பெற்றோர்கள் வாழ எப்படி தங்கள் சொந்த குழந்தை கைவிடப்பட்டது: பெற்றோர் கதைகள்

வாழ்க்கையில் பல்வேறு சூழ்நிலைகள் உள்ளன

உங்கள் சொந்த குழந்தைக்கு மறுப்பதை எழுதுங்கள். சிலர் முதலில் ஒரு குழந்தை விரும்பவில்லை, ஆனால் கர்ப்பத்தை குறுக்கிடுவது மிகவும் தாமதமாக இருந்தது. யாரோ கொடூரமான குரல் கொடுத்தார்

அம்மாவும் போப் அவர்கள் அத்தகைய சுமையை சமாளிக்க மாட்டார்கள் என்று முடிவு செய்தனர். ஆனால் என்ன பெற்றோரை உணர்ந்தேன்? எப்படி அமைதியாக வாழலாம், எங்காவது உங்கள் சொற்களஞ்சியம் என்று தெரிந்துகொள்வது, இது தாயின் கவனிப்பு மற்றும் தந்தை கவனத்தை காணவில்லை?

வரலாறு அம்மா, ஒரு அனாதை இல்லத்தில் தன் மகளை விட்டுச்சென்றது, பின்னர் அவளைத் தேர்ந்தெடுக்க விரும்பினேன்

பெண் தன் அண்ணாவை அழைக்கிறேன், ஒரு சிறிய நகரத்தில் கணவனுடன் வாழ்ந்தார். அண்ணா ஒரு ஆசிரியராக பணியாற்றினார், அவளுடைய கணவர் ஒரு பொறியாளர் ஆவார். ஜோடி ஒரு குழந்தை வேண்டும் என்று முடிவு, மற்றும் 9 மாதங்களில் ஒரு அழகான பெண் தோன்றினார் என்று முடிவு. ஒரு சில வருடங்கள் கழித்து, அண்ணாவும் கணவனும் நினைத்தார்கள் மற்றும் மகள் ஒரு சகோதரர் அல்லது சகோதரி தேவை என்று முடிவுக்கு வந்தார். இரண்டாவது கர்ப்பம் முதல் விட மிகவும் கடினமாக இருந்தது. ஆனால் அண்ணா கவலைப்படவில்லை, ஏனென்றால் எல்லாம் எப்போதும் மென்மையாக இல்லை. நீண்ட காலமாக நச்சுத்தன்மையற்ற நச்சுத்தன்மையற்றது, மருத்துவமனையில் பாதுகாப்பதில் பல முறை இடுகின்றன. ஒரு பெண் தனது தொப்பை வளரத் தொடங்கியபோது, ​​அவளுடைய கணவனுடன் அவளுடைய கணவனுடன் அவரது கணவனுடன் அவரது கைகளை அவனது கைகளை வைக்கவும், இளைய மகளும் உதைக்கவும் காத்திருந்தார். இது மிகவும் தொட்டு இருந்தது, மற்றும் அத்தகைய தருணங்களில் பழைய பெண் சத்தமாக கத்தி தொடங்கியது.

விநியோக தேதி அணுகப்பட்டது. அண்ணா தேவையான விஷயங்களை கூடி, அவளுடைய தாயார் பழைய பேத்தி பார்க்க வந்தார். பிறப்புக்கள் ஒப்பீட்டளவில் விரைவாகவும் எளிதாகவும் கடந்து விட்டன, ஆனால் சில காரணங்களால், அண்ணா புதிதாகப் பிறந்தவர் அல்ல. ஒரு பெண் வார்டுக்கு செல்லும்போது, ​​செவிலியர்கள் கண்களை எடுத்தார்கள், பிள்ளை எல்லாவற்றையும் கொண்டு வரவில்லை. அண்ணா நரம்பு, அதை புரிந்து கொள்ளவில்லை. பின்னர் திணைக்களத்தின் தலைவர் அவளுக்கு வந்தாள், அந்தப் பெண் கீழே உள்ள நோயாளிகளுடன் பிறந்தார் என்று சொன்னார்.

