Przyjęcie dziecka jest złożonym procesem, napiętym, pełnym nadziei i absolutnie zmieniającym zwykły sposób życia. Ktoś w unigteen nabywa rodzinę, której obligacje są napięte jakichkolwiek więzi krwi, a ktoś spędza lata, próbując zbudować relację krok po kroku, ale nie znajduje punktów w kontakcie.
My w Admme.ru są przekonani, że ludzie, którzy decydują się na adopcję, powinni posiadać nie tylko duże serce, ale także odwagę i cierpliwość. A potem jest szansa, że dziecko kogoś innego stanie się prawdziwie krewnymi.
jeden.
Rodzice przyjęli mój starszy brat. Wszyscy krewni i znajomi były pewni, że nie będą mogli uprawiać normalnego człowieka, że nic dobrego zostanie zwolnione. Ponieważ geny. W rezultacie mój brat zakończył szkołę ze złotym medalem i uniwersytetem z czerwonym dyplomem. To jedyna osoba, która zawsze mnie popiera i niezależnie od sytuacji pozostaje miły i szczery. Naprawdę doceniam i szanuję mojego rodzimego brata. Gennes są jedną, a miłość i edukacja jest zupełnie inną sprawą. © Seedheard / VK
2.
Mój mentor i przyjaciel kiedyś zdecydowali się przyjąć dziecko. Zebrane tysiące dokumentów. Byłem na liście traktowanych dla niej, gdy przyjęła chłopiec "problem". Wszyscy powiedzieli, że byłoby dla niej trudno: mówią, że dziecko jest małe, słabe i wyraźnie pozostanie opóźnione w rozwoju psychicznym. Chłopiec ma teraz 14 lat, żyje z matką w Czarnogórze, bierze nagrody w konkursach sportowych, otrzymuje dyplomy na najlepsze studia w szkole. Jak powiedziała: "Właśnie widziałem, że brakuje miłości". © TimOey Hooks / Facebook
3.
Mieliśmy bezdziecie żył przez 8 lat i zdałem sobie sprawę, że byli gotowi na adopcję. Chcieliśmy dwóch chłopców przez 2-3 lata. Z jakiegoś powodu natychmiast zaoferowałem 6-latek, powiedział trochę o swoim losie niefortunnego. Chcieliśmy się poddać, ponieważ nawet to, co słyszało było straszne. Ale kiedy mój mąż i ja zobaczyliśmy zdjęcie, spojrzał na nasze miejsce. Na zdjęciu nie było przystojny - Łysy Burrooh coś z uśmiechem skrętnym. Ale nagle stali się dla niego nieważny, ani jego stan, ani przyszłych problemów. Było wyraźne uczucie, że nasze.
Było trudniejsze z drugim. Oferowali chłopca o 1,5 roku, istnieją praktycznie żadne problemy, na spotkaniu - ładne, ale nie nasze. Och, co się tutaj stało! "Nie jesteś w sklepie, aby wybrać!" - Jest to najbardziej miękki, że słyszeliśmy. Ale już znaliśmy to uczucie, już znalazłem problemy z najstarszą, ale jasne uczucie "naszego" nie zniknęło, ale stało się silniejsze i pomogło nam. Z niechęcią oferowali inny, ale nie nasz ponownie. Był ultimatum: albo ten lub ktokolwiek inny. Byliśmy bardzo zmartwione, ale nadal odmówili. I stał się wrogami ludu. Gdyby nie był dla sukcesu z najstarszą, a następnie drzwi strażnicze byłyby zamknięte na zawsze. A potem cud zdarzył się. Widziałem zdjęcie w grupie wolontariuszy, serce jest już zamrożone. Pokazał mężowi, a on natychmiast: "Więc to jest nasze!" Porozdywiliśmy najmłodszych sześciu miesięcy, ale mieliśmy szczęście. Nasz rodzic był 10 lat. Cierknęłam wszystko, były problemy, które były gotowe do obniżenia rąk, ale nie niższe - ponieważ są to nasze dzieci. Nasze 100%. © mari.ar / pikabu
cztery.
