Archiwum państwowego terytorium Altai po raz pierwszy opublikował wcześniej zamknięte dokumenty dotyczące represji podczas Wielkiej Wojny Patriotycznej. Bohaterowie Wystawy Archiwum mieli zupełnie inne losy: zostali uratowani przez rannych szpitali wojskowych, uczyli dzieci, walczyli z przodu, uprawiając chleb z tyłu. Ale wszyscy są zjednoczeni faktem, że otrzymali osi czasu w obozach pracy, a nawet najwyższą miarę kary podczas lat wojennych - z reguły, za próby przetrwania, tut.by.
"Chcę krzyczeć, zadzwonić, płacz ..."
Rodzina ptaka została wysłana na Syberię z białoruskiego miasta Liva. Prawdopodobnie dzieje się w 1939 roku, kiedy West Białoruś zjednoczył się z BSSR. Podczas deportacji, Stanisław i Bronisław Bardowski z dwoma córkami znajdowały się we wsi Zimari Kalmansky District, gdzie wszedł do "Dwunastu dnia października" Farma zbiorowa. Ich córka Elena cały ten czas doprowadził dziennik, w którym przypomniał swojej ojczyźnie z melancholią.
"Wszystkie wydobyte bogactwo zostało zmuszone do zrezygnowania", pisze w swoim dzienniku Elena. - Przez 20 lat pracy w pracy i potrzebie. Wszystko zostało zniszczone przez to błoto w domach, koniach i szopach. Dwie godziny później wszyscy byli gotowi na wyjazd, pożegnając się z rozpaczą ze swoimi krewnymi. Ojcowie, matka i niewinne dzieci podane w rękach zaciekłego wroga. Ponieważ trudno spojrzeć na ostatni raz z bólem, doświadczeniami i rozpaczy po lewej stronie, wykresy. Och, mój Boże, czy znów go zobaczyć.
Berdovsky miał silną rolę: użyli ponad 30 hektarów ziemi, utrzymywali świnie, krowy, sprzęt rolniczy. Na Syberii, jak pisze Elena, spędził noc wśród karaluchów i błędów. Wiadomo, że w 1943 roku Stanislav Birdovsky już nie pracował, więc rodzina musiała przetrwać.
"Serce jest tak bijące, że chce wyskoczyć z klatki piersiowej" - pisze w dzienniku Elena. - Chcę krzyczeć, dzwonić, płakać i rozpacz. Ale na próżno - nikt nie ma litości, aby się uspokoić, ponieważ tutaj Taiga jest Syberią. Tutaj zapytani są głodne dzieci: "Mama, chleb". Są pacjenci jedzący konno. Już cierpliwość się skończyła, musisz umrzeć. Bez żadnych leków bez opieki. W strasznych zamkniętych barakach, jak bydło, po długiej drodze, Polacy zasypiają ... nienawidzili. Och, te gangsterzy! I tak w spokojnym grobie wśród pniaków wiele już biegunów. Nie czekał na powrót jasnych dni. "
30 października 1943 r. 70-letni Stanislav i jego 24-letnia córka aresztowano na opłaty anty-sowieckie propagandę. Głównym dowodem był pamiętnik, który podczas dochodzenia został przeniesiony z Polski. Prawdopodobnie tekst często wydaje się nieco nieco zgodny. Jak stwierdzono w materiałych przypadku, ptaka "oszczercy na warunki życia osób pracujących w ZSRR" i "rozproszone prowokacyjne i surowne produkcje".
W dzienniku Elena nazywa "lidera" generała Vladislav Sikorsky, który po okupacji Polski kierował rządem na wygnaniu. Mam nadzieję, że pewnego dnia Polacy spadają wolność i wyraża przestępstwo dla ZSRR.
"To jest przeklęty kraj, w którym ludzie cierpią. Głodny, złamany, bez wiary w Boga. Nadal nie wiesz, co może się przytrafić. W ciągu minuty nic nie pozostanie od ciebie, a my, Polacy, również się śmiejemy. Wspiąłeś się na ręce do strasznych kajdanów, ale duch nie jest w stanie oszczercy. Ale daj nam w ręce broni, a pokażemy, kim jesteśmy ".