அண்ணா ஒரு முட்டாள்தனமாக உட்கார்ந்தார். தலையின் வார்த்தைகள் மெதுவாக அவளது நனவை அடைந்தது, என்ன நடக்கிறது என்பதை புரிந்துகொண்டபோது, ​​சுவர் மிதக்கிறது, அந்த பெண் மயக்கமடைந்தாள். பின்னர் கண்ணீர் இருந்தார், துன்பகரமான மன அழுத்தம் இருந்தன. தலையில் அவரது அலுவலகத்திற்கு அன்னா என்று அழைத்தார், கவனமாக படுக்கையில் உட்கார்ந்தார்:

நீங்கள் ஏற்கனவே ஒரு மகள் இருப்பதால் குழந்தையை கைவிடுவீர்கள். நீங்கள் ஒரு நோய்வாய்ப்பட்ட பெண் மீது செலவழிக்கும் அனைத்து படைகளும் அவளுக்கு என்ன பார்க்க வேண்டும் என்று கற்பனை செய்து பாருங்கள். நீ இளமையாக இருக்கிறாய், நீ என் வாழ்நாள் முழுவதும் ஏன் ஒரு சுமை சுமக்க வேண்டும்? நீங்கள் என் நோய்வாய்ப்பட்ட குழந்தைக்கு உதவ மாட்டீர்கள், எனவே உங்கள் குடும்பத்தைப் பற்றி யோசித்துப் பாருங்கள். நீங்கள் எடுத்துக்கொள்வீர்களானால் உங்களை உயிருடன் எரிக்குவீர்கள்.

அண்ணா என்ன செய்ய வேண்டும் என்று புரிந்து கொள்ளவில்லை. ஒரு நோய்வாய்ப்பட்ட குழந்தையுடன் என்ன வாழ்க்கை இருக்கும் என்று கற்பனை செய்து பார்க்க முயன்றார், கண்கள் உடனடியாக கண்ணீரை நிரப்பின. குழந்தையை விட்டு வெளியேற பயங்கரமானது, ஆனால் அத்தகைய ஒரு பெண்ணுடன் வீட்டிற்கு வர பயமாக இருந்தது. அண்ணா அமைச்சரவை வெளியே வந்தார், சுவர் எதிராக சாய்ந்து, கால்கள் பருத்தி மாறிவிட்டது உணர்ந்தேன் மற்றும் அவளை கேட்க மறுக்கிறேன். அவள் அதிசயமாக அவரது அறைக்கு வந்தாள், கணவனை அழைத்தாள்.

"அவள் இறந்துவிட்டால் அது நன்றாக இருக்கும், அவள் இறந்துவிட்டால் அது நன்றாக இருக்கும்." நாம் ஏன் அதை வைத்திருக்கிறோம்?

என் கணவர் சொன்னார்:

- எங்கள் வீட்டில், அத்தகைய ஒரு குழந்தை வாழ முடியாது.

வாழ்க்கை பிறகு

அவரது முடிவு எல்லாம் ஆதரிக்கப்பட்டது: தாத்தா பாட்டி, நெருங்கிய நண்பர்கள். கணவர் மாலை நாட்களில் அண்ணா தாமதமாக இருந்தார், அவர்கள் உண்மையில் மகப்பேறு மருத்துவமனையில் இருந்து தப்பித்தார்கள், அங்கு ஒரு சிறிய, பாதுகாப்பற்ற குழந்தை விட்டு. அண்ணா அவர்கள் காரில் எப்படி ஓடினார்கள் என்பதை நினைவில் கொள்வார்கள், பின்னர் கணவர் எரிவாயு மிதி அழுத்தி, அவர் விரைவாக குற்றம் காட்சியை விட்டு வெளியேற விரும்பினார். அண்ணாவின் மூத்த மகள் அவர் பிறந்தபோது சகோதரி இறந்துவிட்டதாகச் சொன்னார்.

முதல் வாரங்கள் அண்ணா மற்றும் அவரது கணவர் நடைமுறையில் இளைய மகள் பற்றி பேசினார், அவர்கள் மகப்பேறு மருத்துவமனையில் எறிந்தனர். மூத்த மகள் கேட்டால் அவர்கள் பயந்தார்கள், அது ஒரே வழி என்று சொன்னது.

இருப்பினும், அனாதை இல்லங்கள் மற்றும் போர்டிங் பள்ளிகளில் குழந்தைகளை கவனிப்பது எப்படி தெரியும். வல்லுநர்கள், வகுப்புகள், மருத்துவர்கள் உள்ளனர். மற்றும் வீட்டில் என்ன? நாம் இங்கே பைத்தியம்,

- நான் வாதங்களை ஒரு கணவனை கண்டுபிடிக்க முயற்சித்தேன்.

அந்த நேரத்தில், அவளுடைய அம்மா அண்ணாவுக்கு வந்தார். அவர் ஆதரிக்க முயன்றார், சரியான முடிவு செய்யப்பட்டது என்று கூறினார். மற்றும் தன்னை கீழே பார்த்து, மற்றும் பொதுவாக, அண்ணா மற்றும் அவரது மனைவி பார்க்க முயற்சி இல்லை. அவர்கள் ஒரு பயங்கரமான குற்றம் செய்த தங்கள் குடும்பத்தில் அனைத்து கூட்டாளிகள் என்று தோன்றியது, ஆனால் இன்னும் பொலிஸ் மூலம் பிடித்து இல்லை.

