Porozumienie w sprawie dalszych redukcji i ograniczenia strategicznych uzbrojenia obraźliwych, znane jako start-2, został podpisany przez prezydentów Federacji Rosyjskiej i Stanów Zjednoczonych w Moskwie w dniu 3 stycznia 1993 r. Główną pozycją był obowiązek Rosji i United Stany mające na celu zmniejszenie liczby głowic na strategicznych przewoźników do 3-3, 5 tysięcy jednostek. Innym ważnym punktem umowy było wymóg wyeliminowania wszystkich pocisków balistycznych bazy podstawowej, wyposażonej w więcej niż jeden blok bojowy, a wszystkie ciężkie pociski. Rozpoczęcie instalacji rakiet z oddzielającymi głowami poszczególnych wskazówek powinny być zlikwidowane lub przekształcone w wyrzutni pocisków monoblokowych. Wszystkie wyrzutni ciężkich pocisków, a także sami rakietami, miały zostać zniszczone. Wyjątek jest wykonany dla 90 wyrzutni, które można konwertować, aby pomieścić pociski monoblokowe, z zastrzeżeniem procedury ad hoc. Data ostatecznego zakończenia cięć powstała 1 stycznia 2003 r.
Ponieważ w rozwoju Traktatu zakładano, że znaczna część konwersji głowicy może być przeprowadzona przez usunięcie jednostek walki z rozmieszczonych systemów, w porozumieniu Star-2, prawie wszystkie ograniczenia dotyczące spadku liczby Głosowanie wymienione poza pociskami balistycznymi zostały usunięte. Jednocześnie z ograniczającymi ograniczeniami na temat liczby rozładowanych głowic, umowa start-2 usiłowała wymóg, że podczas rozładunku rakiety więcej niż dwa pienienia została zniszczona przez platformę rozcieńczającą.
Znacząca różnica w nowym traktacie start-1 1991 była przejściem do ponownego obliczenia liczby skrzydlatych pocisków bombowców w ich maksymalnym wyposażeniu. Ponadto Umowa Start-2 rozwiązała do 100 bombowców, które nie są wyposażone w zwijając rakiety bakującego powietrza, aby wykonywać zadania nieuklearne, pozostawiając możliwość ich odwrotnej rejestru.
W dniu 26 września 1997 r. W Nowym Jorku Minister Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej i Sekretarz Stanu USA podpisał protokół do Umowy Start-2. Zapewnił odroczenie wdrażania umowy od 31 grudnia 2001 r. Do 31 grudnia 2007 r. Było to związane z faktem, że wdrożenie pierwszego etapu wdrażania umowy zgodnie z jego pierwszym artykułem byłoby Zakończono w ciągu siedmiu lat od momentu wejścia w życie traktatu start -1 31 grudnia 2001 r. Oznaczało to, że w przypadku ratyfikacji Umowy Start-2, na przykład w latach 1997-1998, czas na jego wdrożenie zostać zmniejszone o 3-4 gg.
Strona rosyjska ratyfikowała umowę w pakiecie z protokołem w dniu 14 kwietnia 2000 r. Wraz z warunkami ochrony umowy na porozumienie PRO z 1972 r. Stany Zjednoczone ratyfikowały Traktat w styczniu 1996 r., Ale nie został przeniesiony W pakiecie z protokołem 26 września 1997 r. I odpowiednio uważany za nie ratyfikowany. Jednak amerykańskie wyjście z Umowy w sprawie Pro w 2002 r. Sprawił, że strona rosyjska deklaruje zaprzestanie swoich zobowiązań wynikających z Umowy Start-2.
Źródło: https://ria.ru.