Ojciec i córka skazany jeden dzień - 10 stycznia 1944 roku. W pełni rozpoznawał winy, otrzymali 10 lat obozów z konfiskatą nieruchomości i późniejszą klęską praw przez 5 lat. Wiadomo tylko o ich przyszłym losie, że w 1992 r. Oba rehabilitowali.
W przeddzień i wczesnych latach wojny mieszkańcy Republiki Niemców, Polski, zachodniej Ukrainy, zachodniej Białorusi i państw bałtyckich są masowo deportowani na terytorium Ałtaju. Władze radzieckie wierzyły, że lokalna ludność współpracuje z Niemcami, tak zwana mieszkańcami dzielnic czołowych. Według Polskiego Instytutu Pamięci National, po 1939 r., Około 320 tysięcy Polaków deportowanych na Syberii.
"Straszna noc, w odległości słyszanej o psach" opisuje wyszukiwania ptaków Elena przed deportacją. - Istnieją duże rozmowy w instytucjach. Los niewinnych biednych Polaków spadł dzisiaj. Podbiegaj z bronią w rękach, dziki wygląd, jak zaciekwiona bestia. Dzieci naciskające matki. Płacz i krzyki, prośby i zarzut nie są brane pod uwagę. Jeden stoi w drzwiach, strażnik. Inny mówi coś, narzeka, można zauważyć, że się martwi, prawda się boi, nie ma wystarczającej odwagi. Trzecie krzyki i wszystko pęka. Krzyczy czwarty, który siedział na kanapie. Weź wszystko, co możesz ... "
"Przyjdź i sprawdź to sam"
W czasie wojny w Ałtaju, a także na całej Syberii, nie było wysokiego profilu procesów politycznych i przypadków na dużą skalę. Władze tłumiły obywateli albo jeden o jeden lub próbowali zjednoczyć się w małych grupach. Jedną z kierunków polityki represyjnej była kolejność komisarz Ludowy Obrony nr 227 z 28 lipca 1942 r., Według którego personel wojskowy, który przyszedł do środowiska, który zachował ze swoich części podczas działań wojennych, a także widziane w "Anti-Rociet Agiation".
Wasily Pakhorukov udał się do wojny latem 1941 roku. We wrześniu 1942 r. 700. Pułk Krasnoarmeysy, w którym walczył Sibiryak, stał pod Stalingradem. W obszarze stacji biketovka pluton Pakhukov wykonał mały kapelusz, aby dogonić pułku. Żołnierz przeniósł się do toalety w najbliższych krzakach, a kiedy wrócił - nie było plutonu na miejscu. Zwykła broń straciła: pędzel, na którym opuścił broń, w lewo. Wasily poszedł na swoje własne, a 5 września, a aresztowano osoby NKVD.
W rzeczy żołnierz znalazł typową ulotkę, że Niemcy byli dystrybuowani na terytorium kontrolowanym przez Armię Radziecką. Wezwali miejscowych i redarmheys, aby przenieść się do ich boku.
"W miejscach zajmowanych przez Niemców ludność cywilna działa spokojnie. Każdy ma swoją ziemię i przetwarza go. Przyjdź i sprawdź to sam - mówi ulotka.
Wraz z nią Pakhaukova miała przepustkę, która dała wierzycielowi ulotek prawo do pójścia do Niemców. Żołnierz został oskarżony o zachowanie korespondencji faszystowskiej i strzał dwa dni po aresztowaniu.
- Takie ulotki były bardzo często od naszych żołnierzy, ponieważ były rozproszone samolotami. Żołnierze podniósł je i wykorzystywali do celów krajowych: na przykład jako papier do palenia tytoniu. Ci, którzy wiedzieli, jak przeczytać, ulotki w celu użycia jako papier podczas pisania listów do krewnych. Protokół przesłuchania powiedział, że wasilia Dmitrievich wykorzystała ulotkę do celów krajowych. Był również oskarżony o jego drużynę. W rzeczywistości były jego pierwsze miesiące służby, był po prostu zagubiony, zgubił się i szukał swojego drużyny przez kilka dni. Ale werdykt został egzekwowany - powiedział Archeograph Archiwum Państwowego Terytorium Ałtaj Darina Shorin.
