сваім сябрам. Самае галоўнае ў жыцці - каханне - гэта яго словы. Упершыню закахаўся ў аднакурсніц прыгажуню Таццяну Самойлаву. Любоў да другой жонцы штурхала рамантычнага Васіля Сямёнавіча на прыгожыя ўчынкі - аднойчы ён прыплыў да яе на Брыганціне з пунсовымі ветразямі! Пажаніліся, чакалі дзіцяці. Але смерць жонкі ў аўтакатастрофе разбурыла іх шчасце. І толькі ў трэцім шлюбе з дзіўнай актрысай Ірынай Купченко супакой і шчасце прыйшло ў сэрцы Ланавога. Яны пражылі разам 49 гадоў ... Нарадзіліся сыны, Аляксандр і Сяргей, але малодшы ў 2013 годзе памірае ад сардэчнага прыступу, паспеўшы падарыць Ланавому ўнучку Анечку. Васіль Сямёнавіч вельмі любіў дзяцей, больш за 20 гадоў праводзіў дзіцячы кінафестываль «Пунсовыя ветразі». Ён наогул любіў людзей, быў вельмі ўважлівы да кожнага. Года 3 назад пасля хваробы і цяжкай аперацыі памірала працаўніца кінастудыі імя Горкага Валянціна. Рэзка схуднелая, знясіленае, яна прыходзіла на здымкі і ціха сядзела ў студыі. Развітвалася з усімі. Чым мы маглі ёй дапамагчы ў яе пакутах? Аднойчы Валя ціха прашаптала: «Вось бы яшчэ раз убачыць Ланавога ...». На нашу просьбу прыехаць артыст адгукнуўся і ў той жа дзень прыехаў! Высокі, статны, з букетам восеньскіх кветак ён ішоў па калідоры студыі да той, што яго падабала ... Гэта было свята для ўсіх, свята са слязамі. Асабліва шмат слёз было пасля таго, як Валянціна, убачыўшы артыста, працягнула да яго рукі, прашаптаўшы: «Ванечка ... Варава ...». Гэты дзень я буду памятаць заўсёды. І захоўваць падарунак Васіля Сямёнавіча, яго кнігу з дароўным надпісам. У мяне асабістае гора -умер любімы артыст. І я шчаслівая тым, што ён быў у маім жыцці.
Ірына Малчанава