Ludzie, którzy mówią anegdoty o chłopcu Lovocha, zwykle nie myśl w ogóle o tym, jak to jest podniesienie takiego dziecka.
Jak więc - stale bądź na strażniku, podążaj za nim co sekundę swojego życia, bałem się zrelaksować się i zakrywać? Wiem. Jestem matką matki. Moje dziecko jest ucieleśnieniem słynnego charakteru dowcipów, Junior z "twardego dziecka", Kevin z "One House". Tylko oni są fikcyjne, a moja sasha jest prawdziwa.
Z anioła, aby ukarać
Przeczytaj również: ulubiona zabawka dla dziecka, która jest niebezpieczna, aby stracić: historia jednej mamusi
Początkowo nic nie zapomniało, że takie dziecko rosło z nami. Z szpitala macierzyńskiego przywiozłem ładny okruchy, który szybko zwiększył policzki i dostałem pulchną nogę i uchwyty. Cała rodzina i przyjaciele umierają - dziecko, jakby poszedł ze stron magazynu. Gdybym nie skrzywdził z hormonalnego koktajlu, pamiętałbym, że kino świata zostało natychmiast ostrzegane: im więcej dziecka wygląda jak anioł, tym bardziej zabawa będzie z nim będzie żyła.
Sasha wzrosła Hypervillery. Czołgał się za 5 miesięcy i poszedł do 8. Tutaj już nie znałem spokoju. Nieco więcej czasu minęło - a jego usta były zamknięte. Syn przez cały czas, o czym nie myślał.
Początkowo nie zwracaliśmy szczególnie uwagi na jego chuliganowe antics - rośnie. Ale na etapie czołgu odwrócił wszystko w domu. Kiedy poszedłem, szybko dowiedziałem się, że nie ma niedostępnych miejsc. Trudno sięgnąć. Ale trudne dziecko jest w stanie rozwiązać takie zabawne problemy w kilka sekund. Nie interesuje się miejsce na miejscu, nie interesowało się jego zabawkami. To dziecko przeniosło się wyłącznie przez bieganie, okresowo rozbił się w ścianach, rozprasza się i uciekł i uciekł. Rano, jako łatwy trening, możliwe było przekształcenie całego pomieszczenia i rozdawać rośliny kryte z garnków.
Jednak były to kwiaty. Jagody przyszły jednocześnie ze socjalizacją.
Jak przestaliśmy dzwonić
Kiedyś przyjechaliśmy, a gdy miałem mydło ręczne, Sasha wlewa zawartość sklepu z kota na zakupy w skrzynce Crook, zaprojektowany dla rzeczy jednorazowego dziecka.
Zastanawiam się: 3 porady psychologa, jak zarządzać uwagą małego dziecka
W mieszkaniu przyjaciele wyciągnął ukryty zestaw pierwszej pomocy i wylał butelkę Greenk na siebie, psa rasy rasy korge i śnieżnobiały dywan w świeżo przyniwionym salonie.
Raz na dom, chciał do toalety i zamiast mi o tym mówić, znalazł żelazko w głównej sypialni i napisał tam. W zbiorniku, gdzie wlewa się woda do popijania. Byłoby nawet zniknął z jego rąk, ale moja dziewczyna postanowiła uderzyć wyciera ścienne dla świątecznego stołu. Odporny zapach amoniaku rozlał się wokół pokoju.
- Co to jest? - Gospodyni była zaskoczona.
- I to jestem ja! - Gondo powiedział Sasha.
Więcej nie byliśmy tam nazywani.
Inni właściciele mieli także dystrybucję psa. Nasz syn ulepszył przez mistrzowskie dzieci, a oni razem, bardzo przyjaźni namalowali zwierzę w niezrozumiałych znacznikach. Okazało się żyjącą próbkę Awangardy Sztuki. Właściciele tylko z jakiegoś powodu nie byli zachwyceni.
