Co 52 minut na świecie, jedna osoba umiera z zaburzeniem zachowania żywności. Wskaźnik śmiertelności dotkniętych RPP jest jednym z najwyższych wśród osób z chorobami psychiatrycznymi. Ale bez względu na to, jak dziwne go brzmi, żołądek nie jest tutaj winny - Problemy w głowie. Słuchaliśmy historii ludzi, którzy mieli podeszwy i poprosił psycholog o to, co pragnienie może wyglądać dobrze i jak inne.
Zacznijmy, zrozumiemy w terminologii: zaburzenie zachowań żywności (RPP) jest problemem psychicznym, co prowadzi do zakłócenia spożycia żywności. Najbardziej znanym typem tego zaburzenia to anoreksja, bulimia i kompulsywne przejadanie się. Często te zaburzenia wyglądają razem lub zastępują się nawzajem.
"Serce prawie wzrosło z" Blatant Sunday ". Historia Anastasia.
Bulimia jest zaburzeniem z atakami przejadania i wyrażonego niepokoju dotyczące kontroli wagi. Pułki produkuje rodzaj stylu żywności: po posiłkach powodują wymioty lub wziąć środki przeczyszczające i leki moczopędne.
Anastasia 25 lat, 5 z nich mieszkała z bulimią. Dziewczyna zdała sobie sprawę, że była niewygodna, aby być w całym ciele w szkole, aw ósmej klasie już usiadła nie pierwszą dietą.
- Moja pierwsza dieta rozpoczęła się od wysokości 160 centymetrów i waży 68 kilogramów. Potem zjadłem jeden grejpfruta dziennie. Zawsze miałem na parze, że nie byłem tak smukłym jak inne dziewczyny, pomyślałem, że mój umysł i piękno nie rozważyliby ze względu na postać. Już na uniwersytecie, kiedy nastąpiło przygotowanie do ukończenia studiów, myśl przyszedł do mojej głowy: musisz być czyszczony. To był mój pierwszy specjalnie spowodowany wymiotami ...
Niebezpieczeństwo bulimii jest to, że uważasz, że kontrolujesz sytuację, sama decyduje, gdy powodujesz wymioty. Ale to wszystko.
Waga spadła z 68 kilogramów do 52, mogłem mieć coś i ile - na przykład, na jeden posiłek jeść prześladując chleb z dżemem, uczcił się z połową makaronu z ketchupem, zdobywając żołądek jak najwięcej, a następnie płonący . Poszedł do sklepu na posiłki i znów się spojrzał. W weekend mógłbym mieć dziesięć wyzwań wymiotów, to znaczy 90% czasu, kiedy się obudzę, winę.
W przypadku dzwonienia do wymiotów (a to może się wydarzyć wszędzie), zawsze miałem guza, krem na ręce, serwetki i perfumy.
Zdrowie zostało podważone: ręce zostały zaskoczone z kwasem żołądkowym i porysowane zębami (ponieważ za każdym razem było konieczne, aby wepchnąć ich głębiej i głębsze), w pobliżu ust był zaczerwienienie (który nie został oczyszczony tonem), zaczął się kruszyć Zęby, fryzury wypadły, twarz była pokryta trądzikiem, a nawet omdlenia.
Myśli w głowie były takie: "Więc poszedłeś, pozostanie w tobie, staniesz się gruby, nie pasujesz do jednego spodni". I ten maniakalny pomysł żyje w twojej głowie, a ty dręczyłeś się w żołądku, będzie tylko sok żołądkowy. Raz, po następnej "rażonej niedzielę", moje serce prawie się zatrzymało. Nie mogłem stać na nogach, spadł z łóżka, ledwo dostał się do telefonu i zwanym specjalistami. Właśnie płakał i poprosił, żeby mi pomógł. Wtedy zdałem sobie sprawę, że mogę umrzeć.
Teraz bohaterka całkowicie pozbyła się choroby i jest podzielona na swoją historię, aby dać nadzieję ludziom, którzy wpadły w podobny nieszczęście i pokazać, że możliwe jest odzyskanie.
"Pojawiła się zależność od preparatu przeczyszczającego". Historia Victoria.
