Niedawno musiałem przetrwać prawdziwą wojnę we własnym domu. Między moim dzieckiem było poważne bitwy i babci. Byłem zmuszony do wykonania pawigorza.
Faktem jest, że moja mama i moja córka są nieznajomymi. Tylko pierwszy nie może trawić faktu, że jego wnuczka potrzebuje czasu, a druga nie rozumie, dlaczego ta granica jest rażąco zakłócająca obcego kobiety. Myślę, że nie jestem jedyną matką, która napotkała coś takiego. Ponadto, sama przeżyła kilka stresujących chwil związanych z brakiem bliskiego kontaktu między pokoleniami. Dlatego nagrałem wszystkie moje myśli na ten temat.
Babcia od końca świata
Niezupełnie, oczywiście, od końca świata. Ale z drugiego końca kraju. Pobrałem małżeństwo, a mój mąż i ja uciekliśmy z naszego rodzinnego miasta. Dzięki Internecie nie mieliśmy tej odległości. Codziennie zwany i przepisany przez krewnych. Nawet w walkach zadzwoniłem do mojej matki do rozmowy.
Kiedy rodzi się jej córka, mój mąż i ja rzuciliśmy całkowicie bez pomocników. Oba babcie są wciąż młodymi kobietami, a nie emerytami - nie mógł nadejść. Dziecko było już sześć miesięcy, kiedy postanowiliśmy zorganizować luźne i miały szczęście zapoznać się z resztą krewnych.
I tutaj, oprócz szczerej radości i mojej matki, a teściowa wykazała nadmierną pewność siebie. Z jakiegoś powodu każdy zdecydował, że wnuczka powinna cieszyć się, że pójdzie do rąk i na ogół pokazuje radość z spotkania. Pozwól mi przypomnieć, że rozmawialiśmy o sześciomiesięcznym dziecku. Ogólnie rzecz biorąc, córka tak ustna po prostu z próby wzięcia ze mną lub męża, którą byłem zmuszony do działania kategorycznie.
- Podczas gdy on nie idzie, nie dotykaj jej! - Stwierdziłem i obserwowałem żaden dziecko.
- Zepsuałeś go!
- Uczył się do rąk!
- Fi, ale nie zranił czegoś i chciał pielęgnować!
Wydawałoby się, że frazy wszystko się skończy. Ale nie, moja matka dręczyła, by chwycić córkę na ręce w każdym innym przypadku. Tak widziała swoją rolę.
- Jestem jej babcią. Będzie zdobędzie i zrozumie.
Czy powinienem powiedzieć, że dziecko było stale zdenerwowane? Z kolanami chętnie komunikowała się, uśmiechając się, rozkwitła z babcią. Ale przy następnym złapaniu złapał. Gorzej - działał dla mnie. Myślałem o dni przed wyjazdem. Zacząłem nawet problemy z mlekiem.
Wśród krewnych córka szła kapryśna i zepsuła dziecko. Chociaż w rzeczywistości po prostu musiał przyzwyczaić się do nowych ludzi w otoczeniu. Niemniej jednak, prawie ktoś wcześniej widziała, z wyjątkiem mamy i papieża, a tu nagle tak wielu obcych. Moje próby wyjaśnienia tego i chronią Twoje dziecko były postrzegane jako manifestacja niewłaściwej agresji. Nie kłóciliśmy się, ale słuchałem wielu skarg.
Miłość krewnych
Przeczytaj również: Jakie praktyki psychologiczne pomogły mama pozbyć się gniewu, niepokoju i urazy
Opuściliśmy. Córka dorasta, a jego horyzonty rozszerzyło się. Do roku byłoby zadowolony z rozmowy z babcią. Ale moja matka pamiętała wnuczkę sześciomiesięczną i z jakiegoś powodu pomyślał, że nie zmieniła się.
Przy każdej rozmowie babcia uważała, że obowiązek czytania notacji tego, jak źle zrozumieliśmy Twoje dziecko.
"Masz pustynię", powiedziała mama. - Bezosobniony. Nie pójdzie do rąk, nie jest przyzwyczajony do ludzi. Musisz go towarzysko, a potem społeczeństwo takich nieprzyjemnych osobistości pcha.
Córka poczuła stosunek do niej, a na chwilach komunikacji przez połączenie wideo zachowywał się dokładnie tak, jak o tym powiedzieli. Nie uśmiechałem się, nie chwiechę zabawek. Rozmowa również odmówiła.
- Koszmar, półtora roku - a nie słowo wie! "Moja mama chwyciła głowę". - Musisz pilnie prowadzić do lekarzy, nagle coś zrobić!
Nasz związek był szybko posypany. W każdej rozmowie musiałem bronić własnego, absolutnie normalnie rozwinęła córkę. W przypadku słów nie wspinałem się w kieszeni - i potarłem, a nawet groził, że całkowicie przestaniesz rozmawiać, jeśli moja matka nie obrażałaby dziecka.
W rezultacie wszystko wydawało się wygładzić. Moja córka zaczęła się nawet komunikować. Bardziej interesujące się laptopem niż babcia, ale wciąż. Mama nadal próbowała komentarze, zatrzymałem się.
Kiedy córka skończyła 2,5 lat, babcia została wskaźnikowa do nas.
