Warunkowa granica atmosfery i przestrzeni zewnętrznej jest uważana za linię kieszeni o wysokości 100 kilometrów. Nad tym poziomem powietrze staje się zbyt rzadkie, a więc urządzenia aerodynamiczne są takie jak samoloty mogą pozostać w locie, będą musiały rozwinąć prędkość równą pierwszej przestrzeni. To sprawia, że lotnictwo na takiej wysokości niemal bez znaczenia.
Jednak w rzeczywistości rzadko, który samolot wzrasta powyżej 10-kilometrowego wysokości. W mezosfery ziemi, na wysokości 50-80 kilometrów, powietrze jest już tak rozwiązane, że tylko wyspecjalizowane samoloty mogą się tam poruszać, a nawet balony odbywają się w locie z trudem. Użyj tych wysokości przy użyciu korzyści pozwolą mikrodronom nowego projektu, które zespół Igor Bargatina z Uniwersytetu Pensylwanii prezentowane na stronach zaliczek naukowych.
Aby zademonstrować koncepcję koncepcji, autorzy używali dysków małych (sześciu milimetrów w średnicy) wycinane z światła, przezroczysty tereftalan polietylenowy (PET, jest majlar lub loven). Dolna strona kręgów była pokryta cienką warstwą nanorurów węglowych. Umieszczone w komorze próżniowej, w której symulowano gęstość powietrza na wysokości mezosfery, takie urządzenia mogły pozostać w locie z powodu energii promieniowania padającego - zarówno laserowego, jak i zwykłego słonecznego.
Faktem jest, że nanorurki węglowe są wyjątkowo wchłaniane przez przeszłe promieniowanie, zauważalnie rozgrzewające. Powoduje to, że lokalny wzrost temperatury powietrza pod dyskiem, który z kolei tworzy podnoszenie kierunkowe, które posiada miniaturowy dysk w powietrzu, jak gdyby latająca "płaszczyzna dywanowa" z bajki.
Lewitacja cząstek mikroskopowych z powodu nierównego ogrzewania do światła nazywana jest fotoforeza, a według autorów najpierw udało im się osiągnąć stabilność takiego lotu. Obliczenia pokazują, że takie mikrodony mogą być przez długi czas, nie spędzać energię, pozostań w powietrzu na dużej wysokości i przenoszą miniaturowe narzędzia na pokładzie.
Źródło: Naked Science