Anoreksja jest celowa i niezwykle uzasadniona z punktu widzenia fizjologicznej utraty wagi przez diety, głód i / lub zwiększony wysiłek fizyczny. Anorexikov ma zniekształcone postrzeganie jego ciała: o krytycznej niskiej wagi uważają się za tłuszczami.
Victoria 20 lat, z zaburzeniem zachowania żywności, dziewczyna żyje z nich siedem. Wszystko zaczęło się od 13, kiedy siostra pozywa bohaterkę do publicznej "typowej anoreksu".
- siostra w porównaniu z publicznością z moją postacią, powiedział: "Masz grubsze nogi, dużo więcej". Ta grupa nałożyła utrata masy ciała, dieta i głód. Stawałem się coraz bardziej, aby zawiesić się w tej publice, podczas gdy zaczął szukać własnych niedociągnięć. Wtedy mój wzrost wynosił 168 centymetrów, a waga wynosi 53 kg. W wieku 14 lat uczestniczyłem w maratonach odchudzających, stale porównali się z tymi, którzy mnie przerzedzali. Obsesyjne myśli o utracie masy ciała stały się większe - doprowadziło do kompulsywnych nadzorców, osiągnęłam trzy paczki żetonów, kilogram lodów w zasadzie z rolkami i surowym ciasta. To nie był głód fizyczny, ale psychologiczny.
Na miesiąc odzyskałem do 65 kilogramów. Pamiętam, kiedy poszedłem pojechać motocyklem z przyjaciółmi, nie rozpoznałem i powiedziałem, że jestem jak świnia i że gdybyś miał motocykl, rozpadłby się. Tego wieczoru, zdecydowałem, że musiałem coś zrobić, i usiadłem na diecie AD, obliczone przez 90 dni, z których 10 jest głód, aw pozostałej 80-dniowej zawartości kalorii nie przekracza 500 kilokalorii.
Mój cel w masy wynosił 45 kilogramów - myślałem, że wtedy moje życie zmieni się dramatycznie. Zmieniła: pojawiła się dystrofia. Włosy zaczęły wypadnąć, pojawiły się rozstępy wokół ciała, była stała słabość, zemdlała, zaczęła wziąć środek przeczyszczający (obecnie bohaterka ma zależność od leku. - Uwaga. Onliner), a potem tęsknię za moim miesięczny.
Zawsze zrozumiałem: jest nienormalny. Miało to nadzieję, że rodzice rejestrują mnie gdzieś lub doprowadzi do lekarza. Ale wszyscy zamknęli oczy. Mama powiedziała: "Myślałem, że możesz sobie ze sobą radzić sobie z siebie. Powiedziałem ci: Jeść! Korzeń mojego problemu jest to, że nie kochałem siebie i zawsze chciałem być lepszy od innych. Ale tylko teraz rozumiem: Kochać siebie, nie potrzebujesz pewnej wagi ani postaci.
"Śniadanie rozpoczęło się o 10:00 i zakończyło się o godzinie 17:00". Historia Irina.
Kompulsywny przejadanie się jest utratą kontroli nad posiłkiem: osoba, która nie czuje uczucia głodu, zjada ogromną ilość żywności, głównie podczas stresu i w krótkim okresie.
Problem nie przychodzi sama: wraz z anulowaniem długo oczekiwanego ślubu, oprócz doświadczeń i poszukiwania nowej obudowy, przeszkody pozostały w życiu przez długi czas.
- Wszystko zaczęło się podczas ciężkiego stresu. Wtedy nie chciałem w ogóle jeść, a ja się zmuszałem. Waga w tym czasie wynosiła 62 kg, wzrost - 169 centymetrów. Gdy pozostawiono stres, waga zaczęła się dodawać i utrzymać formularz, siedziałem na diecie. Nieustannie myślałem o tym, co byłbym następnego dnia.
W weekend bardzo się przeniósł - do bólu w żołądku. Te kompulsywne przejadanie się rozpoczęły: moje śniadanie zaczęło się od dziesięciu rano i zakończyło się o pięciu pm. Po prostu zamiatanie wszystkiego, co było w lodówce. A gdybym chciałem jeść w nocy, znałem wszystkie 24-godzinne sklepy w dzielnicy. Krewni mieszkali daleko, przyjaciele nie sądzili, że jest to coś ważnego i amortyzowane. Poproś o pomoc nie był nikogo.
