Kino wojskowe jest dobre i inne. Czas Wybrał 13 ważnych filmów, którzy warte przeglądania w dniu obrońcy Ojczyzny.
"Freak Dźwigi" (1957)
Co: nieśmiertelne klasyki radzieckiego kina miłości podczas wojny.
Ten kultowy film Michail Kalatozova na sztuce Parewright Viktor Rosowie nadal pozostaje tylko jednym z dwóch taśm domowych, który otrzymał najwyższą nagrodę Festiwalu Filmowego Cannes w całej swojej historii. Taka wysoka ocena nie jest zaskakująca - historia miłości, mieszkania, separacji i gorzkiego smaku zwycięstwa, grana przez wybitny duet SAMOILOV-BATALOV i strzał przez kamerę genialnego operatora Urusvsky, mimo swojej stylistycznej innowacji, ma wszechstronny wartość. Sadder, że zasłużona chwała "latać dźwigami" nabył przede wszystkim w Europie, pozostając na razie zbyt "inteligentne" obraz dla sowieckiego przeglądarki. Dziś, na szczęście nikt nie ma wątpliwości - jest to jeden z największych wojskowych dramatów w historii kina.
"Ivanovo Dzieciństwo" (1962)
Co: spojrzenie na wojnę oczami dziecka od reżysera №1 w Rosji.
Pierwszy pełnometrażowy film Andrei Tarkovsky zbierał zebrać złoto na festiwalu filmowym w Wenecji i przepisał nazwę reżysera w podręcznikach kinowych. Ale historia 12-letniego oficera inteligencji Ivan (piercing debiut Nikolai Burlyaev), który przyszedł do przodu po śmierci całej rodziny, początkowo umieścić zupełnie inny dyrektor. Tarkovsky silnie ryzykował, dbając o materiał z otworem w budżecie, a pociąg "nieudany kino", ale emocjonalny wpływ obrazu przewrócił wszystkie negatywne oczekiwania: "Dzieciństwo Ivanovo" pokazuje jeden z najdokładnych portretów psychologicznych nastolatek , na zawsze ranna wojna.
"Check Road" (1971)
Jaki jest uczciwy film o tym nie tylko bohaterowie wygrywają wojnę.
Podobnie jak wiele taśm "Thaws", który zaproponował swoje poglądy na kluczowych wydarzeniach w historii kraju, obraz Alexei Niemiec odbył się przez długi czas "na półce", wydany tylko w wynajem 1986 roku. We wszystkich sympatii dyrektora dla swoich bohaterów, z których jeden był czerwony armenian poddał się przez Niemców - współpracownika, który otrzymał szansę odkupienia od głowy partyzjskiej drużyny. Jednakże jest jednak głęboko humanistyczny charakter tak niejednoznaczny, ale od nieistotnej prawdziwej fabuły z historii Wielkiej Wojny Patriotycznej i sprawia, że film jest tak istotny w naszych czasach: kiedy historyczna przeszłość jest odsłonięta pod każdym względem rewizją, nie będzie to Bądź zbędny, aby przypomnieć, że zwycięstwo jest nie tylko bohaterami.
"... i Dawns tutaj są ciche" (1972)
Co: szybki film o dziewniach w wojnie.
Podobnie jak ta sama nazwa Boris Vasilyeva, wstążka Stanislav Rostotsky o pięciu zenitirów i ich dowódcy, który dał nierówną walkę z Niemcami-Sabloturami w Karelińskim Lesie, stał się prawdziwym hitem radzieckiego wynajmu i nadal wymieniono wśród ulubionych obrazów Rosjan o wielkiej wojnie patriotycznej. Los dziewcząt zapisał się do armii prosto z ławki szkolnej, nosi w tej historii celowo uogólnione postać - a dzięki temu powoduje, że widz nawet silniejsze emocje. Płaczemy, ponieważ są to betonowe Zhenya, Rita, Lisa, Galya i Sonya umierają z rąk faszystów, a ponieważ same życie w obliczu młodych i pełnych jasnych nadziei na dziewczyny wychodzi pod bezlitosnym uciskiem wojny.
"Deer Hunter" (The Deer Hunter, 1978)
Jakie są klasyki amerykańskiego kina na bezbożnych obrażeń wojny wietnamskiej.
Epic Trzygodzinna tkanina Michaela Cimino została zarzuciła, że jego skandaliczna scena jest gra amerykańskich więźniów wojennych w rosyjskiej ruletce - nigdy się nie stało w rzeczywistości. Ponieważ dowody w obronie filmu nie zostały przedstawione, jest całkiem możliwe, że ambitny reżyser również przyniósł, zmuszając młodych de niro i Wacken, by wysadzić kulę w świątyni. Jednak z punktu widzenia samego obrazu, który zajęł pięć Oscarów i stał się najjaśniejszym przykładem kina antywojennego, nie ma nawet żadnej wartości: w historii życia pracy fabryki, której Los okazał się brutalizować w Wietnamie, metafora ruletki jako szaleństwo wojny jest odczytywane bez zarzutu.