Nasza rodzina 8 lat temu przyjęła 4-letni chłopiec. Rodzice spędzili wszystkie pieniądze, które skopiowali do samochodu, aby wykonać kawałki papieru, odbiór, sukienki, brzeg. Mama wróciła do domu z pracy, aby pomóc mu dostosować się do nowego ustawienia. Włożyliśmy w nim całą swoją siłę i dusze. A teraz nie ma pragnienia kochać go i chce być dla niego rodzimym. Kradnie w domu, w szkole wśród przyjaciół, decyduje się w dużych i drobiazgach, studiuje na dwóch dwóch. Leniwy i Narcyz, a on jeszcze nie wszedł do wieku przejściowego. Żaden z żadnych z jego rodziców i uważa, że wszyscy są mu zobowiązani. 8 lat nerwów i przeklinania. © Seedheard / VK
pięć.
Upadliśmy córkę, kiedy miała 8 lat, mieliśmy już 13-letni syn. Nie mogłem mieć więcej dzieci, ale naprawdę chciałem. Ale w sierocińcu widzieliśmy tę piękną dziewczynę, której rodzina zmarła w strasznym wypadku. Teraz jest już 19, ale nigdy nie nazywała mnie mamą. Wszystko jest w porządku, ale do tej pory jest uczucie, że odwiedzamy nas, nie w domu. Cały jej związek z nami wygląda jak wdzięczność. Ale chcę, żeby czuła rodzimy, wiedziała, że to także jej dom. Słowa, które krzyczały 11 lat temu, wirują się w głowie podczas naszej pierwszej kłótni, że ma już rodziców i nigdy już nie będzie inni. Ale tak bardzo ją kochamy. © Seedheard / VK
6.
Dwoje naszych dzieci są adoptowanych braci. Kłamałbym, gdybym powiedział, że moja żona i ja nigdy nie pomyślała, byli poprawnie przyjęty przez przyjmowanie dzieci z sierocińca. Ale nigdy o tym nie pozwoliliśmy. Początkowo faceci byli trudni do adaptacji. Ale teraz zdali sobie sprawę, że rzeczywiście ich kochają, i uspokoiły się. Oczywiście dzieci adopcyjne zawsze będą czuły ból. Mogą pamiętać ich przeszłość, a nie w stanie wrócić do niego i całkowicie się go pozbyć. I jest to najtrudniejsza część związana z adopcją. Ale czy są dzieci, które nie mają problemów? Oczywiście nie. Więc nie żałuję adopcji. Wręcz przeciwnie, dzięki tak wdzięczni moich dzieciom, że nie mogę nawet wyrazić tego słowa! © William Spencer / Quora
7.
Lonely znajomy wziął 5-letnią dziewczynę z sierocińca Dasha. Wszystko było w porządku, dopóki w wieku 14 lat nie otworzył prawdy, nauczyciela "nieograniczającego". Córka rzuciła dach: oskarżyła recepcyjną matkę we wszystkich grzechach śmiertelnych, zaczął uciekać z domu, skontaktował się z złą firmą. Odwróciła się nawet do jednego słynnego programu telewizyjnego z prośbą o znalezienie rodzimej matki. W rezultacie okazało się, że znaleźli nie tylko matkę, ale także młodsza siostrzana pogoda, którą przyjęła inna rodzina. Matka biologiczna, upadła kobieta, na spotkaniu nie pozwoliła dasie nawet na progu. Siostra dla wszystkich przekonań, aby połączyć się z rodziną, która zdecydowała odpowiedziała, że ma trochę rodziców - tych, którzy zostali wychowani. Dasha nigdy nie była w stanie wybaczyć swojej rodzimej matce, która rzuciła ją ani zastępcą, który tak wiele lat ukrył fakt adopcji od niej.
osiem.
