Czasami dzień dłuższy niż rok, czas kłamie, a wydaje się, że wszystkie bitwy są stracone ...
Marzec - kłamca. Przedstawia to, co było lojalne w lecie, a faktycznie potajemnie szturchając geniusza zimy. Chmury już chodziły lato, puste, ale nagle było zimno, grubali się i poszli raczej dziwny deszcz - z nieba było luźne, w śnieżnej pewnej pewności. Deszcz trwał cały dzień, aż w końcu doprowadziły złote plamy.
Jednak następnego dnia rano rumianek podniesiony i odwrócił swoje białe i żółte radary na słońce, róże zostały zebrane, a czarne żary wszedł do jakiejś artystycznie podniesiony rozkosz. Przez pachnące kwiaty gotowanych pszczół, wiecznie wzburzone kurczaki z kurczakiem dymu Pan Athanasius wyszedł z nagłówku na spacer.
W minionym tygodniu był mięso, nasze górskie pieczone mięso na węglach. Według tradycji odbywa się to w czwartek, zwany Cycopemti, - na cześć "cykli", tłuszcz pali wzrasta z brazieru z upieczonego jagnięcego, który był karmiony, i może teraz jeść żywiołowi greckich bogów. "Pan młody w tym czasie Baran i wino jest szczególnie miękkie".
Mięso Mr. Jason Peki jest nie tylko w czwartek, ale także dodatkowo w sobotę.
- Jason, jesteś taki smaczony mięso? - Pan Athanasius był zaskoczony.
- Nie! - odpowiedział Jason.
- Co robisz?
- Prowadzę złe duchy!
***
Agora jest pełna niedrogich przyjemności. Wina Wina, oliwki, oliwki są długie. Rodzynki na jedzenie i wino. Wystąpiły niektóre wspaniałe transformacje: rzodkiewka osiągnęła rozmiar jabłka, a cukinia, przeciwnie, stała się nagietkiem. Była halwań różnych gatunków - czekolada, wanilia, czekolada-wanilia, z migdałami, z pomarańczowymi plasterkami zucatów.
"Dlaczego nie zadzwoniłeś do mnie wczoraj, Maryo?" - ściśle kwestionowana dziewczyna pani andromache. - Czekałem cały wieczór!
Maryo nieśmiało odpowiedział:
- A jeśli powiem, że zapomniałem?
- Potem dobrze - Andromach natychmiast złożył broń. - Natychmiast powiem!
***
Pani Eustafia pochwała pani Vasho jej męża, sprzedającego ubrania Costa. Sam Kostas, najbardziej stylowy sprzedawca Agory, stał w pobliżu, dobrze czesany, rozbił się w modnej koszuli i słuchał ostrożnie. Ostrożnie słuchał rozmowy przyjaciela Peryklesa Costas, długotrwałe zdrowe z tak ciemną twarzą, jakby był potarł ciemnobrązową farbę.
- Który Costas jest wspaniałą osobą! - Podziwiała Eventhia. - Rzadko spotykany!
"Dobry", zgodził się Vaso.
Perykles uśmiechnął się i powiedział wyraźnie.
Słowo wzięło koszt:
- Rzeczywiście, jestem ... Nigdy nie dostrzegam moich klientów jako klienta ... wszyscy są rodzimymi ludźmi!
"Dobrze", przerwał mu Vaso ", ale jest jedna wada". Pali i ukrywa papierosy.
"Ale ..." Eustafia rozłożył ręce.
- Po trzecim ataku serca! - Vaso podniesiony głos.
Eustafia przycisnęła rękę do serca.
"Nic nie ukrywam" - Ułożył Kostas.
- Nie chowaj się? Cóż, tash torba! - krzyknął, drażniący, Vaso.
- Nie torba i sprzęgło! - Świecące w odpowiedzi na Kostas.
Otworzył sprawę na punkty, zademonstrowano - "Puste", otwarty na przemian kilku gałęzi jego "sprzęgła": pusty, pusty, pusty. Vaso spojrzał na niego sarkazmem.
- pusty? A co to jest? - Wygrała dwa papierosy z niewidzialnej kieszeni.
- I to ... To było tutaj.
- Co boisz się palić przed żoną? - Dołączył do rozmowy.
- Och, ty, meduzy ... dlaczego dołączasz? Co to jest ironia?
- do tego, że na przykład, mam - Perykles pokazywały na mojej szerokiej piersi, - nie ma zawału!
"Oczywiście, że nie" - sprzeciwił go Kostas. - Ponieważ ty, Perykles, - leniwy! A atak serca jest medalem pracownika!
- Cóż, tak, cóż, tak ... i najczęściej - miel się - dodał Vaso i natychmiast odwrócił się.
***
Meneli stali przy przyjęciu apostoła i próbowali dowiedzieć się o cenę ziemniaków. Apostoł nie odpowiedział.
- Nie zauważasz mnie! - Obrażono przez Meneli.
"Czym jesteś, co ty - obudziłeś apostoł. - Byłem tylko ... uh ... w jego świecie. Teraz jestem całkowicie w twoim.
***
Nectarius sprzedał truskawki z Elidy i Latuk, krzyczały na całej Agory:
- Zapraszamy! Zapraszamy! Kup Latuke! Draktowanie mięsa! Odmiana truskawkowa "lekarz" z stolicy truskawkowej świata! Nigdzie tam są truskawki, z wyjątkiem elide!
- Jak gdziekolwiek nie ma truskawek, "sprzeciwił się stavros Zakumakis. - A co z ahey? Ahasey truskawka?
"Cóż ..." W każdym razie nectarian nie byli zakłopotani. - Ale Elida to ojczyzna truskawek. Truskawki i Igrzyska Olimpijskie!
