270-kilometrowy kraterowy MFA jest największy na Wenus, otoczony wewnętrznymi i zewnętrznymi pierścieniami stopioną i zamarzniętą skałą. Krater pojawił się przez różne szacunki, od 300 milionów do miliardów lat temu. Naukowcy z Uniwersytetu Brownovsky'ego wzorowali jego wykształcenie, aby lepiej zrozumieć strukturę litosfery Wenus w tym odległym czasie.
Sądząc według uzyskanych wyników, nie było ruchu talerzy tektonowych na następnej planecie. Evan Bjonnes (Evan Bjonnes) i jego koledzy są napisane w artykule opublikowanym w magazynie astronomii natury. Według nich uzyskane dane obali istniejące hipotezy, że Wenus pozostaje tektonicznie aktywny do stosunkowo ostatnio ostatnio czasu.
Na Ziemi płyty świadectwa świadectwa znajdują się wszędzie. Znane są strefy subdukcji, gdzie jedno płyty są zanurzone w drugim, a także średniej oceanów, gdzie występuje tworzenie nowej kory. Urządzenie orbitalne działające na orbicie Wenus wykrywa podobne szczegóły i na jego powierzchni. Jednak niezależnie od tego, czy naprawdę mają to samo pochodzenie, figura, że nie jest łatwo dowiedzieć się: burzliwą i superlitową atmosferę oraz warunki helli na powierzchni znacznie utrudniają szczegółowe obserwacje.
Dlatego Bjonny i jego koledzy zwrócili się do alternatywnego źródła danych na litosfery Wenus. Starożytny mikrofon kraterowy zachował dwa koncentryczne pierścienie wzdłuż krawędzi, a ich wymiary są określane przez gradient temperatury kory. Obliczenia wykazały, że w momencie wpływu ten gradient był mały, który jest, wraz ze wzrostem głębokości, temperatura stopniowo rośnie i nie za dużo.
To z kolei wskazuje, że Cora Wenus była (i być może i pozostaje) zbyt gruba, aby podzielić na niezależnie ruchome płyty. "Wyobraź sobie zamrażający zbiornik zimą" - wyjaśnia Evan Bjonny. - Po pierwsze, na powierzchni pojawia się na powierzchni, a na głębokościach są wciąż trochę cieplejsze. Stopniowo, woda zawiesza, a lód staje się grubszy. "
Źródło: Naked Science