"Nowy Jork nigdy nie jest nudny" - mówi Fran Leibovitz, pisarz (blok pisarski już trwa ćwierć wieku), filozofa i czujny. Na sceny kiwają dyrektorem Martin Scorsese; Oczywiście w pełni się z nią zgadza. Te dwa doskonale spędzają czas, usuwając serię dokumentów o samej Fren do Netflix - Udawaj, że jest to miasto. Nazwa serii to cytat z samej Francji: ta fraza ona doradza wszystkim tym, którzy, jak ona, rzuciła się z małych i dużych miast w dużym jabłku. Fran Raiste ze ostrością, żartami i małymi komentarzami filozoficznymi, które tylko na pierwszy rzut oka może wydawać się lekkimi żartami - w rzeczywistości, znacznie głębsze niż wydaje się.
Co jest tak fascynujące w rozmowie dwóch starych przyjaciół (przyznają, że ich przyjaźń trwa tak dawno temu, że już nie pamiętają, jak się spotkać)? Tak, są cudownym czasem kłusowania - i robią to przez prawie 50 lat. Mają nawet ich tradycję świąteczną - co roku oglądają klasyczne obrazy, takie jak "zawroty głowy" lub "Barry Lyndon" na wakacje. Ale jak ta historia, trwająca dłużej niż 3 godziny i podzielona przez 7 odcinków (wydaje się, że Rampage nadal słuchał głosów tych, którzy powiedziały, że "Irlandczycy" musiał się złamać na 4 serii)? Spróbujmy się dowiedzieć.
Nie jest tajemnicą, że w Nowym Jorku jest niekończąca się niekończąca się w Nowym Jorku. On, chłopak urodzony w Queens i uprawiany w małym Włoszech na Manhattanie, przez całe życie nosił szczery podziw dla miasta, w którym żył całe jego życie. Nowy Jork małych przekąsek i kwater żydowskich, bogatych w Manhattan i przybycie do miasta getta, włoskich gangsterów i mafii demontażu. Nowy Jork jest bardzo okrutny i łagodny Nowy Jork, dając nadzieję.
Nie jest to również tajemnicę, że jego projekty dokumentalne zawsze poświęcają rzeczy i zjawiskach, które nie tylko kocha się z całym sercem, ale co stanowi swoją istotę, pewnego katalogu charakterystyk prędkości. Począwszy od swojego pierwszego projektu dokumentalnego - film "Nowy Jork ... Topniczny kotłowy" (1966), - a następnie przez całą drugą połowę XX wieku, nastąpił zatrzymanie na różnych filmach non-fikshn W chwili, gdy był ważny, aby powiedzieć coś o tym, co jest skomponowane i opisuje świat Martina. Protesty przeciw wojnie w "scenach ulicznych"; Własni rodzice i Nowy Jork Włosi w "Włoski Amerykanin"; Kino amerykańskie we wszystkich jego różnorodności w "Historii kina amerykańskiego" i wycieczki do włoskich Kauraci w "Mojej podróży do Włoch". I oczywiście jest to rock and roll - Martin opowiedział o George'a Harrisona i Boba Dylan, o walcowanych kamieniach i zespole. Nowy film doskonale kontynuuje tę serię - w rzeczywistości jest to zatłoczone uznanie w miłości.
Martin wybrał idealną figurę - Fran Leibowitz. Dziesięć lat temu zrobił już dokumentalny o niej i Nowym Jorku, więc w podróży z nią idzie śmiało. Oboje rozumieją, co mówią: Oczywiście, mogą oddawać się wspomagania młodzieży o Nowym Jorku w latach 70., miasto, w którym Bobby Uomak śpiewał na swojej 110. ulicy:
"Na 110th Street, Pimps próbują złapać słabe kobiety, popychacze, nie dawaj narkomanów, damskich łapiących podróżnych - tutaj możesz znaleźć wszystko".Miasto, które było znane z przestępstwa i przemocy - ale także miasto, w którym mieszkali darmowych artystów i kwitnął sztukę. Miasto, które przypomniało slumsów Dickensa, którego infrastruktura powstała w spadek, a tam nadal poruszyli młodych talentów i ludzi, którzy marzyli o nieco szczęście, a także tych, którzy już miały miejsce - od Fran Leibowitz do Davida Bowie i Johna Lennona . Miasto, do którego prezydent kraju zaproponował umrzeć, a on nadal mieszka pomimo wszystkiego.