"Idź i wygląd" (1985)
Co: nauczyciel prawdziwy film o horrach operacji karnych nazistowskich.
Podobnie jak "dzieciństwa Ivanovo", "Idź i zobacz" rozmawia o wielkich oczach domowych nastolatka - Białorusijska Fleere Choy, która była świadkiem działalności niemieckiej eskadry śmierci. Jednak żadna symbolika i estetyczna doskonałość Tarkowskiego nie znajdziesz tutaj. Wręcz przeciwnie, dyrektor, element Klimova, w pewnym sensie, w pewnym sensie, ułożone kino, dając okropności wojny w pełny wzrost filmu. Podobnie jak mieszkanie, przerażająco znaczająco grana przez Alexei Kravchenko, kiedyś widać, zapomnij o nich już nigdy nie zadziałają.
"Pluton" (pluton, 1986)Co: Przykłady filmu, które w wojnie jest główną bitwą - dla duszy żołnierza.
Na kamień Oliver, ponad rok, który służył jako część podziału piechoty podczas kampanii wietnamskiej, "pluton" stał się wiele przełomowych prac: obraz otrzymał główne nagrody przemysłu filmowego zachodniego, od Oscara do "Złoty Globe ", a kamień w końcu założył się jako bezkompromisowy dyrektor. Jednocześnie jego film, opowiadający o trudnych relacjach żołnierzy w ramach jednego plutonu, chociaż bezdapalne szczegóły życia wojskowego i ogólnie są symboliczne i w pewnym sensie nawet charakteru religijnym. Pomimo prawdopodobieństwa życia żołnierzy, bezprecedensowe w kinie amerykańskiej (patrz "Łowca On Deer"), Ogólne Obietnica Kamień w filozoficznie uniwersalnym: Nie ma nic heroicznego w wojnie, a znana walka o dobroci ze złem występuje przede wszystkim w sam człowieku.
"Metalowa powłoka" (pełna kurtka metalowa, 1987)Jakie są potężne oświadczenie antywilitarskie z autora "Space Odyssey".
Słynny obraz Stanley Kubrick na temat tego, w jaki sposób w USA z skarży Mamajniki uprawiają zabójców w Wietnamie, od dawna spędził na szczytach głównych filmów antywojennych wszechczasów. Jednocześnie jest to imponujące tutaj na pierwszym miejscu, a nie naturalistyczne sceny bojowe, ale epizody szkolenia wojskowego, prowadzone pod kierownictwem fanatycznego sierżanta Hartman. Skupienie oficera, który przeniknie zespoły budowlane z wybranymi przekleństwami i prowadzi do szefów rekrutów nazwisk słynnych przestępców jako przykładów naśladowania, nadal nie straciły ich efektu ani znaczenia. Jak również sam film, wyobrażając sobie linię pod rozumieniem wojny wietnamskiej przez amerykańskich filmowców XX wieku.
"Cienka czerwona linia" (cienka czerwona linia, 1998)Co: epickie kino Boga w wojnie.
Z tym obrazem jeden z najwybitniejszych i nikogo takich jak katalogi New Hollywood - Terrence Malik - wrócił do kina po 20 latach wolontariuszy pustelnika. Jego trzygodzinne epickie wojskowe formalnie obejmuje tylko jeden odcinek z wieloetapowej bitwy o Guadalcanal. Jednak przyszły autor "Drzewa Życia" już produkuje oznaki wielkiego stylu, który w pełni ujawni w jego przyszłych taśmach: okazuje się kamerę od aktorów do palm i robaków, wykorzystuje ausover jako główne narzędzie Narracja i piece zaciekłe scena bitwy pod wstawki dokumentalne z dzikiej przyrody na świecie. Jednym słowem, po zepsuciu wszystkich ustawodawstw gatunku i opracowany przez koncepcję branży, maluje prawdziwy film poetycki, w którym konie zapobiegają koni, ludzi, a między liniami nagle łamie prawdę częstotliwością o Sad urządzenie tego świata.
Waltz z Bashir (Vals im Bashir, 2008)Jakie jest uznanie żołnierza izraelskiego o niejednoznacznej obudowie w historii kraju.
