W lipcu 1944 r. Pierwsza część Bałtycka odbyła się operacja Shaulian.
Celem było odcięcie niemieckiej grupy Armii "w krajach bałtyckich ze wschodnich Prusów Wschodniej. Początkowo armia Czerwona towarzyszy sukces - wyszła do zatoki Rygi i oddalił siły Wehrmacht. Na początku sierpnia wróg wyciągnął świeżą siłę i poszedł do kontr-ofensywy. Szef Niemców udało się utrzymać, ale radziecki ofensywa została również zatrzymana.
Skoncentrowane ciosy zbiorników i wrogów piechoty nadal sprawdzał sowiecką obronę na siłę. Do końca sierpnia Fritz pchnął oddziały armii Iwana Bagramji z wybrzeża Zatoki Rygi. Wiadomość ziemi z armią "Północnej" armii, która spadła wcześniej, udało się przywrócić.
Ale siły Wehrmacht nie były nieskończone. Dlatego o na początku września 1944 r. Ofensywa wyczerpana. Wróg przeniósł się do obrony.
Na Bałtyku z przodu był tymczasowy wytchnienie. Przeciwnicy prowadzili bitwy o znaczeniu i przygotowywane na nową bitwę.
Obie strony aktywnie prowadziły eksploracja. Radziecki głośniki regularnie poszli do niemieckich pozycji "języków".
W nocy z 9 września zwiadowcy oddziału karabinu 3RD przez kolejne "źródło informacji".
Grupa była prowadzona przez dowódcę stacji plutonu strażnika inteligencji Guards Junior Sergeant Peter Marchuk.
Guard Junior Sergeant Peter Marchuk.23-letni oficer wywiadowczy był z przodu od 1941 roku - udało się grać i pokazać się. Tydzień przed tą halterą otrzymał porządek chwały 3 stopień. Więc polecenie oceniło wczesne wyczyny młodszego sierżanta.
Marchuk skompilował plan bitwy. Tym razem Rekonnaissance miał działać przy życiu, a nie spokojnej soku. Wojownicy byli podzieleni na trzy grupy. Podczas gdy pierwszy atakuje niemiecki wykop na czole, pozostałe dwa uderza w boki.
Gwardsmen, wykorzystując niespodziankę, chwytać "języki" i cicho się rozpuścić w nocy. Wcześniej taka taktyka doprowadziła do sukcesu. Ale tym razem wszystko poszło inaczej.
Marchuk kierował pierwszą grupą. Jednak nie miała czasu na rozpoczęcie ataku - Niemcy zauważyli wojownicy wcześniej. Ponieważ otaczający skutek został utracony, pozostał to do zabrania arogancji.
Zamiast wycofać się, strażnicy nagle pękli do rowu wroga. Najlepsi przyjaciele oficerów wywiadowczych są granaty. Nasz nasz Fritz nie żałował. Odrzucił row i był pełen zabitych i rannych. W tym samym czasie, grupy flankowe weszły do bitwy.
Ale szok na wroga trwał długo. Po odzyskaniu Niemcy rzucili się do zwiadowców. Walka ręczna.
Marchuk walczył jak lew. Pomimo obrażeń odebranych na początku bitwy, kontynuował walkę z wrogiem - rzucanie pozycji wroga z granatami, strzelaj do Niemców z maszyny. Ale siły młodszego sierżanta nie były nieograniczone. Od utraty krwi osłabił. Niemcy chwycili go, ale pilnowanie strażników rzucili się do nich i pokonali dowódcę.
Bitwa nie przestała. Marchuk nadal walczył z ramieniem na ramieniu swoim wojownikami. Kiedy otworzył się na nich karabin maszynowy, junior sierżant zniszczył jego obliczenie granatami. Ale otrzymał dwóch innych rannych.
Do tego czasu świeże siły wroga zaczęły płynąć do wykopu. Niemcy próbowali chwycić wspólnik osłabionego scout i przeciągnąć go do najbliższej bludge.
Zrozumienie, że przyjaciele bojowych nie będzie już mieć czasu, aby mu pomóc, Marchuk rzucił dwa ostatnie granaty. Eksplozja widoczna w ogóle obok niego.
Młodszy sierżant otrzymał dwie ciężkie obrażenia, wszyscy otaczali jego Niemców zginęli lub ranni.
Zrozumienie, że "język" nie będzie w stanie wziąć, urzędnicy sowieckiej inteligencji zaczęli marnować. Ranny, wyciągnęli swój półnoślany dowódcę z rowów i chodził do pozycji radzieckich. Prawda, bez trofeów, nie odejdzie - dwa pojazdy wroga chwyciły z nimi.
Chociaż nie mogłem wziąć języka między interpretacją, bojownicy zatrzymali ponad dwadzieścia pięciu żołnierzy i funkcjonariuszy przeciwników. Uczestnicy operacji przedstawili nagrody.
Dla bezprecedensowego wyczynu Peter Marchuk przedstawił tytuł Bohatera Związku Radzieckiego. W międzyczasie leżał w szpitalu, został przekazany kolejność czerwonej gwiazdy. To uzgodnienie nagrody otrzymane za udane działania w sierpniu.
Znaczenie, strażnik junior sierżant wrócił do budowy. Walczył we wschodnich Prusach, aw lutym 1945 r. Otrzymał porządek chwały drugiego stopnia. Ale bohatera Związku Radzieckiego Marchuk stał się tylko 23 marca 1945 r.
Odważny oficer wywiadowczy zakończył wojnę w randze strażnika niemieckiego. Po demobilizacji wrócił do ojczyzny - do regionu Tiumeń.
W pokojowym życiu Peter Marchuk pracował jako główny inżynier w służbie domowej kombajnu. Według wspomnień jego ludzi, którzy go znali, była to wysoka, duża, silna i bardzo miła osoba.