W październiku 1942 r. Personel NKVD przesłuchiwał dowódcę czwartej firmy 74. batalionu operacyjnego 54. armii Nikolai Kanakowa. W przesłuchaniu powiedział, że został ustnie przekazany w historii sierżanta Daniliny, z kolei od kogoś z kolegów. Informacje polegały na tym, że cały pluton składający się z ukraińskich wojowników przeniósł się na bok Niemców. W drodze do przodu dowódcy plutonu wszedł do warsztatu obuwia i powiedział, że "teraz poszedłem na Ukrainę". Nikolai Kanakova został skazany na 10 lat obozów na "chwaląc moc wroga". W 1946 r. Zdanie zmiękło do 4 lat.
Do końca 1942 r. Redarmomeys zaczęły znacznie rzadzić się o wiele rzadziej: kraj przebywał colossal straty, zasoby, w tym człowieka, brakowało, więc ludzie zostali wysłani do obozów.
- Okrucieństwo kary nie zostało anulowane, ponieważ praca w obozach korectional była ciężki, wielu ludzi zginęło, prawie każdy był podważony, ponieważ ciągle pracowali w zimnie, z ciężarami. Niektórzy byli w starym wieku - nie była to okoliczność, by złagodzić karę - mówi Darin Shorin.
Kapitan służby medycznej Wasily Panfilov pracował w szpitalu polowym, aby łatwo było na podstawie 49. armii handlowej. Został aresztowany w styczniu 1944 roku. W decyzji badaczy z 1944 r. Mówiono, że chirurg wojskowy służył w Armii Czerwonej od 1919 r. (Ukończył Uniwersytet Medyczny w Tomsku, a potem przybył do Altai), ale z WCP (B) wyszedł Ze względu na "anty-sowieckie poglądy na przywództwo rolę partii politycznej". PanFilova została potępiona na rozmowy z innym personelem szpitalnym.
"... wyraził wszelkiego rodzaju anty-sowieckie wnioski do lidera narodów, członków rządu radzieckiego, partii komunistycznej, konstytucji radzieckiej i ogólnie, sowieckiej rzeczywistości i życiu w warunkach naszego państwa. Jednocześnie chwalił wroga ludzi Trockiego i Vandala Hitlera ze swoim gangem Faszystów, "mówi dokument.
Case PanFilova jest w pełni zbudowany na świadkach. Otrzymał 10 lat obozów, aw 1974 r. Kolegium wojskowe Sądu Najwyższego zniosło zdanie z powodu braku przestępstwa. Według Darina Shorinina, lekarz wojskowy cierpiał na fakt, że był oburzony przez brak bandażów i leków, a także rozważał niewłaściwą decyzję odpowiedzialności rządu za absencję i pozostawiając miejsce pracy.
"Dobra sowiecka moc, ale brudni ludzie"
Ofiary represji na terytorium terytorium Ałtaju podczas lat wojennych stały się tymi, którzy zostali oskarżani o niepełnosprawność dyscypliny pracy, awarii planu przełamania chleba lub ukrywania ziarna z władz. W listopadzie 1941 r. Mieszkańcy wsi Ust-Kalmansky District zgromadzili się w mieszkaniu Kolkhoznika Vidhevayev, aby omówić, jak najlepiej ukryć ziarno z państwa. Jak stwierdzono w świadectwie dyrektora farmu zbiorowego o nazwie Kaganovich Anna Spira, chłopi zdecydowali się nie wziąć ziarna całości, ale ukryć część w odpadach, a potem odbijają się i zostawiają siebie. Spirina nie strzelała, zastępując karę przez 10 lat w obozie i późniejszej klęsce praw przez 5 lat.
"Pozycja głowy zbiorowej gospodarstwa była bardzo niebezpieczna podczas lat wojennych" - mówi Darina Shorin. - Ponieważ farmy zbiorowe musiały przekazać chleb na front, czasem ze szkodą dla siebie, i trudno było pracować. Mężczyźni są z przodu.
Peasant Kuzma Nikiforov zamierzał strzelać, ponieważ nie miał zimowych ubrań. Z tego powodu Nikifor nie mogli iść do pracy.