வீட்டில் ஒடுக்குமுறை அமைதி ஆட்சி. கணவன் வேலைக்குச் செல்லத் தொடங்கினார், பாட்டி குறைவாக இருந்தார், பார்வையிடும் வருகை. குடும்ப இரவு உணவுகள் இல்லை, ஒரு ஓட்டலில் நடைபயணம், இயற்கைக்கு பயணங்கள்.

"பல மாதங்களாக தூக்க மாத்திரைகள் இல்லாமல் தூங்க முடியவில்லை. கணவன் தனித்தனியாக தூங்கினாலும், நாங்கள் நடைமுறையில் தொடர்புகொள்வதை நிறுத்திவிட்டோம். நான் ஒரு பயங்கரமான மன அழுத்தம் இருந்தது, நான் வாழ விரும்பவில்லை. அநேகமாக, மூத்த மகளுக்கு இல்லை என்றால் என்னுடன் ஏதாவது செய்திருப்பார், "

- அண்ணா சொல்கிறது.

நம்பிக்கையற்ற தன்மையிலிருந்து, அந்த பெண் இணையத்தில் நிறைய நேரம் செலவிடத் தொடங்கியது. ஒருமுறை அரட்டை முழுவதும் வந்தவுடன், அதே பெற்றோர்கள் தங்கள் கதைகளை பகிர்ந்து கொண்டனர். அதை மிகவும் கடினமாக வாசிக்கவும். தம்பதிகள் தங்கள் நடவடிக்கைக்கு ஒரு தவிர்க்கவும் தேடும் தோன்றியது, ஆனால் அது இல்லை.

உங்களை மன்னிக்க முடியுமா?

பெற்றோர்கள் எழுதியதைப் படித்தால், அவர்களது சொந்த பிள்ளைகளை கைவிட்டு, பூமியில் உள்ள நரகத்தை புரிந்துகொள்ளத் தொடங்கினார்கள். இந்த மக்கள் சரியாக வாழ்கின்றனர், தங்கள் நரகத்தில். அவர்கள் தங்கள் செயலை பற்றி நினைக்கிறார்கள், ஒவ்வொரு நொடியும் வீசும் குழந்தையைப் பற்றி. ஆமாம், ஒரு குழந்தையை கடுமையான நோய்களால் உயர்த்துவதில் நம்பமுடியாத அளவிற்கு கடினமாக உள்ளது. ஆனால், நீங்கள் இதயத்தில் தீவிரத்தன்மையுடன் வாழ மிகவும் கடினமாக உள்ளது. பெற்றோர்கள் ஒரு நியாயத்தை கண்டுபிடிக்க முயற்சி: ஒரு சிறப்பு போர்டிங் பள்ளியில், ஒரு ஊனமுற்ற குழந்தை வீட்டில் விட நன்றாக இருக்கும், நாம் எந்த நேரம், படைகள், அத்தகைய ஒரு குழந்தை உயர்த்த நிதி வாய்ப்பு இல்லை. ஆனால் இந்த சாக்குகள் அனைத்தும் நிவாரண வரவில்லை.

குழந்தைகளை விட்டுச் சென்ற பெற்றோர் ஒவ்வொரு நாளும் கேளுங்கள்: "நான் செய்ததைப் பற்றி நான் எப்போதாவது மன்னிப்பேன்?". ஆனால் பதில் தெளிவாக உள்ளது. நிச்சயமாக, அத்தகைய ஒரு செயலின் மன்னிப்பு இல்லை.

போர்டிங் ஸ்கூலுக்கு வருகை

அத்தகைய ஒரு வளிமண்டலத்தில் வாழ தாங்க முடியாதபோது, ​​அண்ணா தனது இரண்டாவது மகள் எங்கே வாழ்கிறார் என்பதைப் பார்க்க முடிவு செய்தார். முதலில் அவர் கதவை அணுகினார், பின்னர் அவர் ஊழியர்கள் சந்தித்தார், அவரது குழந்தை அங்கு எப்படி கேட்க தொடங்கியது. சில சமயங்களில் நான் வெளிச்சத்தில் செய்த ஒரு சிறிய மனிதரைப் பார்க்க தயாராக இருந்தேன் என்பதை உணர்ந்தேன்.

"நான் அவளை பார்த்தபோது, ​​என் இதயம் ஒரு கட்டி விழுந்தது. அவள் எனக்கு மிகவும் ஒத்திருந்தாள். நான் வேறு ஒருவரின் குழந்தையை பார்க்க நினைத்தேன், ஆனால் அது என் மகள், "

- அண்ணாவின் பார்வையில் கண்ணீர் நினைவூட்டுகிறது.