Ktoś z nowoczesnych pisarzy żartowało, że jego dziecko napisało do basenu z kulkami w IKEA. Więc Sasha, nic o tak wspaniałym pomysłem nie wie, szczęśliwie jej ucieleśnione. Prawda nie jest w sklepie, ale w kompleksie rozrywki dla dzieci podczas obchodów urodzin syna przyjaciół. W basenie z piłkami w tym momencie dziesięć dzieci siedziało.
Chciałem upaść przez ziemię
Ale było gorzej, gdy spojrzał na animatora na inne wakacje i głośno opisał wszystko widziane. Brzmiało to:- Mama, dlaczego ciotka bez majtek? Nie ma pieniędzy? Dajmy jej pieniądze na majtki! Lub daj jej swoje, masz dużo!
Próbowałem upaść przez ziemię, ale nie wyszło. Moje uczucia doskonale podzieliły aktorkę, która przyszła na wakacje bez bielizny.
Następnym razem Sasha Tikhonechko otworzyła wszystkie prezenty małej dziewczyny urodzinowej, aw niektórych z nich odłożył domy wylane z garnków.
- Prezenty są przyjemniejsze, aby uzyskać prezenty, "wyjaśnił w odpowiedzi na moje pytania.
Dla urodzin dziecięcych, przestaliśmy nas zapraszać.
Duma i wstyd przedszkola
Zobacz także: "Będziemy mieli pogodę! Czy mogę jeść, a ty sam? - jak mama chciała, i dostała dwa
"Widzisz", nauczyciel wyjaśnił mi dyplomatycznie. - Sasha jest bardzo inteligentnym chłopcem. Jest w dużej mierze przed innymi dziećmi. Ale, jakby bardziej miękki, by go umieścić, jego pomysły ... nigdy nie wiemy, co przyjdzie do jego umysłu. Po prostu siedział i pomalował w albumie, a po drugim już maluje ścianę. I porozmawiaj z babcią, położnicą-ginekologiem. Niech mniej opowiedz wnukowi o swojej pracy. A potem zasugerował grę "Childbirth" i powiedział im wszystkie szczegóły tego procesu. Inni rodzice byli bardzo nieszczęśliwi.
Zwykle idę z przedszkola i mocno trzymaj dziecko ręcznie. W przeciwnym razie wskakuje do kałuży lub szybko rzuca kamień do najbliższego samochodu. Wstąpiłem, jak minęło dzień, pytam, co on był prowadzony, gdy powiedział w grupie, z której pochodzą dzieci. Sasha wyjaśnia, że sam nie wie, co się do niego przychodzi. Ale kiedy nadchodzi, nie myśli przez długi czas. Natychmiast uosobienia.
Spać po lunchu jest nudny, więc chwali alfabet na ścianie przed Panssk. Jedzenie w przedszkolu nie jest smaczne, ale ciekawe jest grę. I rzuć sąsiadami - także zabawę.
Upuść podpunkt pod ogrodzeniem, podczas gdy spacer Sashy również postanowił spontanicznie. Digid codziennie cały dzień. A nawet osiągnąłby ucieczkę, jeśli nie czujni przechodniów, którzy zauważyli i powiedział osłonie w chorobie ogrodu.
Ale rysunki Sashy zawsze rozpoznają najlepsze. Spełnia wszystkie zadania. Na matinees i śpiewa i tańce i czyta wiersze.
"Czasami chcę, żebyś przenieść go do innego ogrodu", nauczyciel wyznał jakoś jakoś, dając mi dziecko. - Ale on jest taki miły i utalentowany. Takie dzieci pamiętają lata po wydaniu.
Sasha - zagrożenie dla własności
W pierwszych latach życia Sasha włamała się do domu wszystko, aby było to możliwe. Moje nerwy były szczególnie ranne.
- Jest to konieczne, co za ciężkie dziecko! - skomentowany przez obu babci. - Żaden z naszych tego!
Tak naprawdę nie chcą zabrać go do odwiedzenia go. Próbowałem kilka razy, ale sprawa zakończyła się lekami przeciwdepresyjnymi i naprawą. Od tego czasu zdecydowaliśmy, że pokochają na odległość.