- Sąd nie uwzględnił mojego starości, mojego analfabetyzmu i ignorancji i pozbawiony mnie życiem. Pytam Cię o utrzymanie życia, ponieważ martwię się całym moim życiem i szczerze mówiąc, "mówi odwołanie kasety Nikiforova. Po tym odwołaniu sąd zastąpił karę przez pewien okres czasu w obozie.
Oprócz "gospodarczych" i czysto rzeczowych spraw politycznych. Głowa gospodarstwa zbiorowego szkoły podstawowej. N. K. Krupskaya potępiła za fakt, że zapytał w pozwolenie diecezji Tomsk, aby przywrócić kościół w wiosce Novotykino.
- Trudno jest wymyślić bardziej sowiecką osobę, która miałaby wspieraną moc. Był oskarżony o szaleństwo - jak oferować go takim ateistycznym czasie! - Wyjaśnia Darina Shorin.
W jednej z listów z przodu, syn Syn Syna Silvernikov prosi o pomoc, ponieważ władze nie mogły pozwolić na zbieranie drewna opałowego, a kadeci Leningradzkiej Gimnazjum, gdzie Silvernikov Jr. został umieszczony przez świadczenia.
"Niemożliwe jest życie. Dobra sowiecka moc, ale ludzie są brudne. Ludzie na miejscu są pakami. Ale do przycinania w produktach nadal jest tak, że jest to konieczne dla przodu, ale w opałach, który znajduje się 12 km, więc jest to wstyd, "Aleksey Silvernikov pisze.
- Po rozpoczęciu sprawy karnej żona odszedł od niego, "mówi Shorin. - Jest to zadowolony z częstych praktyk w rodzinach, których członkowie byli prześladowani. Ludzie musieli być rozwiedzeni, aby reszta członków rodziny byłaby bezpieczna. Żona Serebrennicov nie mogła być po tym w wiosce, aby pomóc jej nie miała nikogo, więc wyszła. Sam Alexey Petrovich został skazany na obozy pracy, ale zostały wydane wcześnie, a następnie uzasadnione - w latach 60. XX wieku.
Przypadek 29-letniego mieszkania Barnaul Anny Nuretova stał się jednym z niewielu, którzy zamknęli przestępczość nieprożyskową. Dramatyzujący warsztat rośliny melangeal został aresztowany w lipcu 1942 r. W sprawie potępienia sąsiadów. Powiedzieli, że kobieta odmówiła powiesić nad łóżkiem portretem Nikita Khrushcheva i złamała go. I choć w 1941 roku Nevpotaya była już zdaniem na 4 miesiące zakończenia na 45-minutową opóźnienie opóźnienia, tym razem miała szczęście: badacz zdecydował, że kobieta została udostępniona i zamknęła sprawę.
Student Barnaul pedagaging Stepan Zaitsev otrzymał 7 lat obozów na fakt, że był oburzony przez opłatę treningową.
- Teraz tylko dzieci komunistów się uczą się i żyją bogato. Ale weź to jak ja. Nie mogę się dowiedzieć, ponieważ jesteśmy dwoma, ale nie ma środków na uczenie się - powiedziała Zaaitsev w przesłuchaniu. Później świadkowie powiedziano, że w hostelu śpiewał anty-sowieckie Chastushki, oszczerstwo, że "kolektywni rolnicy siedzą przez głód", a państwo bierze cały chleb.
Na wystawie w archiwum państwowym terytorium Ałtaj przedstawiono około 80 dokumentów. Przytłaczająca większość przypadków rozpoczęła się na podstawie art. 58-10 kodeksu karnego RSFSR na anty-sowiecką propagandę.
"Artykuł 58-10 spadł prawie wszystko, zwłaszcza słowa", mówi Darin Shorin. - Zdania były standardowe, ale profile, fotografie ludzi, ich osobiste historie - nie są powtarzane. Możemy zdawać sobie sprawę tylko na skalę represji politycznych, ale nikt nie wie, ile rzeczywiście zostało stłumione. Wiele osób zrehabilitowano: W latach 60. rozpoczął się proces zamykania i zakończenia przypadków, rehabilitacji - w latach 90. XX wieku. Oczywiście osoba nie wróciła, ale była ważna, ponieważ krewni są bardzo trudno żyć z taką plamy na losie. Nie można przyzwyczaić się do takich historii. Tut.by.