அந்த பெண் தப்பித்தாள், அந்த பெண்ணுக்கு கூட வரவில்லை. ஆனால் அவரது எண்ணங்களிலிருந்து தப்பிக்க இயலாது. மெதுவான இயக்கத்தில் படத்தில் இருந்து காட்சிகளாகவும், இளைய மகளுடனான ஒரு வெட்கக்கேடான விமானத்திற்குப் பிறகு முதல் சந்திப்பில் நினைவகத்தில் ஒவ்வொரு நிமிடமும் அவர் உருட்டினார். அண்ணா மற்றும் போர்டிங் பள்ளியில் மீண்டும் இழுத்து இழுத்து.

அண்ணா தொலைவில் நின்று, தன் மகளை பார்த்தார். இங்கே அது எங்காவது பார்க்க ஆர்வமாக உள்ளது, பின்னர் அது என் உணர்வுகளை போகிறது போல். ஒரு பெண் போர்டிங் ஸ்கூல் ஒரு பெண்ணுக்கு வந்தது. "நான் யாரையும் தேவையில்லை என்று குழந்தை புரிந்துகொள்கிறது," என்று தொழிலாளி கூறினார், அண்ணா ஓடிவிட்டார், அண்ணா வெளியே ஓடிவிட்டார்.

அண்ணாவின் வீடுகள் அவருடைய கணவனுக்கு தீவிரமாக பேசுவதற்கு காத்திருந்தன. அவர் போர்டிங் பள்ளியில் இருந்தார் மற்றும் அவர்களின் மகளை பார்த்தார் என்று அவர் நேர்மையாக ஒப்புக்கொண்டார். "நாங்கள் அவளைத் தேர்ந்தெடுப்போம்," அண்ணா சொன்னார், அவளுடைய கணவர் நான் ஒப்புக்கொள்கிறேன் என்று சொன்னார். முதல் முறையாக, அண்ணா நிவாரணமடைந்தார். அவர்கள் ஒரு முடிவை எடுத்தார்கள், அது ஒரே உண்மைதான்.

விபத்து நம்பிக்கைகள் மற்றும் புதிய திட்டங்கள்

அண்ணாவும் மனைவியும் மூத்த மகள் சொல்வதைப் பற்றி விவாதித்தார்கள். அவர்கள் இளைய மகளுக்காக ஒரு சிப், ஆடைகள், பொம்மைகளைத் தேர்ந்தெடுத்தார்கள். பெற்றோர்கள் சேகரிக்கப்பட்ட ஆவணங்கள், போர்டிங் பள்ளியில் வந்தது. பின்னர் அழைப்பு ரங்க், குடும்பத்தின் அனைத்து நம்பிக்கைகளையும் கடந்தது. அந்தப் பெண் தொற்று நோயால் இறந்துவிட்டதாக அறிவித்தார்.

"நான் நடந்தது என்று குற்றவாளி. நான் ஒரு நோய்வாய்ப்பட்ட குழந்தைக்கு ஒரு அம்மாவாக இருக்க விரும்பவில்லை, என் சொந்த சிறிய மனிதனை மறுத்துவிட்டேன். அவள் வெறுமனே இன்னும் வாழ விரும்பவில்லை. "

- ரிடால் அண்ணா.

கணவர் பணியிட முயன்றார், அருகில் இருந்தார், ஆனால் அண்ணா இளைய மகளின் மரணத்தை அனுபவிப்பது மிகவும் கடினம். ஒரு நாள் அவர் தனது மனைவியை அணைத்துக்கொண்டு, "அந்தப் பெண்ணை செய்வோம். போர்டிங் பள்ளியில் எவ்வளவு மறுப்பது நான் பார்த்தேன்? ".

அவரது கணவர் மற்றும் அண்ணாவின் பெற்றோர் வந்தனர். காலையில் வரை, ஒரு குழந்தையை ஒரு தீவிர நோயால் கல்விக்க மற்றும் உயர்த்துவது எப்படி என்பதை அவர்கள் பிரதிபலித்தனர். எல்லோரும் ஒன்றாக இருந்தார்கள், எல்லோரும் சமாளிப்பார்கள் என்று அனைவருக்கும் தெரியும்.

இப்போது குடும்பத்தில் ஒரு பெண் கீழே நோய்க்குறி கொண்ட ஒரு பெண் வாழ்கிறார். அவள், சன்னி போல, ஒவ்வொரு காலை காலையிலும் தங்கள் வீட்டை விளக்குகிறது. அண்ணாவும் கணவனும் வாழ்க்கையின் அர்த்தம் இருந்தனர், ஆத்மாவின் மூத்த மகள் இளைய சகோதரியில் கிடைக்கவில்லை.