Aby zrozumieć stan osoby z RPP, dajemy infografiki, w którym bohaterowie dali ocenę ich państwu, gdzie: 0 - nie ma objawów; 1 - Objaw jest słabo wyrażony; 2 - Objaw jest umiarkowanie wyrażony, stabilny, nosi bolesny charakter bohatera; 3 - Objaw jest silnie wymawiany, bohater nie może lub nie chce wyjść z tego stanu.
"Przez pięć lat myślałem tylko o jedzeniu". Historia Walerii
Waleria zawsze była ideałem figury - jej kuzyna, którego waga wynosiła 55 kilogramów. Bohaterka poszukiwana na tę postać. Ale traci, dziewczyna zdała sobie sprawę, że zamiast zmieniać życie na lepsze, były problemy ze swoimi głowami.
- W siódmej klasie miałem otyłość i postanowiłem schudnąć. Najpierw było to właściwe odżywianie, nie jadłem słodkiego i fastofuda. Rezultatem jest minus 25 kilogramów przez sześć miesięcy. A więc dotarłem do cenionej postaci - co dalej? Życie się nie zmieniło. Waga czasu zaczęła powracać. Strach przed jedzeniem, pomyślałem, że jeśli doświadczasz dodatkowego, budząc się Tołstoja. Łącznie począwszy od siódmej klasy i do dziś było miesiąc trzy, kiedy nie myślałem o jedzeniu: co tam jest, ile tu kalorii. Stale ważone przed i po jedzeniu, codziennie każdego dnia i, jeśli waga się dodała, nienawidził się. Te myśli nie idą do dziś.
Psycholog: "Waga nie wpływa na poziom szczęścia"
Profesjonalny psycholog z 12-letnim doświadczeniem Maria Bushilo pomógł w sytuacji.
"Jeśli osoba należała do siebie przez wiele lat, nie byłby w stanie zabrać się z Go. Ale to jest możliwe. Najpierw musisz wyznaczyć obszar problemu, te obszary, w których osoba nie akceptuje siebie, nie lubi, potępia. Następnie prześledzić przyczyny z dzieciństwa i wypracować to doświadczenie emocjonalne, jednocześnie rosnące. Nauka wzięcia błędów i przemienia ich do doświadczenia, polegają na naszych korzyściach, pochwalić się, bądź w kontakcie ze swoimi wartościami tak, że istnieje poczucie realizacji. Ale bez rozwoju negatywnych doświadczeń emocjonalnych i negatywnych ograniczających przekonań o sobie, pozostałe przedmioty nie będą skuteczne.
Jeśli chodzi o RPP, jest to najbardziej niebezpieczna choroba psychiczna, jak około 20% prześladowań anoreksji umiera z poważnych zmian w organach wewnętrznych, wyczerpaniu lub uciekania do samobójstwa z odczucia beznadziejności. Dla pacjentów z zaburzeniem zachowania żywności żywność jest przede wszystkim regulatorem emocjonalnym, który jest używany do relaksu, spokoju. Dlaczego ludzie wydają się to zaburzeniem, nikt nie powie. Wielu pacjentów twierdzi, że w dzieciństwie byli skrytykowani lub zwracali niewiele uwagi, zatem w okresie dojrzewania, zaczynają ograniczyć wagę ze względu na klęskę własnego ciała i niskiej samooceny. Ale są ludzie z dokładnie tymi samymi historiami, których zaburzenie nie powstało. Dlatego też nie ma bezpośredniego łącza.
Możemy mówić tylko o połączeniu czynników genetycznych i predyspozycji biologicznych, takich jak wrodzona wrażliwość emocjonalna, sztywność myślenia, tendencja do perfekcjonizmu i zwiększony niepokój. Czynniki społeczne obejmują nadmiernie kontrolowanie lub, na temat sprzeczności, konoissionów i krytykowania stylu komunikacji od innych, do psychologicznej - niepewności, niezadowolenie z ich ciała, poczucie niezdolności do kontrolowania ich życia i emocji.
Nasz kanał w telegramie. Dołącz teraz!
Czy coś jest coś powiedzieć? Napisz do naszego telegramu. Jest anonimowo i szybki
Przedruk tekst i zdjęcia Onliner bez rozwiązywania redaktorów jest zabronione. [email protected].