Sąsiad stracił jedyne dziecko w wypadku samochodowym, kiedy było 17 lat. Po chwili, kiedy miała 50 lat, przyjęła 6-letni Greta z innego kraju. Dziewczyna miała pewne problemy behawioralne, które później zamieniły się w psychologiczną. Sąsiad przejechał ją w lekarzach, próbowałem back of leków, ale na próżno. Po pierwsze, Greta uciekł z domu przez 14 lat. Po kilku miesiącach powtórzył ucieczkę. Dziewczyna wyjaśniła, że próbował wrócić do rodziny, która ukradła jej adopcyjną matkę. Kiedy Gret miał 16 lat, zniknęła więcej niż rok. I znaleziono, gdy bliźni został wezwany ze szpitala w 5 stanach z domu, a powiedział Greta urodzenia i opuścił oddział, pozostawiając dziecko tam i kontakty swojej moli matki. Tak więc za 67 lat dziecko upadło na sąsiada. Greta pojawił się raz w roku i poprosił o pieniądze z matki otrzymującej, szantażując go, by wziąć dziecko. Po kilku latach zostawiła jeszcze jedno dziecko w innym szpitalu. Teraz sąsiad jest już w 80, a ona przynosi dwa "wnuki" z naruszeniem emocjonalnymi. © Jaimystertery / Reddit
dziewięć.
Najlepsza dziewczyna zginęła w wypadku, nie pozostał mały syn. Przyjęłem to. Mój mąż z pierwszych małżeństw-twin córek, ich matka została pozbawiona praw rodzicielskich. Żyli wszyscy razem z przyjazną rodziną i nawet nie pomyślałem o tym, że Razchu "Obcych" dzieci, podczas gdy moi rodzice zaczęli znosić mój mózg. "Dlaczego warto zakwestionować inne dzieci? Po co przeciągnąć ten ORAV dla siebie? W końcu w końcu jej kochanie, jego krew! " Dzieci na ogólnych wakacjach uderzyły na wypadnięcie, że były dla mnie prodigyushi i ciężarem. Apoghem stał się: "Nie dla tego, urodziłem cię, abyś nawet nie kontynuował naszego rodzaju!" Ciężko ograniczone wszystkie więzi, nie mogły się tolerować więcej. Faceci wzrosły, dojrzewają. Potrzebowałem przeszczepu nerki. Wszystkie dzieci pobiegł, aby przejść do testów, chociaż nie pytałem ich i milczał do ostatniego, ale powiedział mój mąż. W rezultacie jedna z córki dała mi jego nerek. Dopiero po tym moi rodzice po raz pierwszy nazywali ją wnuczką i poprosili o przebaczenie. © Seedheard / VK
10.
Siostra z moim mężem jest bezowocna. Postanowiliśmy wziąć dziewczynę z sierocińca, cichego i strzelonego. Kiedy teściowa widziała ją, potem krzyczała: "Dziękuję! Pod koniec lat nie będę natywnymi wnukami, a pielęgniarstwem upliftami innych ludzi! Wciąż nie jest jasne, kim był, że sierota była w rodzinie. " Uspokoili mamę, napisali wszystko na stres. Zajęło 5 lat, a teściowa nie była w stanie zaakceptować wnuczki otrzymującej. Nawet prezenty na wakacje demonstracyjnie kupuje tylko dzieci najstarszej córki, rodzimych wnuków. Aby jeszcze raz nie podnosić dziewczyny, i nie tyle do chwalenia, siostra rozmowa z teściową musiała obniżyć jak najwięcej.
jedenaście.
Skupiałem się dziewczyną, kiedy miała 4 lata. Teraz ma 33, 2 szkolnictwo wyższe. Urocza córka! Kiedyś zapytałem: "Czy czujesz kogoś innego, że jesteś recepcją?" Odpowiedziała: "Nie! Zawsze byłem dumny, że zasługuję na rodzinę i że mnie wybrałeś. Później mój syn urodził się, a teraz mam dwa wspaniałe dzieci. © Erika Cirole / YouTube
12.