Z Leibovitz należą do jednego świata. Zarówno ze śmiechem Pamiętaj, jak w latach 50. wszyscy jedli szkodliwe jedzenie i wędzone jako lokomotywa, dzieci podróżowały na przednich fotelach samochodów bez żadnych pasów bezpieczeństwa. Iraficznie omówić wysiłki miejskie obecnej administracji Nowego Jorku, który umieszcza leżaki na placu Timesa i udekorować panel metra stacji z obrazami psów. Omów o sporcie (które Labovitz, Oczywiście nienawidzi) i zgadzają się, że wszyscy warto przeprowadzić się do Nowego Jorku - tak, nikt nie może sobie pozwolić na życie i, jednak wszystko jest w jakiś sposób skręcone.
Pierwsza książka Leibovitz, opublikowana w 1978 roku, nazywała się życiem Metropolitan - "Metropolitan Life"; Zestaw małych szkiców, esejów i aforyzmów o życiu w Nowym Jorku. Lekkie odbicia Francji (które w latach 70., niż tylko zrobił to - zaczynając od faktu, że jechała wokół miasta taksówki), myśli o miłości do hoteli, spać w łóżku, dzieci, małżeństwo i małżeństwo, stworzył obraz prawdziwego Czeskie i ekscytujące życie w najbardziej międzynarodowym mieście Ameryki. Potem Francja złożyła wniosek, aby wyrazić prawdziwy duch miasta przez swoje myśli, aby złapać jego poetycki nastrój. Kolejne prace i liczne przedstawienia nadal wzmacniają ją w tym statusie, a scorsese filmu dokumentalnego w końcu go zatwierdza.
Oto, symbolem Nowego Jorku - wieże nad gigantycznym modelem Nowego Jorku, jak gdyby Gulliver (Cóż, lub Godzilla), wędruje na ulicach w Kozakach, dżinsach i płaszczach, czytają napisy na chodnikach, nawet zaprzecza maszynie do pisania , preferując notatnik i uchwyt. Żartuje i śmieje się, łatwo spędza czas, ale sprawia, że czasami myśli o wiecznym, gardzi współczesności i śmieje się w obliczu wielu obecnych obaw. Uwielbia imprezy (ale nie, kiedy przechodzą na nią w domu), nieskończenie czytając książki, jakby przesuwając się w nich. Jest pisarzem, który znany jest z faktu, że nie pisze przez długi czas, mistrz ostrego słowa, który wygląda jak występy stoiska. Jest tutaj, ona tam jest, jest wszędzie i wszędzie, ponieważ tylko może żyć.
Przyczepa projektu "Wyobraź sobie, że jesteś w mieście"
Wspólnie z nią jest speedway na wielu swoich ulubionych tematach, począwszy od dzieciństwa i edukacji, a kończąc przemoc i okrucieństwo. Rodzaj Scorsese Meta-Film, krótka zawartość poprzedniej serii, ale opisana bardzo dobrowolna, prawie naiwna.
Trochę więcej niż rok temu, był już nawet jeden film meta - wtedy był "Irlandczyk". Grand Canvas, w którym miał czas, aby odwrócić wszystkie wieki Roberta de Niro, weź swoją karierę spojrzeniem i dokonać zwrotów na różne etapy swojej kreatywności. Również rodzaj meta-movie - straszny z jego szczerością i przenikliwą wizją śmierci, która w rzeczywistości była głównym bohaterem tego zdjęcia - nie pozwoliła nikomu, pomnożonego zmarszczek, zmusiła krew szopa i podłączyła usta.
Scorsener nadal wygląda wstecz, w przeszłości. Tym razem - z lekką duszą, mówiąc o tym, co nie jest dla niego śmierci, ale życie. "Nie jest warte wioski bez sprawiedliwych", powiedział rosyjski powiedzenie. Nowy Jork, oczywiście, oczywiście, nie odejdzie, a Fran nie jest sprawiedliwy (właśnie powiedziała, że nie wyobraża sobie, co była winna przyjemność, ponieważ nie rozumiem, jak przyjemność może być haniebna), ale jest uczucie, że w pewnym sensie Francji - to Nowy Jork, który wszyscy nauczyliśmy się wszystkiego w swoim życiu - osobiście lub przez kino. Dziwne jest wyobrazić sobie, co będzie bez niego.