Dwie dziewczyny - dwa i pięćdziesiąt dwa lata
- Babcia, wyjdź! - Córka krzyczała na lotnisku.
Po pierwszych uściskach i pozdrowienia mama postanowiła złapać dziecko na ręce.
"Myślałem, że uprawiałeś i zastanawiałeś się" - powiedziała.
- Mama, którą sama pójdzie do ciebie, przyjdźmy do domu!
W zwykłej sytuacji córka naprawdę zachowywała się bardzo towarzyski. Pokazała jej pokój, wprowadził babcię ze wszystkimi zabawkami, wyjął książkę. Potem postanowił śpiewać, a nawet tańczyć. Ogólnie rzecz biorąc, wszystko pokazało.
Ciekawe: 15 zwrotów, które powinieneś rozmawiać codziennie do swojego dziecka
"Jest to konieczne, nie byłeś taki zgnieciony" - nagle powiedziała moja matka.
Córka, choć nie zna sensu tego słowa, ale drobno czuje intonację. Przestała flirtować. I wkrótce poszedł spać.
W kolejnych dniach mama regularnie wystarczająco dziecka, kiedy to całkowicie nie chciało. Na przykład do gier. Dokonywanie niekończących się komentarzy. Rugala dla takich rzeczy, w których dzieci w takim wieku nie mogą być winni. Najpierw oglądałem, a potem zacząłem się zatrzymać.
- Natychmiast włóż szmatę! - Zamówił mamę.
- Córka pociera krzesło po jedzeniu. To jej szmata i jej zwyczaj - wyjaśniłem.
- Dlaczego krzyczysz tak głośno? Cichy!
- Od szczęścia. Dzieci nie mają przycisku "renigotować głośność!"
- Rysuj starannie!
- Pozwól mu narysować jak ona lubi.
- Kiedy jem, jestem głuchy i go!
- I rozmawiamy o posiłki.
- Zrób jej puree, a potem będą jeść i umrą! - To już dla mnie.
Jak wnuczka nauczała babcia szacunek graniczny
Jednak córka rozpoznała również chwile, gdy odnoszą się do niego jako nieuzasadnione niemowlę. Zareagowała prewencyjne protesty - odmówił robienia tego, co im powiedziano. Kilka razy po prostu poszedł na podłogę i nie poruszył się. Logiczne jest, do kogo się spodoba, gdy są tak traktowane. A potem zaczęła się bronić.
- To jest niemożliwe! - Stwierdziła córkę, gdy babcia ssała ją.
- Co to jest? - Próbowałem obalić.
- Lubiłeś to, jeśli byłeś tak bardzo skierowany z powodu niczego?
- Nie dotykać! - Ponownie usłyszałem krzyk mojej córki.
Babcia próbowała zmienić zabawki w mądrości.
- Puść! - krzyknęła córka, kiedy wystarczyła.
Wyjaśniłem mojej matce, że jest to normalne ludzkie zachowanie, nawet małe. Czym ona nie lubi wszystkiego, a ona ma prawo go zadeklarować. Raz na raz słuchałem, co za paskudny, łysy dziecko rośnie mnie i jak wciąż to robimy.
"Mama, jeśli chcesz być przyjaciółmi z jedyną wnuczką, będziesz musiał słuchać jej opinii", wyjaśniłem.
To była akcja. Babcia zaczęła się przynajmniej spróbować. Kilka dni później przyznała:
- Właściwie to jest nawet dobre, że ma postać. Jesteś jak szmata. Gdzie widziałeś tam wiatr.
Zobacz także: Co babci jest lepszy: tatuś lub mama matka
Postanowiłem pchać moje problemy z matką i obserwować związek między moją babcią a wnuczką. Córka zaczęła być bardzo ostrożni i stopniowo pozwól jej iść do niej. Ale koniecznie obejmowali protesty, jeśli coś poszło nie tak. Kilka razy poszli do sklepu razem. Walki nie były - ogromny postęp.
Dla tych kilku tygodni, że mama żyła z nami, nie przydarzyli się przyjaźni, którą namalowała w wyobraźni.
Wydawało się jej córce, dążę do bukiet kwiatów. I wreszcie będzie pielęgnować. Gdy jej rodzice mnie przywieźli, podczas gdy mama pracuje. Ale to nie zadziałało. Nie pozwoliłem na role w mojej rodzinie. A wnuczka z kolei okazała się pewna i kochającego wolności.
Babcia gotowa do zmiany
Ale ta atmosfera nie mogła wpływać na moją mamę. Wydawało się, że jest dorosłym w niektórych kwestiach. Przynajmniej przestał obrażać dwugodowego mieszkania, który nie chce się obsługiwać.
- Zresetuj mnie, czytaj coś nowoczesnego o podniesieniach dzieci, - nawet zapytała mamę, już pakując walizkę.
- Po co?
- Spróbuję zrozumieć, co są teraz. Zdaję sobie sprawę ze swoich błędów.
- Tak, nie miałeś błędów! - Wybrałem.
- były - nawet z wnukami będę poprawić.
Mama odleciała.
- Kogo najbardziej kochasz? Poprosiłem moją córkę wieczorem przed snem.
"Papież, mama i mała babcia", odpowiedziała.
Wydaje się być traktowany.