Kiedy syn odbierający miał 14 lat, kłóciliśmy się i nie pamiętam z powodu tego, co. Nagle wyrzucił, że nie byliśmy dla niego rodziną i że byłoby lepiej, gdybyśmy nigdy tego nie przyjęliśmy. Został zraniony i zebrałem się z Duchem, odpowiedział: "Tak, wiem". Niespodziewanie, z jakiegoś powodu stało się mi łatwiejsze, ponieważ syn w końcu powiedział na głośno. Tego wieczoru opuścił dom i spędził noc z przyjaciółmi. Oczywiście, a mój mąż i młodszy syn byli bardzo zmartwiony. Wkrótce po powrocie do domu przeprosił za swoje zachowanie i fakt, że uciekł. A potem jego oczy nagle wypełniły łzami i powiedział, że w rzeczywistości po prostu boli, by być przybrany i że przede wszystkim chciałby być dla nas rodzimy krwi. Przebiło moje serce jeszcze bardziej niż te słowa w kłótni. Powiedziałem mu, że tak samo czuję. Siedzieliśmy naprzeciwko siebie i po prostu spojrzałem na siebie. Wkrótce, nawet jeśli nie natychmiast, nasze relacje zostały poprawione. © Ruth Alborough / Quora
13.
Moja najmłodsza córka przyszła do nas, aby żyć, kiedy miała 10 lat. Jest to raczej moja średnia córka prowadziła przez noc, która trwa 13 lat. W swoim wieku dziewczyna minęła wiele. Z jej pojawieniem się najpierw zdałem sobie sprawę, że powinienem kochać kogoś bez czekania na odpowiedź. Że nigdy nas nie kocha w odpowiedzi. Że nigdy nie może być nam wierna jako rodzina. Ale tylko córka na rezydencji pomogła mi znać sam. Proszę, nie zrozumcie mnie źle, kocham moje biologiczne dzieci ze wszystkimi filmami duszy i dawałby dla nich życie, ale kocham przyrażą córkę, może trochę więcej. Zmieniła nasze życie i nauczyła nas być najbardziej otwarte i uczciwe. Dziś wszystkie moje cztery dzieci są przyjaźni i spójne, jak gang. Jesteśmy jej rodzina, a ona jest nasza. © Renee Lacoste Long / Quora
czternaście.
Postanowiłem napisać tę historię mojego przyjaciela Romana, który został ojcem dalekim w odległym 95. roku. Prosty kierowca, współmałżonka Tatiana, syn. Żona poszła do szpitala, by urodzić córkę. Tam niektórzy młodzieniec odmówił odmówić dziecka. Chłopiec urodził bolesny, wrzeszczony, a żona Romów, która go karmiła. Dziecko było odebrać dziecko w domu, ale ponieważ był noworodkiem, wtedy na prośbę małżonka opuściła ją, mówiąc, że trwają po 3 dniach. Była wiosna, rzeka poszła, prom nie został jeszcze założony, Iceshirt, nie było dróg do wioski. Roman przyniósł w domu facetów i nie myślał, że na zawsze. Myślałem, że droga się zagotuje i weźmiemy małego chłopca w domu dziecka. A kiedy przybyli do chłopca, upadł i postanowił go nie dotykać. Tatyana już powiedziała, że nikomu nikomu nie dał. Tak zwany go - syn. Przesłano wniosek o przyjęcie, mają dobrą rodzinę i za nimi. Ostatnio powieść powiedział, że Stasu (The Boy został nazwany), kiedy było od około 8 lat, jeden "dobry, prawdomowiodowy" sąsiad powiedział wszystko. Facet najpierw zamknięty, zapytał rodziców, nie zaprzeczyli, powiedzieli prawdę. Syn milczy przez długi czas, a potem powiedział: "Cóż, teraz rozumiem, dlaczego jesteś jasny i jestem ciemny".
Roman z Tatiana w Nowosybirsku przeniósł całą rodzinę. Teraz dzieci już rosły, najstarszy poszedł do Moskwy, córka ożeniła się i poszła do Krasnodara. Rodzice nie zapominają, piszą, odwiedzić wizytę. Ale rodzice Stas pozostały, żyje oddzielnie, ale w sąsiednim wejściu. Żonaty, działa, jak powieść, kierowca. Sam rzymski powiedział: "Dziękuję losem i moją żonę, że miałem taki syn. Jak sobie wyobrazić, że byłoby z nim, jeśli Tanya nie widział go w szpitalu macierzyńskim. " Wczoraj dowiedziałem się, że Stas urodził się córkę, Tanya zadzwoniła, na cześć mamy. © Sibirskix / Pikabu
Czy znasz historię osób, które decydują o adopcji? Może sam zostałeś przybranym rodzicami?