"Przy okazji, o mięsie", rozmowa Yakumakis, która chciała drapać języka. - Opowiem ci historię. Na CycopMPT, zwany jego wioską, brat. Mówi - wyobraź sobie sytuację. Przyszedli tylko węgle, mięso jest gotowe, zadzwoń do znajomych i zgłaszać, że Fotius zmarł, mój przyjacielu w dzieciństwie. Fotis to litość, ale ... i mięso jest litością. Co robić? Pytam Radę.
Stavros po raz pierwszy zatrzymał się. Zapytał Netara z roztartością:
- A jaką poradę go dałeś?
- Powiedziałem - Jar Meat! Blokuj w ogniu! Jeśli Fotius żył, również śpiewał.
Oczywiście, Stavros była zadowolona z szerokości jego poglądów.
"Wyczyść", westchnął Nectarium. - Co było mięso? Jeziora?
Stavros wpatrywał się w niego w zdumienie, mówią, szerokość szerokości, ale w tym samym stopniu.
- Czym jesteś. Nie pytałem - był jak żałoba.
***
Młody Grecki, Tonya, na długich nogach, nazywany, jako komar, zapytał Netary:
- Dlaczego masz tutaj truskawkę, - dziewczyna rozłożyła swoje dłonie, aby pokazać, jakie są nektary truskawkowe, - a mój dziadek jest taki: dziewczyna poruszała się z dużą i indeksową palcami, pozostawiając między nimi bardzo mała odległość. - Otwórz swój sekret!
- hmm! - Netara przestrzegała wysoko, z antykami i głośnymi i głośno wyczyszczone, jakby złożyło oświadczenie:
- Moje truskawki ... jest jednocześnie stalowa i słodka! W ustach przyjemność, w duszy pożądanie ... Jednak wystarczająco! Wystarczy, aby opisać. Moim sekretem jest to, że jestem dumny z mojej truskawki!
- O! - zaskoczony taką niespodziewaną know-how girl-komar. - Bądź dumny?
- Tak, jestem dumny, - powiedziała Netara i dodana do półnki poniżej:
- Jestem dumny ze wszystkich jagód, ale wybieram tylko na sprzedaż tylko na sprzedaż ...
***
Prokokiy wylał wino w okulary. Sucha pianka, naśladując szampana, tworząc odpowiedni nastrój. Prokoki pili i zapalił, jakby został połknięty, ale ciekły ogień.
- Pey, - rozdawane następną porcję Manolhis.
- Być może powstrzyma się jeszcze - odmówił Manolis. - Już piłę dwie szklanki.
"Nic, pij", procopie skinął głową. - Bóg kocha dziwne.
***
Drzewa kwitnął wzdłuż dróg, trawa - krajobraz Sllitte, sika z mlekiem, miodem i winem, ale w jednym miejscu, gdzie nasiona rosną, a niektóre długie żółte kwiaty, z jakiegoś powodu pachnie jak region Pskov jest ścisły, bardzo zielony wilgoć. Złapałem się, że zbuduję trasę, aby przejść przez to miejsce, nawet jeśli było niewygodne.
***
Prokokiy doprowadził aktywny handel: Uciągnie argumentowane pani Aspatią, że wypchane kalmary jest lepsze smażone, okresowo rozproszone, pojawiły się w jakim celu, czyli wąską ścieżką między licznikiem i krzyczym:
- Kup teraz, płacić nigdy!
Zaznaczam mnie, dowód został umieszczony Pauza Burlesk. Włożyłem przede mną z moją dłoń, potem zamieniłem go do książki, wskazując, gdzie miałem parkować.
- Gdzie byłeś? - zapytał Uglyrznno. - Dawno nie widziałem!
"Więc więc widziałem tydzień temu", zacząłem usprawiedliwiać, ale dowód został przerwany majestatycznym wyglądem "Miałem na myśli". "Patrz", dowód pokazany na usuwającym starym człowieku w jasnej kamizelce, przestronnych spodniach, z mięsożernymi Lys. - Poprosił mnie, żebym przedstawić go kobiecie, żeby zrobić masaż! Wyobrażać sobie?
- A ty?
- zasugerował jeden lub dwa. Kołdra. I odmówił!
- Tak co? - Grałem dowód proof.
- Dokładnie! Dać mu dwadzieścia lat! Świat oszalał! Dwudziestoletni! - Baured dowód. - Sorokheletnaya nie pasowała do niego.
"Im lepsze dla czterdziestego", zauważyłem.
Prokokui rozglądał się, byłem już odwrócił się, by odejść, ale chwycił mnie za łokieć. Patrzyłem na twarz z wyglądem Pythia - pijany i wnikliwy.
- Poczekaj. A co?
- Co się ze mną stało?
- Jesteś smutny. Nie kłóć się! Jesteś zasmucony. Widzę - jesteś psychicznie przygnębiony. Powiedz mi.
- Cóż, nie byłem w domu przez długi czas, nie widziałem krewnych i przyjaciół ...
- Dość! - przerwał mi dowód. - Zrozumiałem: brakuje ci korzenia. Co robisz? Top! Wszystko się zmieni. Wszystko będzie dobrze! Na pewno!
- na pewno? - Zapytałem z uśmiechem. "Przysięgam na duszę mojej matki" - odpowiedziała Prokopii poważnie. - Kontynuuj walkę.
Czasami dziennie dłużej niż rok, czas kłamie, a wydaje się, że wszystkie bitwy są rozgrywane, ale dziwnie wystarczająco, życie nadal uczy sztuki wojskowej nawet pokonanej.