Podobnie jak "pluton" Oliver Stone, "Waltz z Bashir" jest całkowicie i w pełni opierający się na osobistym doświadczeniu swojego dyrektora Ari Folman, na początku lat 80. uczestniczących w województwach w Libanie po stronie Izraela. Ponadto film jest praktycznie dokumentalny, odwracając się do konfesjonału samego samego folmina i jego kolegów, że przeżyli, że są 19-letnimi piechnistrzami podczas znanego masakry w obozach Sabra i Shatila. Wyjątkowy w tym kinie można nazwać dużo, począwszy od już wspomnianego tonu i zakończenia unikalnym stylem animacji zaprojektowanym specjalnie dla obrazu. Jednakże, jak w słynnym dokumencie dowodem "Shoa", bardzo ważne jest, aby najważniejsze jest uznanie realizacji okrucieństwów - krok, na którym same państwa, które w nim uczestniczyły, nie udało się iść.
"Lord of the Storm" (The Hurt Locker, 2008)Co: dni powszednie amerykańskich saperów w Iraku od twórcy "na grzbiecie fali".
Przed Catherine Bigelou Cinema (nie wspominając o literaturze) więcej niż raz stosowane do tematu "wojny - główny lek ludzkości". Ale sukces "Władcy Storm", który zdobył sześć premii Oscara, nie w nowości konfliktu, ale w codziennej intonacji, z którą opowiedziano tę historię. Bigelou, będąc autorem niezwykle dramatycznych bojowników i thrillers politycznych, po raz pierwszy w jego kariery wycofuje się ze zwykłych technik i usuwa napięte kino o osobie i jego powołaniu (przełomową rolę Jeremy'ego Rennera, znanego na filmach Marvel), W którym wojna Irakijska służy tylko niezbędnym tłem. A oto cuda: bez niepotrzebnego dramatu, przy pomocy ręcznie wykonanej kamery i mocno zestrzeloną działkę, okazała się zdegenerowanego portretu nowoczesnego amerykańskiego, który pozwaliby sobie.
"Dla przyczyn sumienia" (Hacksaw Ridge, 2016)Co: kino humanistyczne dotyczy zwycięstwa ducha nad horrem wojny.
W tym celowo melodramatycznym obrazie, z którym Mel Gibson wrócił do reżysera po dziesięcioletniej wygnaniu z Hollywood, pozornie zbyt wielu pięknych żołnierzy, pięknie latający w pięknie usuniętych kątach pod pięknie wypowiedzianymi słowami. Właściwie, po otwarciu sceny bojowej, możliwe jest zdecydowanie, że mamy kolejne żurawiny o amerykańskim patriotyzmie, w którym okropności wojny są uzasadnione powołaniem. Na szczęście, humanistyczny charakter tej taśmy, przez kontrast, można je zazdrościć tylko. Gibson, który wcześniej miga na historię Chrystusa, usuwa w całej biografii Kapralnego Desmond Dssa - prawdziwego żołnierza - odmowy, który wyciągnął 75 osób podczas bitwy o Okinawę bez pojedynczego strzału - i życie naturalne Święty, którego duch złamał nie tylko niechęć do cynicznych kolegów, ale prawie upokorzył samą śmierć. A jak w finale żołnierze wydają głowy przed artystą Garfield, na którym obraz siedzi zarówno w niewłaściwym, jak i okazuje się, że jest nieuzbrojony przed geniuszem Dyrektora Gibsona, który usuwa duże kino Duddy, Być może, jak nikt inny.
"Nigdy nie będą starsi" (shan nie rosną, 2018)
Jakie są innowacyjne dokument o pierwszej wojnie światowej.
"Nigdy nie będą starsze", jest zwyczajowe do przedstawienia technicznego osiągnięcia Piotra Jacksona, który przez kolejność imperialnego Muzeum Wojskowego "ożywił" 100 godzin archiwalnych filmowania z pomocą technologii komputerowych, efektów dźwiękowych i wycinek audio prawdziwych Weterani pierwszej wojny światowej. W rękach dyrektora "Władcy Pierścieni" materiał naprawdę nabywa nie tylko kolor i dźwięk, ale także epicki zakres, który w dniu z ogniem nie będzie w kroniku tych lat. A jednak główny efekt, dziwnie, nie produkują innowacji nietechnicznych w przetwarzaniu obrazu, a głosy bezpośrednich uczestników wojny zamontowanej przez Jackson w konsekwentną historię i istniejących na zdjęciu. Jest ich delikatne i grube, emocjonalne i suche wspomnienia o życiu wojskowym, sprawy na temat zaawansowanych, strach przed śmiercią i powrotu do domu Zgłoś film, który nadprzyrodzony żywotność, która nie jest w stanie, nawet najbardziej zaawansowanym urządzeniu na świecie. I dlatego, prawdopodobnie serce jest tak trudne, gdy nagle zdają sobie sprawę, że wszyscy ci ludzie nie żyją.