Rzymska bogini CERER ma wiele wspólnych cech z jego greckim analogiem, dememetry. Został on reprezentowany przez majestatyczną kobietę, z niebieskimi oczami i włosami pszenicy, piszcząc się na musujące tron.
Mają Mają i naturalne piękno - charakterystyczne cechy tej bogini, która była patronką sił płodności. Była hojna i hojna, ale los bogini nie można nazwać prostym. Cere może przetrwać ogromny smutek, stratę matki i wiele cierpienia. Co się stało w życiu bogini? A jak czytali jej mieszkańcy starożytnego Rzymu?
Ceres - bogini chłopów
Wśród uznawników olimpijskich Demeter został uznany za jedną z najbardziej czczonych boginię. Jej kult powstał z kultu matki-ziemi, a kilka późniejszych Rzymian zapożyczyło jej wizerunek we własnych przekonaniach. Ogólnie rzecz biorąc, pojawienie się demetrów praktycznie nie zmieniło się, ale zmieniła się imię bogini. Nazywała się wiśnią.
W starożytnym Rzymie CERET był uważany za protektorgę płodności, bogini roślin zbożowych, od uprawy, z których istnieje życie wielu narodów. W swojej mocy było macierzyństwo i szaleństwo, że bogini była gniew, może wysłać do ludzi. Pomimo tego, najczęściej w legendach obywateli działa jako dobry patronat ludzkości, hojnej matki, która prezentuje ludzi każdego sezonu.
Kult Ceres otrzymał największą dystrybucję wśród Plebeans, prostych ludzi, którzy nie mieli specjalnych przywilejów. Jak myślisz, więcej niż inni, bogini czytała chłopów, których życie było powiązane codziennie z uprawą ziemi i rosnących roślin.
Westing Ceres jest nieco różni się od uwielbienia innym bogom. Jeśli wiele greckich bóstw wpadło do rzymskiego panteonu, a następnie nabył wyjątkowe cechy, a następnie boginą chłopów sytuacja była zupełnie inna.
Jeśli początkowy obraz bogini był związany z siłami ziemnych i płodności, a następnie z III wieku do naszej epoki stał się bardziej blisko prototypu, Dememetra. Nawet słynny mit cierpienia Romów Demetra przedstawił w ich własnej interpretacji losu Ceres.
Tradycje o Cerere.
Na ponad dwa tysiące tysiącego, na wybrzeżu Morza Śródziemnego, legenda niefortunnej bogini matki Cere ma, wraz z którymi naturę opłakuje bardzo stratę. Kiedyś Bóg podziemnego królestwa Pluto zobaczył piękną młodą prosperpinę, córkę Ceres.
Szalona moc miłości przytrzymała umysł władcy świata zmarłych, a on porwał jego piękno. Kiedy Ceres stwierdził o tym, co się stało, natychmiast poszedł do Olympus, gdzie żądał bogów zwrócić córkę. Niestety, Bogini nie znalazła wsparcia, a w rozpaczy opuściła świętą górę.
Bogini poszła na ziemię, ludzie, gdzie miał nadzieję znaleźć pocieszenie. W żalu i smutku była jej duszą. Wraz z tragedią mózgową była poważnie doświadczona i natury. Ziemia przestała nosić owoce i daje siłę roślin zasadzonych na nim. Ludzie czekali na straszne lata bez żniwa i głodnej śmierci.
Wtedy narody Rzymu modliły się do Najwyższego Boga Jowisza z prośbą o pomoc Cerere. Na pokładzie bogów zdecydowano, że dwie trzecie proserpiny będą z matką w świecie ludzi, a pozostały czas pozostanie z małżonkiem w podziemnym świecie.
Dlatego, z przybyciem wiosny ludzie uczą się o powrocie swojej córki do matki, wraz z którymi cieszy się całą naturę. Ale jesień Ceres zaczyna być smutna, a jej nastrój przynosi zanikanie i smutek. Wraz z początkiem zimy łatwo jest odgadnąć, że pozostaje w długim lęku na swojej córce, którą ten okres powinien być przeprowadzany w królestwie męża.
Son Ceres.
Oprócz Proserpiny, Ceres miały inne dzieci. Chciałbym podkreślić jej syna Arion, który miał niezwykły wygląd. Kiedy Ceres wędrował w poszukiwaniu jej córki, jej asystent był młodym patronem Neptuna Neptuna.
Bóg był zafascynowany wiśnią i starał się zdobyć jej uwagę pod każdym względem. Zanurzony w swoim własnym żalu, Ceres odrzucił zaletą Neptuna. Aby pozbyć się szybkiego wentylatora, bogini przemówiła do klaczy. Jednak władcy oceanów natychmiast odwołali się do konia.
Z tego połączenia na świecie pojawił się doskonały arion koń, który zaczął nosić rydwanę Neptuna dla fal. Ponadto właściciel ARION był Hercules, a Adraista jazda na wspaniałym konia była w stanie wygrać we wszystkich konkurencji jeździeckich.
Ceres Ceres w starożytnym Rzymie
Dla mieszkańców Cesarstwa Rzymskiego Cerecher uosał siły matki ziemi, obrońcy i patronatu zwykłych ludzi. Kiedy era opozycji patrichesów i plebeev rozpoczęła się w Rzymie, Ceres, wraz z jego asystentami, Bóg Liber i Bogini Liber wszedł do głównej trójcy czczonych bóstw. Plebei kontrastował tego triady Jupitera, Junon i Minerwe, którzy czcili Rzym wiedzieć.
Początkowo CERER nie miał własnego sanktuarium. Rzymianie wykorzystywali do kultu specjalnych miejsc lub symboli związanych z kultą bogini. Najczęściej były polami i uszami dojrzałych pszenicy, które zawsze były identyczne z mózgiem.
Na cześć bogini w Rzymie ułożono święta ceremonii, które stanowiły 11-12 kwietnia. W dzisiejszych czasach Rzymianie ułożyli wesołe pomysły, w dziedzinach rzuciło dania kuchni orzechów, które powinny mieć chronione rośliny przed chorobami i przynieść dobre żniwa.
Ceres - niezwykła bogini rzymska. Zaznaczono jednak wiele diabłów jej greckiego "kolegi" Demeters, jednak początkowe przekonania ludzi zostały zachowane w Cerere, ich zrozumienie Ziemi jako matki i obrońcę ludzkości. Bogini była rzeczywiście dobrym patronką każdego, kto każdego roku z jej poważną pracą w dziedzinach i ogrodach zasłużyła na hojną nagrodę tej bogini.