Na jakieś urodziny jego syn dał mu kilka zabawek. Wszystkie z nich zdemontował się do najmniejszych zębów przez krótki czas, że goście siedzieli przy stole. Wszyscy byli w jakiś sposób byli zdenerwowani i szczerze radowałem się. Dziecko było zajęte około pół godziny i wszyscy mogli jeść. Nawet ja! Okazało się idealne wakacje.
Z Sashą niemożliwe jest rozproszenie własnej żywności i higieny. I, nawet z duszy, zazwyczaj działają i domagać go, aby dać mi głos. A gorąca herbata wypiła przez ostatni raz dawno temu. Jeśli napoje, a następnie ostygnął się tylko - nigdy nie wiem, kiedy ktoś skrada się ze stołu.
Raz, kiedy syn był wciąż mały, miałem naiwność zaprosić dziewczynę. Chociaż ją spotkałem, użył rzadkiego porcelanowego porcytu jako garnek, który dostałem z babci i zachowując specjalne okazje. Prawdopodobnie Sasha zdecydowała, że była to gwiaździsta godzina.
Twój syn jest całkowicie zdrowy.
"Dziecko hiperaktywne" mówi o naszym Sonie wszystkim znajomym.
- Może to naprawdę coś z nim nie tak? - Myślałem.
I Sasha doprowadziła do lekarzy. A potem do psychologów. A następnie do wszelkiego rodzaju psychoterapeutów. Okazało się, że od medycznego punktu widzenia nasz syn jest całkowicie zdrowy. Psychologowie również nie znaleźli odchyleń. Ale w próżno zaczął doradzać terapii piasku, terapii artystycznej, talentapy ... poszliśmy wszędzie, podobało mi się dziecko wszędzie. Nie czuł się spokojniejszy.
- Po prostu źle wychował: "Ktoś z przedstawicieli rodziny rodziny wystawił" diagnozę ".
Stałem się dość smutny. Zrobiłem wszystko, aby wyjaśnić Sashę, jak chcesz się zachowywać. Jeśli myśli około minuty, nawet zachowuje się nawet. Problem polega na tym, że bardzo rzadko zastępuje swoje pomysły. Ale uosabia się natychmiast.
Kiedyś przeczytałem go książkę Astrid Lindgren o tym samym złośliwym chłopcu Emil z wioski Lenneberg. Kiedy coś pracował, został wysłany do drewna Barn Shed i tam wyciął śmiesznych mężczyzn z drzewa. Postanowiłem przyjąć doświadczenie. Zacząłem zakładać Sashę do rysowania po każdej skodzie.Foldery z rysunkami w pół roku zalały nasz dom. Zacząłem fotografować arcydzieła i zrób z nimi książki fotograficzne. Rok później byli zajęci kilka półek. A Sasha została zabrana do szkoły sztuki bez egzaminów. W grupie był jedynym przedszkolakiem.
Dla wszystkich strasznych dzieci i dla mnie - osoba, która zmieniła moje życie
Czasami bardzo cierpię na fakt, że mój syn jest jak. Nie jest szczęśliwy, że jest odwiedzany i na placu zabaw. A babcie próbują pozostać z daleka. I tylko leniwy nie sugerowały poważnej diagnozy. Dla wszystkich jest problemem. I jesteśmy nieszczęśliwymi rodzicami tego bardzo problemu.
Tylko nie myślę o życiu bez mojego dziecka. To jest to, co jest. Sasha jest decydującym, śmiałym, inteligentnym i celowym. Nie ma dla niego nic niemożliwego. Działa co sekundę swojego życia. Takimi spokojni i niezdecydowani rodzice nie mogli zdobyć tego chłopca. Ale tutaj jest nasza całość.Dlatego jest to wstyd, gdy ktoś stawia diagnozy mojego syna w ruchu. Urodził się w naszej rodzinie, a on doskonale do niej pasuje.